Love is cat's 4
หลายวันผ่านไป
หลังจากอัปโหลดคลิปลงในยูทูปฉันก็ถือโอกาสนอนพัก เพราะหลายวันที่ผ่านมาฉันนั่งตัดคลิปสลับกับถ่ายงานอยู่เรื่อย ๆ วันไหนถ่ายคลิปก็จะเอาอาหารไปให้น้องชายและเพื่อนร่วมทีม ทำเยอะแต่อยู่คนเดียวก็กินไม่หมดอยู่ดีนั่นแหละ เอาไปให้น้องกินช่วยก็นับว่าไม่เลว ยิ่งทุกคนชอบอาหารที่ฉันทำฉันยิ่งมีความสุขและมีแพสชั่นในการคิดคอนเทนต์ทำคลิปต่อไปเรื่อย ๆ เลยล่ะ
ฉันยังคงใช้เวลาอยู่ที่บ้านกับเด็ก ๆ จนถึงเวลาเย็นก็เตรียมของมาทำมื้อเย็นกินเป็นเมนูง่าย ๆ นั่นก็คือชาบู ที่บอกว่าง่ายคือเตรียมเพียงหม้อและเตาไฟฟ้า ส่วนของสดก็มีเพียงแค่เนื้อหมูและผักเท่านั้น เพราะทำอาหารที่มีขั้นตอนหลากหลายอยู่ตลอดทำให้เวลาที่ต้องทำอาหารกินเองฉันจะทำอะไรง่าย ๆ แทนอย่างเช่นวันนี้เป็นต้น
“ว่าไงฌอน” เอ่ยทักทายคนที่โทรเข้ามาหาหลังจากที่เงียบหายไปหลายวัน
(พี่ได้วันแข่งแล้วนะ) น้ำเสียงตื่นเต้นของน้องชายทำให้ฉันหลุดขำเบา ๆ ก่อนจะถามน้องชายด้วยความรู้สึกตื่นเต้นไม่น้อยจากเจ้าตัว
“วันไหน”
(แข่งยี่สิบถึงยี่สิบเจ็ดเดือนหน้าแต่ต้องเดินทางไปก่อนสองสัปดาห์)
“ตั้งใจนะรู้ไหม แต่อย่ากดดันตัวเอง”
(ครับ ขอบคุณพี่นะที่สนับสนุนผมทุกอย่างเลย)
“พี่ยินดีมาก ๆ พรุ่งนี้อยากกินอะไรไหมเดี๋ยวทำไปให้”
(อาหารญี่ปุ่นก็ได้ครับ)
“ได้ เดี๋ยวพี่ทำไปให้ วันนี้พักผ่อนได้แล้วดึกแล้ว” เอ่ยเตือนน้องชายที่ไม่รู้ว่าคืนนี้จะนอนหลับไหม เป็นแบบนี้ประจำเวลามีแข่ง
(ครับ ฝันดีครับพี่เฌอ)
“ฝันดีค่ะฌอน”
น้องชายของพี่เก่งที่สุดแล้ว พี่เชื่อว่าฌอนจะทำได้ พี่เป็นกำลังใจให้นะ...
====
ทุกคนเรามีเรื่องหนักใจนิดหน่อย
คือ เที่ยงนี้กินอะไรดีคะ...