ปรางค์ปรียาจูงมือบุตรชายออกมาจากบ้าน วันนี้เธอสัญญากับไทม์ว่าจะพาไปเที่ยวที่สวนสนุก เด็กชายตัวน้อยยิ้มด้วยความดีใจ
“พร้อมไปเที่ยวกับแม่หรือยังครับไทม์?”เธอถามบุตรชาย
“พร้อมแล้วครับ”เด็กชายรีบตอบ
“งั้นก็ไปกันเลย”
หญิงสาวจูงมือบุตรชายพากันเดินมานอกบ้าน เโบกแท็กซี่แล้วพากันเข้าไปนั่ง ไม่นานนักรถก็มาจอดยังสวนสนุกใจกลางเมือง ไทม์ยิ้มออกมาด้วยความดีใจวิ่งนำมารดาอย่างรวดเร็ว ดวงตาซุกซนมองเครื่องเล่นมากมายด้วยความตื่นเต้นยิ่งเห็นมารดาเดินช้ายิ่งขัดใจ มือเล็กจึงรีบจูงมือแม่ไว้แล้วลากให้ตามมาทันที เกือบเย็นถึงจะสิ้นฤทธิ์ของจอมซนลงได้
“ง่วงหรือยังครับ?”หญิงสาวถามเมื่อเห็นบุตรชายตาปรือ
“ครับแม่”
“งั้นกลับบ้านเรากันนะครับ”
ปรางค์ปรียาจูงมือบุตรชายมายืนรอรถที่หน้าสวนสนุก รถแท็กซี่จอดรอรับ ไทม์รีบเข้าไปก่อน รถเคลื่อนได้สักระยะเด็กน้อยผล่อยหลับศีรษะหนุนตักแม่ มือบางลูบไล้ใบหน้าบุตรชายเบาๆ ด้วยควา
