ชายมากตัณหา
1563 คำ
“อ๊าาห์! พี่วุธ..”
“ไม่ไหวแล้วลดา..พี่ต้องการลดาเหลือเกิน”
บิกินี่ตัวจ้อยถูกชายหนุ่มรูดมันออกให้พ้นทาง เขาปลดเข็มขัดถอดผ้าผ่อนส่วนบนส่วนล่างจนตัวเองล้อนจ้อน แล้วเสือกท่อนเนื้อแข็งชันเข้าไปในร่องฉ่ำพรวดเดียวสุดความยาว
“อูวว์.. ซี๊ดด!”
การสอดใส่แบบสดๆ ไร้ถุงยางนั้นแสนวิเศษยิ่งนักสำหรับอาวุธ แม้จะชอบมั่วแต่เขาก็ป้องกันตัวเองอย่างดี มีเพียงลดาเท่านั้นที่ชายหนุ่มยอมปล่อยกายปล่อยใจไปกับเธอโดยไร้สิ่งขวางกั้น
ลดาหลับตาปี๋ไม่อยากมองหน้าบิดเบี้ยวเหยเกของอาวุธที่กำลังเสพสุขบนเรือนร่างของเธออยู่ แต่หูเจ้ากรรมก็ยังได้ยินเสียงจ้วงแทงหนั่นเนื้อสวมใส่กันดังกังวาลผสานเสียงครางกระหึ่มของเขา ทำให้ลดาหลงลืมความรู้สึกนึกคิด
ร่างกายเธอไม่อาจต้านทานความอยากต้องการรสชาติกามา แม้แต่โหนกเนินกลางหว่างขาของเธอ มันก็ดีดเด้งลอยร่อนรับการกระแทกกระทั้นของชายหนุ่มแบบอัตโนมัติอย่างถึงลูกถึงคน
“โอวว.. ลดา.. อาาๆๆ..”
กลีบสวาทอ่อนนุ่มหนีบรัดท่อนลำแนบแน่นรอบทิศทาง สร้างความรู้สึกเสียวซ่านจำนวนมหาศาลแก่ชายมากตัณหาอย่างอาวุธยิ่งนัก มือหยาบกร้านรั้งขาเรียวขึ้นพาดบ่า แล้วรูดบราเซียร์ห่อหุ้มปทุมถันลงมากองตรงฐาน
เขาบีบขยำเต้าตูมอวบงามอย่างเมามันส์ขณะเดียวกันก็โหมสะโพกควงท่อนเนื้อตะบี้ตะบันจ้วงแทงกลีบสวาทด้วยความรุนแรงถี่เร็วเสียจนร่างงามที่โดนปะทะด้วยท่วงท่านั้น กระตุกเกร็งและหลั่งออกมาหลายครั้งติดต่อกัน
“อ๊าา.. พี่วุธๆ..อ๊าาาา!!”
ความสุขสมอันท่วมท้นทำให้ลดาเปล่งเสียงร้องครางออกมาเพราะสุดจะกลั้น แต่สำหรับอาวุธมันเป็นแค่การเริ่มต้น สามวันที่หลงลืมโทรศัพท์สมาร์ตโฟนไว้ ทำให้เขาพลาดนัดกับบรรดาเพื่อนในคลับเซ็กส์ ชายหนุ่มจึงมีความต้องการมากมายที่เก็บกดไว้เพื่อมาระบายใส่คนที่บ้านอย่างบ้าคลั่ง
ร่างบอบบางของลดาถูกช้อนกระเตงขึ้นมาจากโต๊ะอาหาร เขาอุ้มกอดเธอกระทั้นลงกลางตัวหนักๆ ถี่ระรัวอย่างหมั่นเขี้ยว ก่อนจะพาไปวางฟาดคว่ำหน้าคุกเข่าบนโซฟาคิงไซส์ติดพนัง
เสียบแทรกลำหนาเสือกแทงใส่เธอจากข้างหลังทันทีชนิดที่ลดาไม่ทันได้ตั้งตัว แล้วห่มสะโพกระรัวใส่บั้นท้ายงอนงามจนก้อนกลมกระเพื่อมสั่นไหวเป็นระลอกคลื่นถี่แรง
“อูยยๆ ลดา .. อาาห์ๆๆๆ.. ลดา..โอวว”
ผิวเนื้ออ่อนๆ โดนครูดถูรุนแรงรัวเร็วซ้ำๆ อย่างยาวนาน จนเธอรู้สึกถึงความร้อนวูบวาบเห่อตรงบริเวณนั้น
ลดาหลั่งออกมาหลายครั้งหลายหนเสียจนล้าไปทั้งร่าง อาวุธก็ยังตั้งหน้าตั้งตากระแทกกระทั้นใส่เธอด้วยความเมามันส์ไม่ยอมหยุดสักที
“อาา อูว์ว..พี่วุธ.. ลดาแสบ.. อูยย”
“อาาๆ...อีกนิด ลดาที่รัก.. พี่จะออกแล้ว... โอววๆ”
ถึงแม้จะเจ็บแสบแต่เธอก็ไม่อาจปฏิเสธได้เลยว่ามันเสียดเสียวมากกว่า ยิ่งเขาเร่งความเร็วเพิ่มพูนความรุนแรง อัดกระหน่ำเข้าหา ลดาก็ยิ่งซ่านสยิวแทบขาดใจ
“โอ้ว! ลดา ลดา! อูว์ว โอวๆ”
สองมือหยาบหนาของอาวุธนวดคลำเต้าตูมเต่งด้านหน้า ขณะโยกโยนหน้าขาปะทะลดาจากด้านหลัง เขาทั้งบีบทั้งขยำกอบกำมันแรงถี่ตามอารมณ์กระสันที่งวดขึ้นเมื่อใกล้จะถึงจุดสุดยอดแห่งความปรารถนา
“โอ้วๆๆ...อ๊าา อ๊าาา!!”
