9
1244 คำ
"เอเลน่า เป็นอะไรหรือเปล่า"
"ไม่เป็นอะไรค่ะ"
"ลุกไหวมั้ย"
"ขอบคุณนะคะ ที่เข้ามาช่วยทัน "
"แล้วคุณจะไปไหน "
"ฉันจะไปซื้อของที่ซุปเปอร์"
"ไปครับ ผมไปเป็นเพื่อน " เดม่อน ช่วยพยุงเธอเดินออกจากตรอกเล็กๆ นั้น พร้อมกับเดินเป็นเพื่อนเธอไปที่ร้านซุปเปอร์ ฝั่งถนน อีกฟากหนึ่ง
เขาพาเธอเดินซื้อของ และช่วยถือ พร้อมกับเดินมาส่งเธอ
"เอเลน่า"
"พ่อคะ นี่เดม่อน"
"สวัสดีครับ "
"ผมแจ็ค"
"ผมได้ยินชื่อคุณ ตอนนี้ที่สถานทูต กำลังแย่ ใช่หรือเปล่าครับ "
"เอ่อ"
"เดม่อน เป็นครูค่ะพ่อ "
"อ่อ มีเรื่องนิดหน่อย "
"งั้นผมขอตัวกลับก่อนนะครับ"
"ขอบใจนะ เดม่อน "
"ไม่เป็นไร "
เดม่อนออกจากบ้านของเอเลน่า เมื่อเขาเดินมาซักพักใหญ่ เมื่อปลอดคน จึงใช้วิชาหายตัวทันที
ไม่กี่นาที เขาก็โผล่มาที่ ปราสาท ? หลังใหญ่ทันที
"ลูกไปไหนมา "
"ผมไปสืบเรื่องแทนตอนมาครับ"
"ได้ข่าวว่าอะไรบ้าง"
"เผ่าพันธุ์มัน น่าจะผิดใจกันเอง และแตกฝูง เพื่อจะแสดงอำนาจ ตอนนี้ ถ้ามันเข้าเขตเรา เราก็คงจัดการมันซะ "
"ดี"
"ลูกไปไหนมาทำไมได้กลิ่นเธอ "
"เธอกำลังสงสัยเรื่องของบ้านเราครับ ผมเลยใช้วิธีสั่งสอนนิดหน่อย "
"ก็ดี พวกมนุษย์ ชอบหาเรื่องใส่ตัว "
"ครับ "
"นี่จ๊ะ " ซอนย่า ผู้เป็นแม่ยื่นแก้วไวน์ให้กับลูกชาย ที่เต็มไปด้วยเลือด เขารับขึ้นมาดื่ม เมื่อดื่มหมด จึงหายตัวไป พร้อมกับไปปรากฏตัวที่บนหอคอย เขายังนั่งชมวิว และเห็นภาพมายา ที่เขาสร้างขึ้นมา ตอนที่ไปช่วยเธอ เขารู้สึกแปลกใจ ที่เธอแสดงท่าทีขอบใจเขา และเตือนให้เขาระวัง ว่าพวกนั้นจะกลับมาเล่นงานเขาคืน ยิ่งทำให้ความรู้สึกของเขาแบบนี้ กลับดีขึ้นมาอีก เหมือนสามร้อยกว่าปี ที่ผ่านมา
"นายท่าน ครับ นายท่าน"
"มีอะไร "
"ผมสืบมาแล้วครับ ว่า แท้จริงแล้ว แวมไพร์ที่ฆ่าครู เป็นใคร
"ใคร"
วันหยุดช่วงเทศกาล
"ลูกตื่นแล้ว พ่อทำอาหารเช้าไว้ให้ "
"ขอบคุณค่ะ"
"เกิดอะไรขึ้นเมื่อคืน"
"อุบัติเหตุนิดหน่อยค่ะ พอดีเดม่อนเข้ามาช่วย"
"นี่ยา "
"ค่ะพ่อ"
"ลูกควรจะ"
"รู้แล้วค่ะ"
