รักร้ายพี่ชายแฟนเก่า

ครั้งแรก

Melon Talk

ไอ้บ้านี่เป็นพี่ชายไอ้เฮงซวยนั่นเนี่ยนะ ให้ตายเหอะ นี่มันวันโครตซวยอะไรเนี่ย ฉันกวาดตามองทั่วใบหน้าหล่อเหลา พอดูดีๆเขาก็มีใบหน้าคล้ายคลึงกับไนท์อยู่ไม่น้อย เพียงแต่คนตรงหน้าดูหล่อแบบร้ายๆต่างจากไนท์ที่ใบหน้าค่อนไปทางหวานๆ

"เธอคงเป็นแฟนเก่าไอ้ไนท์สินะ"

น้ำเสียงทุ้มสั่นพร่าเอ่ยชิดใบหูฉันพร้อมเป่าลมร้อนติดขัดลงบนซอกคอฉัน ไอบ้านี่ต้องคิดอะไรไม่ดีกับฉันแน่ๆ แต่ฉันไม่มีทางยอมให้เขาทำอะไรฉันแน่เพราะไม่อยากเกี่ยวข้องกับคนรอบตัวไนท์ ยิ่งเป็นพี่ชายแท้ๆแบบนี้ด้วย ยิ่งควรออกห่างให้มากที่สุด

"เธอรู้มั๊ย ไม่มีใครเคยทำกับฉันแบบนี้มาก่อน"

มือหนาเริ่มอยู่ไม่สุขลูบไล้ไปตามต้นแขนฉันเบาๆก่อนหยุดลงตรงหน้าอก ฉันส่งเสียงร้องในลำคอพร้อมถลึงตาใส่ไอโรคจิตที่กำลังขยำหน้าอกฉันอย่างไม่เกรงอกเกรงใจ

"ซ่อนรูปนี่หว่า"

เขาพูดไปเลียริมฝีปากไป สีหน้าท่าทางดูหื่นกระหายจนใจฉันเสียกลัวว่าไอ้พี่ชายของไนท์จะไม่หยุดเพียงแค่นี้ เขากำลังทำให้ฉันกลัว กลัวว่าจะเสียสิ่งที่มีค่าที่สุดของลูกผู้หญิงไป

"เธอโครตหอมเลยว่ะ"

เขากดริมฝีปากลงบนลำคอฉัน มือหนาที่เค้นหน้าอกเลื่อนลงมาระหว่างขาที่มีเนื้อผ้ายีนส์กั้นอยู่ เสียงซิบถูกรูดลงอย่างช้าๆก่อนที่เขาจะใช้แรงถอดกางเกงฉันออกจนเหลือแค่แพนตี้สีดำปกปิดส่วนนั้น

ฉันดิ้นอย่างเอาเป็นเอาตาย ขัดขืนอย่างรุนแรง แต่กำลังผู้หญิงจะไปสู้ผู้ชายได้ยังไง ไอ้คนชั่ว คอยดูนะ ถ้าฉันหลุดไปได้ ฉันจะบอกเฮียให้พาคนไปกระทืบมันแน่

"อื้อ"

นิ้วเรียวยาวกรีดผ่านช่วงกลางของส่วนนั้นอย่างช้าๆทำฉันรู้สึกหวิวๆและหวาดกลัวไปพร้อมกัน ความรู้สึกแปลกๆบางอย่างที่เกิดขึ้นคล้ายร่างกายตอบสนองสัมผัสนั้นทั้งที่ในใจต่อต้านสุดฤทธิ์

"เธอต้องชอบแน่ สาวน้อย"

ฉันเกลียดเวลาเขาเรียกฉันว่าสาวน้อยจริงๆ ให้ตายเถอะ ใครก็ได้ช่วยฉันที

"ไม่ต้องเกร็ง ฉันจะไม่รุนแรงกับเธอ"

เขาดันฉันให้ลุกขึ้นยืนแต่เพราะมือถูกมัดไพร่หลังอยู่ทำให้ไม่สามารถเปิดประตูออกไปได้มีแค่ขาสองข้างที่ตอนนี้แทบจะไร้ประโยชน์

ฉันหันไปมองคนตัวสูงเห็นเขาปลดซิบตัวเองออกและดึงสิ่งนั้นออกมา น่ากลัว นี่แหละคือสิ่งแรกที่ฉันคิดในใจ ยิ่งรู้ว่าอีกไม่นานจากนี้มันต้องเข้ามาในตัวฉันแน่ๆก็ยิ่งกลัว เอาไงดีวะเนี่ย

ฉันตัดสินสินใจเตะประตูหวังจะให้กลอนหลุดออกจะได้หนีออกไปได้ แต่ไม่ทันไรเอวนั้นก็ถูกรั้งไว้ ส่วนนั้นเสียดสีกับสะโพกฉันทำให้มันขยายใหญ่กว่าเดิม

"ไม่ต้องกลัวหรอก ฉันบอกแล้วไงว่าจะไม่รุนแรง"

