ไซด์ไลน์กระหายรัก

หวงเธอที่สุด...

ตอนที่ 4

“วันนี้เสื้อผ้าเยอะมากเลย รินให้พี่อยู่ช่วยมั้ยจ๊ะ”

“อ๋อ.. ไม่เป็นไรหรอกพี่โนช พี่ไปทำงานของพี่เถอะ มาอยู่ช่วยแต่ริน เดี๋ยวรายได้พี่ก็หายหมดนะสิ”

“อื้มห์...ไม่เป็นไรหรอกจ๊ะ..ริน พี่เต็มใจช่วย” มาโนชแวะเวียนมาหาเธออยู่เป็นประจำ ยิ่งรู้ว่าเธออยู่กันตามลำพังสองแม่ลูกด้วยแล้ว แท็กซี่หนุ่มก็ทำท่าทางว่าจะหลงรักรดาริน แต่เธอก็วางตัวอย่างเหมาะสม เพราะเธอไม่คิดจะมีใครตอนนี้

เหมยลี่พอเลิกเรียนมาก็มาช่วยแม่ซักรีดเสื้อผ้าที่ผู้เป็นมารดาไปรับมาจากบ้านเช่าที่อยู่ละแวกใกล้เคียง และทุกครั้งที่เธอไปรับเสื้อผ้า ก็จะมีมาโนชที่จะคอยอาสาขับรถไปรับส่งรดาริน ก่อนเขาไปทำงานทุกวัน

"แม่!.. วันนี้ลุงมาโนชมาหรือเปล่าคะ" ลูกสาวเอ่ยขึ้นหลังจากที่ทั้งสองทานอาหารเย็นด้วยกัน

"มาจ๊ะ แต่แม่ไล่กลับไปทำงานตั้งแต่เช้าล่ะ"

"ดีค่ะ เพิ่งรู้จักกันเอง หนูกลัว ยิ่งแม่อยู่คนเดียวซะด้วย" เหมยลี่เป็นห่วงมารดา เพราะเธอไม่ไว้ใจมาโนช เหมยลี่แอบเห็นบางครั้งเขาก็มองมารดาเธอด้วยท่าทางแปลก ๆ

"ไม่หรอกมั้ง..ลูก ตอนนี้แม่ก็มีเพื่อนบ้านแล้วนะ แถว ๆ นี้แม่ก็เริ่มรู้จักเขาหมดแล้ว" รดารินพยายามพูดให้ลูกสาวสบายใจ ทั้งที่เธอก็หนักใจเรื่องมาโนชอยู่เหมือนกัน พักหลัง ๆ มานี้ เขามาหาเธอบ่อยขึ้น ถี่ขึ้นทุกวัน เกรงว่าชาวบ้านในระแวกนี้จะนินทาเอาได้

รดารินเธอมีความสาวความสวยเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว จึงหนุ่มๆ แถวนั้นแวะเวียนมาอุดหนุนบริการซักรีดไม่ว่าจะเป็นหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่หลากหลายอาชีพ

ผู้เป็นแม่ถึงแม้จะผ่านร้อนผ่านหนาวมาสี่สิบกว่าปี...แต่เธอก็สวยไม่ต่างไปจากลูกสาว....รูปร่างผิวพรรณก็ดูดีมีชาติตระกูล รดารินเริ่มปรับตัวได้ เธอจึงเริ่มไม่คิดมาก....และตั้งหน้าตั้งตาทำงานของเธอต่อไป

จนเวลาผ่านไปเกือบสองปี เธอกับลูกเริ่มลงตัวกับชีวิตใหม่ รดารินจึงพอมีเงินซื้อหาเครื่องซักผ้ามาทำบริการให้กับลูกค้าได้หลายเครื่องทำให้รับงานได้มากขึ้น กิจการของเธอและลูกสาวกำลังไปได้ดี

เหมยลี่เปิดเรียนในเทอมสอง....รดารินจึงต้องทำงานเพียงลำพังแต่ก็ไม่หนักหนามากเพราะมีเครื่องผ่อนแรงแล้ว อีกทั้งตอนเย็นก็ยังมีลูกสาวกลับมาช่วยงานเธอได้บ้าง