เอเลน่า นั่งทายาอยู่เงียบๆ อยู่ดีๆ ก็มีเสียงกริ่งดังหน้าบ้าน
"เดี๋ยวพ่อไปเอง"
"สวัสดีแจ็ค"
"ฮานัด"
"ผมเอารถ มาส่งตามที่พ่อผมสั่งครับ"
"เข้ามาก่อนซิ"
"ใครคะพ่อ"
"ฮานัด ลูกของเพื่อนพ่อเอง "
"สวัสดี"
"สวัสดี"
"เอ่อ นี่ครับ กุญแจ "
"รับไปสิ เอเลน่า"
"จริงหรือคะพ่อ ขอบคุณค่ะ" เธอเข้าไปสวมกอดผู้เป็นพ่อ และรับกุญแจมา จากฮานัด
"ขอบใจ"
"เธอจะลองขับมันดูมั้ย"
"น่าสน"
"แต่ลูกเจ็บอยู่นะ"
"ไม่เป็นไรค่ะ พ่อ " เอเลน่า ขึ้นไปที่รถ โดยมีฮานัด ขึ้นมาสอนและนั่งอีกฝั่งหนึ่ง
"เธอขับเป็นใช่มั้ย"
"ใช่ "
"งั้นก็ไม่ต้องสอนอะไรเยอะ"
"อืม"
เอเลน่า ขับรถออกไปช้าๆ เธอพอจะมีทักษะในการขับอยู่บ้าง แต่ยังมีฮานัด ช่วยสอนบ้าง
"เธอเก่งใช้ได้เลย"
"ขอบใจนะ"
"อืม"
"แบบนี้ มั้ย ฉันไปส่งที่บ้าน"
"ก็ดี "
เฮเลน่า ขับรถออกไปนอกเมือง เพื่อที่จะไปส่งเพื่อนของเธอ ที่ช่วยสอนขับรถให้ พร้อมกับตอนนี้ทั้งคู่กับเป็นเพื่อนสนิทกันแล้ว
ไม่กี่นาที รถก็มาถึงที่บ้านของเพื่อนชาย
"แน่ใจนะ ว่าจะไม่ลงไป "
"ไม่ "
"แล้วเจอกัน "
"อืม "
ทั้งคู่กล่าวคำลา และเอเลน่า ก็เดินทางกลับที่บ้านทันที
"นายว่าอะไรนะ แวมไพร์ ชื่ออะไรนะ"
"ฮานัด "
"เด็กใหม่หรือ"
"ครับ "
"พวกมันเป็นทาสของแทนตอน"
"มีกี่ตัว "
"ตอนนี้ มีเพียงมันตัวเดียวครับ "
"ตัวเดียว แต่ฆ่าคนไปหลายคนแล้ว "
"นายท่าน จะให้พวกเราไปจัดการหรือเปล่า "
"ไม่ต้อง รอดูสถานการณ์ "
"ครับ "
หลังจากที่ทาสของเขาได้ออกไป จู่ๆ ภาพมายาของเอเลน่า ปรากฏขึ้น มันยิ่งทำให้เขาแปลกใจ เอ๊ะ เมื่อก่อนเขาพยามที่จะแสดงให้เห็น แต่ตอนนี้กลับปรากฏ ขึ้นมา เธอกำลังขับรถมาจากเขตแทนตอน เธอไปทำอะไรที่นั่น เขาเห็นภาพเธอที่ตอนนี้ กำลังขับรถอยู่ ไม่กี่วินาที เขาก็หายตัวไป และไปปรากฏตัวอีกที คืออยู่ในรถของเธอแล้ว เขาใช้วิธีพรางตัวเพื่อไม่ให้เธอเห็น
ในระหว่างที่เธอกำลังเพลินอยู่กับมือใหม่ขับรถ จู่ๆ เธอก็เย็นขึ้นมา ด้วยที่ตัวเองสงสัย จึงเอื้อมไปแตะ ที่ช่องแอร์ ก็ไม่แรงมาก แต่ทำไมหนาวจัง