ถึงฉันจะเป็นคนเข้มแข็งและปากหมามากแค่ไหน แต่ตอนนี้น้ำตามันกลับไหลออกมา ฉันนึกถึงหน้าพี่กล้วยหอม นึกถึงคำพูดคำเตือนของเธอที่เอ่ยกับฉันด้วยความเป็นห่วง และสุดท้ายก็ได้แต่สมน้ำหน้าตัวเองในใจที่ดื้อรั้นจนต้องมาเจอเรื่องแบบนี้

"ฮึก"

มือที่ไพล่อยู่ข้างหลังจิกลงบนหน้าท้องแกร่งเมื่อส่วนนั้นถูกสอดเข้ามาอย่างช้าๆ ความเจ็บที่รู้สึกทำให้ขาฉันสั่นอย่างควบคุมไม่ได้ มิดเดย์วางคางลงบนไหล่ฉันเสียงทุ้มต่ำครางอยู่ในลำคอดังอยู่ที่ข้างหู

ร่างฉันสั่นคลอนตามแรงขยับ เขาสวนสะโพกขึ้นมาเริ่มจากช้าแปรเปลี่ยนเป็นเร็วและรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ ยิ่งเขารุนแรงกับฉันมากแค่ไหน เล็บมือที่จิกลงบนหน้าท้องก็ลึกขึ้นมากเท่านั้น

"ไม่น่าล่ะ ทำไมไอ้ไนท์ถึงได้กลับมาหาเธอ ที่แท้ก็ยังไม่เคย"

ใช่ ฉันยังไม่เคยไม่ว่าจะกับไนท์หรือกับใครก็ตาม ไม่ใช่ว่ารักนวลสงวนตัวอะไรแต่เป็นพี่กล้วยหอมที่ไม่ยอมให้ฉันไปนอนค้างที่ไหนนอกจากบ้านตัวเอง ทำให้โอกาสที่จะเสียตัวเป็นศูนย์ยกเว้นตอนนี้

"อื้อ"

ฉันหยิกเนื้อหน้าท้องคนด้านหลังเพราะความรู้สึกแปลกๆที่ตีขึ้นมาจนวูบวาบไปทั้งตัว มือเท้าฉันจิกเกร็งเพียงสักพักก็อ่อนแรงลงอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน มิดเดย์หอบหายใจแขนแกร่งโอบรัดรอบเอวฉันและซบหน้าลงบนแผ่นหลัง

"เธอแม่ง...ขออีกรอบได้ป่ะ"

ฉันส่ายหน้าก่อนจะลุกขึ้นจากตักแกร่งทำให้ส่วนนั้นหลุดออกจากกันทันที ฉันย่อตัวนั่งลงบนพื้นพยายามดึงกางเกงที่กองอยู่ตรงขาขึ้นมาแต่มันไม่ค่อยถนัดเท่าไหร่ ฉันเงยหน้ามองคนตัวสูงที่นั่งมองฉันพร้อมส่งสายตาให้เขาช่วยดึงมันขึ้นมา

"นี่เธอร้องไห้"

เขาดูตกใจนิดหน่อยก่อนจะเอื้อมมือมาดึงกางเกงฉันขึ้นพร้อมรูดซิบขึ้นให้เสร็จสรรพ ฉันยืนนิ่ง เขาเองก็ยืนนิ่ง เราสองคนสบตากัน ฉันจ้องเขาเขม็งส่วนเขาเลิกคิ้วขึ้นก่อนยื่นหน้าเข้ามากดริมฝีปากที่แก้มฉันแรงๆหนึ่งที

"หันหลัง"

พอฉันไม่ทำตามที่สั่ง เขาก็เอื้อมมือมาจับไหล่ หมุนฉันให้หันหลังก่อนจะแกะสายยูเอสบีที่รัดข้อมือจนแดงออก พอมือฉันเป็นอิสระสิ่งแรกที่ฉันทำคือหันกลับไปตบหน้าเขาเต็มแรง

"ไอ้ชั่ว"

เหอะ เขาแค่นหัวเราะก่อนหันมามองฉันด้วยสายตาเรียบนิ่ง มือหนารั้งแขนฉันกระชากเข้าไปหาก่อนบดจูบลงมาอย่างรุนแรง ไม่เท่านั้นยังสอดลิ้นเข้ามาในโพรงปากฉันอีก น่ารังเกียจเป็นบ้า

"ถึงฉันจะชั่ว แต่ฉันก็เป็นผัวเธอนะที่รัก"

หลังจากถอนริมฝีปากออกเขาก็โน้มใบหน้าเข้ามากระซิบที่ข้างหูฉัน แม้จะแค้นแค่ไหนก็ได้แต่เดินหนีออกมาโดยที่ทำอะไรไม่ได้เลย สิ่งที่เกิดขึ้นเขามีแต่ได้ส่วนฉันเสียเต็มๆ หวังว่าชาตินี้เราจะไม่ต้องเจอกันอีกเพราะฉันเกลียดขี้หน้าเขาจะแย่ ยิ่งนึกก็ยิ่งโมโหจนอยากจะฆ่าเขาให้ตายคามือ...