มาโนชคนขับแท็กซี่เริ่มเข้าออกบ้านของรดารินบ่อยขึ้น เขาเริ่มสนิทกับเธอ รดารินก็พยายามวางตัวให้เหมาะสม แต่มาโนชอยากจะคบหาเธอกับรดารินมากกว่านั้น หลายครั้งที่เขาแอบมองความสวยของเธออยู่บ่อย ๆ สายตาที่มาโนชมองรดารินนั้นมันคือสายตาของคนกระหายหื่น บางครั้งเขาก็ดึงมือเธอมาจับบ้าง แกล้งมานั่งใกล้ ๆ เธอบ้าง ทำให้รดารินเองก็เริ่มรู้สึกอึดอัด แต่ด้วยความที่มาโนชเคยมีน้ำใจกับเธอ รดารินจึงไม่กล้าพูดอะไรกับเขามากนัก

“สวัสดีค่ะพี่โนช” รดารินยกมือไหว้มาโนชและขอบคุณเขา ที่วันนี้แท็กซี่หนุ่มรับเสื้อผ้ามาจากคนละแวกบ้านของเขามาส่งให้เธอซักรีด พอตกเย็นเลิกจากเลิกวิ่งแท็กซี่แล้ว มาโนชก็จะเป็นคนมารับเสื้อผ้าที่เธอซักรีดเสร็จแล้วไปส่งเอง เขาเริ่มทำแบบนี้เรื่อยมา จนวันหนึ่งรดารินก็ตายใจ

“ดีครับริน..วันนี้พี่ว่างอยากมานั่งคุยไปด้วย....แล้วก็ช่วยงานรินไปด้วยได้มั๊ยครับ” พูดจบแท็กซี่หนุ่มก็วางตะกร้าที่เพิ่งขนลงมาได้เป็นตะกร้าแรก แล้วพลางหยิบตะกร้าต่อไป

“อุ๊ย!..ไม่ต้องค่ะ..พี่โนช แค่พี่ไปรับเสื้อผ้ามาส่งริน รินก็เกรงใจจะแย่อยู่แล้ว....แค่นี้รินทำเองได้สบายค่ะ" รดารินพยายามปฏิเสธแบบรักษาน้ำใจของเขา

“เออ!! พอดีวันนี้พี่อยากจะหยุดน่ะ เบื่อๆ วิ่งไปวิ่งมา...ลูกค้าก็ไม่ค่อยมี เปลืองน้ำมันเปล่า ๆ ....เหมยลี่ไปเรียนแล้วเหรอจ๊ะ” มาโนชรีบเอ่ยสวนทันควัน ยังไง ๆ วันนี้เขาก็จะขออยู่กับหญิงสาวที่เขาหมายปอง ถ้าไม่ได้ครอบครองก็จะเสียให้คนอื่นไปแน่ ๆ เพราะรดารินสวยจนเขาแทบอดใจไม่ไหว แถมวันไหนที่รดารินไลฟ์สดกับลูกด้วยแล้ว หนุ่ม ๆ มาคอมเม้นมาโดเนทมากมายจนทำให้เขาคิดมากและเริ่มหวงเธอขึ้นมา ไม่ว่าจะเป็นร้านอาแปะหน้าปากซอย รายนั้นก็แอบชอบรดารินอยู่ไม่น้อย ไปซื้อของใช้ทีไรก็ลดให้เธอทุกที

“ไปแล้วค่ะ เกือบหกโมงโน่นแหละค่ะ ถึงกลับได้” มาโนชได้ยินดังนั้นก็ยิ้มขึ้นอย่างพอใจ รดารินไม่ทันเห็นรอยยิ่้มเจ้าเล่ห์นั้น เพราะเธอรีบยกตะกร้าเข้าไปในบ้านเสียก่อน โดยมีมาโนชเดินตามเข้าไปติด ๆ