เธอมองหันซ้ายหันขวา ไม่เห็นมีอะไร นอกจากป่าสน ที่เต็มไปด้วยสองข้างทาง จึงเร่งเหยียบให้เพิ่มความเร็วขึ้น
ด้วยท่าทางของเอเลน่า ทำให้เดม่อน ที่พรางตัวอยู่กับหัวเราะขึ้นมา และมันทำให้เธอได้ยินเสียงเขา
"นั่นใคร "
"ฉันถามว่าใคร"
เมื่อไม่ได้ยินเสียงตอบ เธอจึงรีบขับรถให้เร็วกว่าเดิม ยิ่งทำให้เดม่อน ต้องใช้มือปิดปากตัวเอง กลัวว่าเธอจะได้ยิน
ด้วยความมืด และเธอยังไม่ชินกับเส้นทาง ทำให้การขับรถช้ากว่าตอนไป เกือบจะชั่วโมง เธอก็มาถึงที่บ้าน
"ไปส่งฮานัด มาหรือ"
"ค่ะ"
"พ่อเตรียมอาหารเย็นไว้แล้ว "
"ค่ะ พ่อคะ "
"ฮานัด เขาเป็นอะไรหรือเปล่า"
"ไม่หรอกลูก อย่าไปคิดมาก"
"ค่ะ"
"เพราะเธอเห็นว่าเขาผอมมากเกินไป และขาวซีด จนเธอมองครั้งแรก ว่าเขาป่วยหรือเปล่า แต่จริงแล้ว เขาเป็นแบบนั้น นี่เอง ยิ่งคุยด้วยกัน ยิ่งเพิ่มความสนิท
ทั้งตัวเธอและเขา เมื่อรถมาจอดที่บ้านอย่างปลอดภัย เดม่อน กับแอบเข้าไปดูบนห้องนอนของเธอ ที่ตอนนี้ เธอกำลังคุยโทรศัพท์ กับแม่ของตน อย่างอารมณ์ดี เธอเล่าให้ฟังว่าพ่อของเธอ ซื้อรถให้ สำหรับเอาไว้ขับไปมหาลัย และเธอก็โดนผู้เป็นดุมาพักใหญ่ เรื่องเมื่อวาน ที่เธอเผลอเล่าไป ด้วยความที่สนิทกับแม่ จึงโดนผู้เป็นดุ มาพักใหญ่ ถึงแม้ว่าเธอจะคุยอยู่กับแม่ แต่สิ่งที่ได้ยินคือ เหมือนว่าเธอได้ยินเสียงหัวเราะ เป็นครั้งที่สอง
"ใคร" ไม่มีเสียงตอบรับ
"เกิดอะไรขึ้น "
"เปล่าค่ะแม่ "
"ช่วงปิดเทอม ลูกจะมาหาแม่ด้วยหรือเปล่า"
"ขอคิดดูก่อนนะคะ"
"แม่รอคำตอบอยู่นะ อย่าคิดนานล่ะ"
"ค่ะแม่ " ในระหว่างที่เธอคุยกับแม่นั้น เดม่อน ยังคงนั่งแอบดูเธอที่บริเวณหน้าต่าง วันนี้เขามาดูเธอเพราะเขาเห็นภาพมายา ที่เห็นว่าเธอกับแวมไพร์อีกตัว อยู่ใกล้กัน เขาอยากรู้ความสัมพันธ์ของคนทั้งสอง ซึ่งตอนนี้เขาก็รู้แล้วว่าเธอ ไม่รู้เรื่องราวของแวมไพร์ ตัวนั้น กลายเป็นว่าเขาต้องมาคอยดูแลเด็กสาวคนนี้ นั้นหรือ คิดแล้วตัวเองก็งง กับพฤติกรรมของตัวเอง เขาเป็นถึงท่านลอร์ด คิดแบบนั้น เดม่อน จึงหายตัวกลับไปที่ปราสาทเขาทันที
- ผู้เขียน