อาวุธหยัดร่างขึ้นยืนตรงจับสะโพกแน่นหนั่นกระชากเข้าหาตัว อัดกระแทกใส่ลดาหนักๆ อีกสีห้าครั้ง ก่อนลำหนาจะพวยพุ่งน้ำสีขาวขุ่นจำนวนมากฉีดพ่นเข้าไปในร่องฉ่ำลึก
มันทะลักล้นชนิดที่ว่าเดรสตัวสวยของเธอเปียกชุ่มเพราะนำมาใช้ซับคราบคาวบนร่างกาย
ลดาพาร่างอันสะบักสะบอมลุกหนีอาวุธที่นอนแผ่หราบนโซฟาอย่างเหนื่อยอ่อนขึ้นไปอาบน้ำชำระกลิ่นสาปคราบคาวของการร่วมสังวาสนานเป็นพิเศษ ราวต้องการล้างรสสัมผัสและความทรงจำอันชอกช้ำที่กัดกร่อนลึกในใจออกไปกับสายน้ำ
โดยหารู้ไม่ว่าอาการพิรุธที่เธอพยายามเสแสร้งแกล้งทำทุกอย่างให้เป็นปกติ รวมถึงความห่างเหินเล็กๆน้อยๆนั้น ไม่อาจรอดพ้นจากสายตาคมเข้มราวพญาเหยี่ยวของอาวุธไปได้
“พรุ่งนี้เพื่อนพี่คนที่เป็นผู้กำกับ เขาจะมาสัมภาษณ์เราสองคน และขอใช้สถานที่ถ่ายภาพในบ้านพักตากอากาศริมทะเล ลดาต้องแต่งตัวสวยๆ นะครับ”
อาวุธเอ่ยบอกลดาด้วยน้ำเสียงสุภาพเสมอต้นเสมอปลาย ขณะกำลังรับประทานอาหารเช้า ราวกับว่าระหว่างเขาและเธอเป็นคู่สามีภรรยาที่รักใคร่ซื่อสัตย์ต่อกัน อย่างไร้ซึ่งพิรุธใดๆ
“เพื่อนพี่วุธที่เป็นคนฝรั่งเศสน่ะเหรอคะ ?”
“ใช่ครับ”
“เขาจะมาสัมภาษณ์เรื่องอะไรคะ ?”
“ทำไมพี่ถึงเลือกมาใช้ชีวิตที่ประเทศไทย? และพี่จะให้คำแนะนำอะไรสำหรับชาวต่างชาติที่ต้องการจะมาใช้ชีวิตที่นี่ยังไงละครับลดา”
“ลดาไม่เห็นจำเป็นต้องแต่งตัวสวยเลยนี่คะ เพื่อนพี่วุธเขามาสัมภาษณ์เกี่ยวกับพี่วุธคนเดียวนี่นา”
เธอแย้งขึ้น เพราะไม่ค่อยชอบการออกสื่อเท่าไรนักไม่ว่ากรณีใดๆ ยิ่งหลังจากทราบซึ้งถึงความตื้นลึกหนาบางเกี่ยวกับสามีตัวเอง ลดายิ่งไม่ต้องการให้โลกได้รู้จักอะไรเกี่ยวกับตัวเธอ
“จำเป็นสิ เพราะลดาต้องถ่ายรูปคู่กับพี่”
“อ้อ! เราจะต้องช่วยกันดูแลเขา 1สัปดาห์ เพราะพี่ลาพักร้อนไว้แล้ว ลดาเองก็เตรียมเสื้อผ้าและของใช้เผื่อพี่ด้วยนะ เย็นนี้เลิกงานพี่จะมารับลดา คืนนี้เราก็ไปค้างที่นู่นกันเลย”
“ได้ค่ะ”
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่อาวุธและลดาออกสื่อด้วยกันเพราะในด้านสังคมธุรกิจ ครอบครัวของชายหนุ่มค่อนข้างมีชื่อเสียงในประเทศไทยและอิตาลี่ เกี่ยวกับธุรกิจร้านอาหารสไตล์อิตาเลี่ยนและนำเข้าผลิตภัณฑ์จากประเทศอิตาลี่มาจำหน่ายในประเทศไทย
ส่วนลดานั้น หลังจากแต่งงานก็ช่วยดูแลจัดการจองโรงแรมที่พักรวมถึงตั๋วเครื่องบินเวลาอาวุธต้องเดินทางไปดูงานต่างประเทศเหมือนตอนเป็นเลขา พร้อมทั้งเรื่องจิปาถะอื่นๆ และเป็นแม่บ้านมีหน้าที่ทำอาหารให้สามีทาน
