Melon Talk
หนึ่งอาทิตย์แล้วที่ฉันอาศัยอยู่ในสนามแข่งรถนี้ โดยทุกเช้ามิดเดย์จะไปส่งฉันที่คณะ หลังเลิกเรียนก็ไปส่งฉันทำงานที่ร้านและดึกๆก็ขับรถมารับโดยไม่ปริปากบ่นเลยสักนิดเดียว และถึงแม้ฉันจะบ่ายเบี่ยงไม่ให้เขาคอยรับส่งเพราะความเกรงใจแต่เขาก็ไม่เคยฟัง
"ฉันว่าฉันกลับบ้านดีกว่า"
ฉันเอ่ยขึ้นระหว่างที่เรากำลังนั่งเล่นเกมส์กันอยู่ในห้อง มิดเดย์เงียบและไม่พูดอะไรสายตาเขายังจดจ่ออยู่กับจอใหญ่ที่ปรากฏภาพรถแข่งสองคันแล่นทะยายแซงกันไปด้านหน้าอย่างดุเดือด
"นี่ นายได้ยินป่ะวะ!"
อันที่จริงฉันพูดเรื่องนี้มาหลายวันแล้วแต่เขาชอบทำเป็นไม่สนใจ บางครั้งก็เปลี่ยนเรื่องไปเฉยๆ พอฉันจะแอบกลับบ้านเขาก็โผล่มาขวางทุกที
มิดเดย์หยิบรีโมทปิดจอทีวีก่อนจะโยนมันไปที่หัวเตียงและดันฉันนอนลงก่อนจะตรึงแขนสองข้างบนผืนเตียง เราสองคนสบตากันนิ่งและฉันไม่ได้กลัวว่าเขาจะทำอะไรเพราะหลายวันที่ผ่านมาเวลาฉันพูดจาไม่เข้าหูเขาก็ขู่
