“เนยเอารายการวัตถุดิบคงเหลือรายวันมาให้ค่ะ”
นาฏลดาเอ่ยออกมาอย่างสุภาพ พยายามทำให้เขาตายใจว่าเธอไม่คิดเคืองแค้นอะไรกับเรื่องราวในอดีต
“ขอบใจนะ คราวหน้าไม่ต้องมาเอง เดี๋ยวผมจะให้แคชเชียร์เป็นคนไปเก็บเอกสารมาให้”
นีโน่พยายามทำตัวเหินห่างจากเธอให้มากที่สุด เขากลัวใจตัวเองเหลือเกินว่าจะเผลอหลวมตัวถลำใจไปพัวพันกับนาฏลดา
“ไม่เป็นไรค่ะ เนยยินดีและอยากมาคุยกับคุณเรื่องสั่งนมเพิ่มอีกเท่าตัว เพื่อมาทำชีสสด”
“คราวหน้าคราวหลังมีธุระอะไร เขียนเป็นโน้ตมาก็ได้ ผมจะได้มีหลักฐานยืนยันการสั่งของ”
“ได้ค่ะ... งั้นเนยขอตัวนะคะ ขอโทษที่มารบกวน”
นาฏลดาแสร้งทำหน้าเศร้าและเดินออกมาเงียบๆ แต่ในใจกระหยิ่มยิ้มย่อง เพราะรู้ว่านีโน่กลัวการเผชิญหน้ากับเธอ
“หึ! จงอย่าเป็นสุขเลยนายปราบดา!”
นาฏลดาเค่นเสียงพูดกับตัวเองเบาๆ หลังออกมาจากห้องทำงานของนีโน่ แค่เขาแสดงออกว่าอึดอัดที่ต้องเผชิญหน้ากับเธอให้ได้เห็นเพียงเท่าน
