ยั่วรักนักบิด

ถ้ายังไม่อยากเป็นเมียพี่

ครบ 3 ชั่วโมงแล้ว แต่แก้วยังไม่มีท่าทีว่าจะตื่น แม้จะอยากให้เธอนอนต่อ แต่ก็ต้องปลุก เดี๋ยวเพื่อนเธอเป็นห่วง

“แก้วครับ ครบ 3 ชั่วโมงแล้วนะ ถ้านานกว่านี้เพื่อนจะเป็นห่วง” แสบเดินมาเรียกแก้วอยู่ข้างเตียง คือถ้าเธอนอนนานกว่านี้ เขาจะไม่อยากให้กลับนะสิ

“อื้อ” แก้วขยับตัวอย่างเกียจค้านที่ได้ยินเสียงเรียก ก่อนจะลืมตาขึ้น ร่างกายที่เหนื่อยล้ามาหลายวันก็สดชื่นขึ้นมานิดๆ

“ตื่นสัักที ไปอาบน้ำสิ เดี๋ยวกินข้าวแล้วพี่ไปส่ง ไม่ต้องคิดว่าจะมานอนอ่อยพี่ต่อนะครับ เตียงของพี่ๆ ก็อยากนอนสบายๆ บ้าง” แสบพูดจบก็วางผ้าเช็ดตัวผืนใหม่ลงข้างๆ แก้วที่ทำหน้าเหลอหลา

“พี่แสบลากแก้วขึ้นมาเหรอ” แก้วถามอย่างงงๆ ก่อนจะนั่งนึก อ่า! นี่เธอขอมานอนห้องเขาเองเลยนี่นา แถมยึดเตียงกว้างของเขาไปตั้งครึ่งนึงด้วย

“คิดว่าพี่ทำยังไงละครับ” แสบยิ้มทันทีที่เห็นหน้าเจือนๆ ของแก้ว

“ไปอาบน้ำครับ พี่เหนื่อย พี่อยากพักผ่อน ถ้าไม่อยากกลับจะนอนต่อก็ได้ แต่เป็นที่พื้นนะครับไม่ใช่ที่เตียง” แสบพูดแค่นั้น แก้วจึงเดินไปเข้าห้องน้ำ เท่าที่มองดูตัวเองในกระจก ก็รู้แล้วว่าพี่แสบไม่ได้ทำอะไรแก้วเลย เพราะเธอยังอยู่ในชุดเดิม

“แก้วไม่มีเสน่ห์เลยสินะ” แก้วมองหน้าตัวเองที่สะท้อนในกระจก ก่อนจะรีบถอดชุดแล้วอาบน้ำเร็วๆ

“พี่แสบแก้วขอยืมเสื้อได้ไหมคะ” แก้วตะโกนออกมาจากห้องน้ำ เธอไม่มีชุดเปลี่ยน ชุดที่ใส่มามีแต่กลิ่นเหงื่อ แก้วไม่ชอบใส่ชุดซ้ำด้วยสิ

“แปปนะครับ” แสบเดินไปค้นหาเสื้อผ้าที่แก้วพอจะใส่ได้ ก่อนจะเลือกหยิบเสื้อยืดที่คิดว่าเล็กที่สุดมาให้แก้ว ที่ยืนมือออกมารอรับตรงช่องประตูห้องน้ำที่แง้มเพียงแค่นิดเดียวนั่น

“ขอบคุณพี่สักคำสิครับ ที่พี่ใจดีด้วยขนาดนี้” แสบยืนพิงกำแพงข้างประตูห้องน้ำ ก่อนจะบอกคนที่รับเสื้อยืดเขาไปใส่อยู่ในห้องน้ำ

“พี่แสบตัวนี้มันใหญ่มากเลยค่ะ” แก้วตะโกนออกมา แทนคำขอบคุณ ก่อนจะเปิดประตูออกให้แสบได้เห็นตามคำพูดเธอ

“55555 นี่แก้วกินนมบ้างปะเนี้ย” แสบหัวเราะอย่างขบขันกับสภาพของแก้ว เสื้อที่เขาคิดว่าตัวเล็กที่สุดแล้ว พอมันอยู่บนตัวเธอมันกลายเป็นเสื้อตัวใหญ่ทันที

“พี่แสบอะ” แก้วทำได้แค่เดินถือชุดตัวเองผ่านไป ก่อนจะหยิบหมวกของตัวเองไปถือไว้ เธอต้องกลับแล้ว

“ไม่ให้ไปส่งเหรอครับ” แสบมองการกระทำของเธอนิ่งๆ รวมทั้งชุดที่เธอใส่ เสื้อยืดตัวใหญ่นั่นมันยาวก็จริง แต่มันก็ปิดขาขาวๆ นั่นไม่มิด

