ธัญย์ณิชาใจเต้นตึกตัก ความตื่นเต้นรุกเร้าในจิตใจอย่างหนักหน่วง แม้ว่าจะเรียนรู้หลายเรื่องเกี่ยวกับเกมสวาทจากนภาและเอมอร แต่พอปฏิบัติจริง เธอกลับลืมเรื่องที่ทั้งสองสอนไปจนสิ้น ความหวาดหวั่นเข้ามาแทนที่ ยามสมองหวนนึกถึงขนาดของสิ่งนั้นที่ตนเห็นเมื่อครู่
อยากจะเป็นลม...
แต่ถึงกระนั้น ก็เป็นเรื่องที่ธันย์ณิชาหลีกเลี่ยงไม่ได้ เธอตัดสินใจแล้วนั่นหมายความว่า จะต้องทำทุกอย่างให้เขาพอใจ เพื่อมารดาบุญธรรมอันเป็นที่รักและบูชา เมื่อนึกถึงวรนุชกำลังใจและความกล้าของเธอมีขึ้นมาทันใด
มือเล็กสั่นระริกขยับไปใกล้ความเป็นชายตั้งเด่น มือเธอดูเล็กไปถนัดตา เมื่อกอบกุมสิ่งนั้นที่กำรอบไม่มิด ซึ่งขนาดของสิ่งที่ตนจับต้อง มีความใหญ่และยาวกว่าของเทียมที่นภากับเอมอรสอนให้เธอ ธันย์ณิชาจึงไม่รู้ว่า ตนจะทำได้ดีเท่าตอนที่นภาสอนหรือไม่ เนื่องจากของเทียมไม่มีความรู้สึก หญิงสาวจึงไม่รู้ว่า ตัวเองทำดีมากน้อยแค่ไหน แล้วไม่รู้