เนื่องจากทั้งคู่จ้างแม่บ้านมาทำความสะอาดทั่วไป เพียงสัปดาห์ละสองครั้งเท่านั้น เพราะต้องการความเป็นส่วนตัว
ทั้งสองเดินทางไปยังบ้านพักตากอากาศริมทะเลหลังเลิกงาน สมทบกับเพื่อนของชายหนุ่มที่รออยู่ก่อนหน้านั้นแล้ว
“โดม นี่คือลดา ภรรยาผมเอง”
“ลดาครับ นี่คือโดมินิค เพื่อนผมที่เป็นผู้กำกับและก็ตากล้อง”
อาวุธแนะนำให้เพื่อนรักและภรรยาได้รู้จักกัน
“สวัสดีครับ ยินดีที่ได้รู้จัก รู้ไหมคุณสวยมาก”
โดมินิคก้มร่างสูงใหญ่เกือบสองฟุตลงมาแนบแก้มสากระคายหนวดเครากับแก้มนุ่มเนียนเกลี้ยงเกลาของลดาเพื่อเป็นการทักทาย เขาถือเป็นผู้ชายที่มีรูปร่างสมบูณ์แบบและหล่อมากคนหนึ่ง ดูจากภายนอกน่าจะมีอายุอ่อนกว่าอาวุธ ราวๆ 5ปี
“สวัสดีค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน”
“คุณมีรูปร่างที่สวยมาก”
นัยตาสีเขียวขอบน้ำตาลของโดมินิคเต้นระยิบระยับเมื่อเอ่ยชมลดา จนหญิงสาวชักรู้สึกอึดอัดที่สามียังปล่อยให้เพื่อนหนุ่มจ้องมองร่างกายตนเองอย่างจาบจ้วงราวกับจะเปลื้องผ้าของเธอ เพื่อประเมิณสัดส่วนพึงสงวนข้างใน
ชั่วแว๊บหนึ่งเธอสังเกตุเห็นใบหน้ายิ้มแย้มของอาวุธ เขาได้ฉายแววตาคล้ายเจ็บปวดใจส่อความนัยบางอย่างให้ลดาระแวง รวมถึงถ้อยคำกล่าวชมอันมากมายเกินไปของเพื่อนสามีด้วยเช่นกัน
หลังจากเก็บสัมภาระเข้าตู้เสื้อผ้าจนเรียบร้อยทั้งสามได้ไปทานอาหารที่ภัตตาคารมีชื่อแถวริมทะเล และลดาได้พูดคุยทำความรู้จักกับโดมินิคมากขึ้น เธอสังเกตเห็นความแตกต่างระหว่างผู้ชายสองคน
อาวุธจะดูสุขุมนุ่มลึกมีใบหน้าหล่อจัด ดวงตาหวานคมและริมฝีปากเซ็กซี่หยักลึกได้รูปของเขามีลักษณะคล้ายยิ้มเยือนอยู่เสมอ มันดูมีเสน่ห์กระชากใจสาว ทำให้กลบเกลื่อนความร้ายบริสุทธิ์ของชายหนุ่มอย่างมิดชิด
ส่วนโดมินิคนั้นหล่อแบบสปอร์ตเพราะมีเรือนร่างสูงใหญ่สไตล์นักกีฬา หน้าคมเข้มเป็นผู้ชายแท้ๆ แลดูเจ้าชู้อย่างเปิดเผยไม่มีกั๊ก และมาดเขาไม่นิ่งเหมือนอาวุธ
“คุณโดมมาเมืองไทยบ่อยเหรอคะ ?”
ลดาเอ่ยถามเพราะท่าทางโดมินิคคล่องแคล่วคุ้นชินกับอาหารไทยมากกว่าอาวุธด้วยซ้ำ
“ปีละสองถึงสามครั้งครับ และไม่นับที่ผมแวะมาทุกครั้งหลังเสร็จธุระเรื่องงานในแถบเอเซีย”
“มิน่าล่ะ คุณทานเผ็ดได้เก่งกว่าพี่วุธซะอีก”
“เรื่องอื่นก็เก่งกว่านะครับ ไม่ใช่แค่เฉพาะเรื่องทานเผ็ด!”
เขามองหน้าอาวุธขณะพูด แล้วยักคิ้วคล้ายท้าทายนิดๆ ทำเอาหญิงสาวหน้าร้อนผ่าว เพราะเข้าใจความหมายคำพูดคึกคะนองนั้น
- ผู้เขียน
