ในตอนเช้าแม่ที่หายไปนานของฉันก็เกิดอาการอยากมารับ อยากมีลูกขึ้นมา ทุกอย่างมันเร็วมาก คุณติณเพิ่งบอกฉันเมื่อคืน เช้าแม่ก็มาแล้ว ทั้งที่ก่อนหน้านี้ไม่มีแม้แต่โทรมา จู่ๆวันนี้ก็คิดถึงลูกสาวสุดที่รักคนนี้ขึ้นมา
“ฉันอยากไปเรียน แม่จะให้ฉันไปเรียนได้ไหม” ฉันถามแม่ที่ยืนมองฉันด้วยสีหน้าปลื้มใจ ที่ฉันอยากจะไปเรียน
“ตอนนี้หนูยังไปไม่ได้นะคะ ให้มาริจังของแม่หายก่อนนะ ไปตอนนี้ใครจะดูแล ถ้าไปทำร้ายใครจะเดือดร้อนอีกมันจะแย่นะลูก กลับไปกับแม่นะคะ” แม่ที่แสนดีจะเข้ามาแตะตัวฉัน แต่ฉันยังไม่อยากรับปากตอนนี้
“แย้ว หมอ แย้วหมอของหนูล้า” ฉันแกล้งทำเสียงปัญญาอ่อนใส่แม่
“หมอก็ต้องกลับไปทำงานของตัวเองสิลูก หนูดึงหมอไว้เป็นปีแล้วนะ เดี๋ยวแม่เปลี่ยนหมอให้ใหม่” ประโยคของแม่ไม่น่ารักเอาซะเลย ทำไมต้องเปลี่ยนหมอด้วย
หมอพยายามจะอธิบายว่าการรักษาของฉันมันคืบหน้ามาไกลแล้ว ถ้าเปลี่ยนหมอต้องเริ่มใหม่ แต่แม่ฉันก็เร