“แก้วกลับเองได้ค่ะ ขอบคุณพี่แสบมากนะคะ” แก้วพูดก่อนจะยกมือไหว้แสบรีบๆ เธอไม่มีกางเกงซ้อนจึงอยากรีบพาตัวเองหนีจากสภาพน่าอายนี่

“กลับทั้งที่ใส่แค่เสื้อยืดกับเสื้อในกางเกงในนี่นะ นี่แก้ว19 แล้วนะครับ ไม่ใช่เด็ก5 ขวบ” แสบเดินไปหยิบเสื้อคลุมแขนยาวมายื่นให้แก้ว

“พี่แสบเห็นเหรอคะ” แก้วหน้าแดงทันทีที่แสบเดินมาใกล้ ถ้าไม่เห็นเขาจะรู้ได้ไงว่าเธอใส่แค่กางเกงในจริงๆ

“อยู่นิ่งๆ ครับ ถ้ายังไม่อยากเป็นเมียพี่ ตอนนี้” แสบดุแก้วเบาๆ แก้วเลยยืนนิ่งๆ ให้แสบใช้เสื้อของเขามัดตรงเอวให้เธอ

“แต่พี่ไม่รู้ว่าจะทนได้นานแค่ไหนนะครับ” แสบพูดยิ้มๆ ทันทีที่ผูกผ้าคลุมที่เอวเธอเสร็จ เขาไม่ได้ลุกขึ้นมา แต่นั่งอยู่ท่าเดิม

“พะพี่แสบหมายความว่าไงคะ” แก้วถามอย่างสงสัย เธอตามคำพูดแสบไม่ทันจริงๆ

“หมายความตามที่พูดนั่นแหละ พี่จะไปส่ง มากินข้าวก่อน” แสบจับมือเล็กๆ ของแก้วไว้แน่น ก่อนจะพาไปทางห้องครัวคอนโดของแสบ

“เอ่อ แก้วเกรงใจ” แก้วไม่รู้ว่าเธอรู้สึกยังไง พี่แสบที่กลับมาเจอกันตอนนี้ใช่พี่แสบคนเดิมรึเปล่าเนี้ย

“จะไปส่ง นั่งลงแล้วกินข้าวให้หมดนะ จะได้โตกว่านี้” แสบพูดเสียงดุ แก้วจึงต้องนั่งลงแล้วกินข้าวเงียบๆ ในขณะที่แสบเดินไปนั่งเซฟงานของตัวเอง

“พี่แสบแก้วกินเสร็จแล้ว” แก้วที่ล้างชามเรียบร้อยแล้วเดินมาบอกแสบที่นั่งอยู่หน้าคอมของเขา

“ครับ” พูดจบแสบก็ลุกขึ้นเดินไปหยิบหมวกกันน็อคสำรองของตัวเองมาถือ ก่อนจะเดินจับมือแก้วลงมาขึ้นรถที่จอดอยู่ด้านล่าง แล้วขับไปส่งแก้วทันที่ที่เธอบอกจุดหมาย

ใช้เวลาขับรถเพียงไม่นาน รถก็จอดสนิทลงหน้าบ้านหลังหนึ่ง แสบมองอย่างเสียดาย แต่ก็ต้องจำใจเอ่ยคำลา

“พี่ส่งแค่นี้นะครับ เอาไว้เป็นเมียพี่แล้วจะขึ้นไปส่งถึงห้อง” แสบพูดยิ้มๆก่อนจะยื่นกุญแจรถให้เธอ เขาต้องนั่งแท็กซี่กลับบ้าน

“ขอบคุณอีกครั้งนะคะ เดี๋ยวแก้วค่อยคืนชุดให้วันหลังได้ไหมคะ” แก้วบอกก่อนจะเดินเข้าบ้าน เพราะแสบโบกมือไล่ให้เธอเดินเข้าไป ก่อนเขาจะขึ้นรถแท็กซี่ที่ผ่านมา ออกไปอย่างรวดเร็ว

“แก้วทำไมกลับมาดึกจังเลย” จ๋าที่ได้ยืนเสียงเปิดประตูบ้านเดินลงมาถามแก้วที่ยืนอยู่หน้าบ้าน

“ใครมาส่งเหรอ” จ๋าถามต่อ วันนี้แก้วไปแข่งไกล แก้วเลยไม่พาจ๋าไปด้วย เพราะห่วงจ๋าที่อ่านหนังสือเตรียมสอบเหมือนกัน

“พี่แสบอะ” แก้วบอกเพื่อนเสียงเบา

“เล่ามาเลยนะยัยตัวแสบ ทำไมได้กลับมาพร้อมพี่เขา” จ๋ากอดคอเพื่อนทันที ที่แก้วตอบคำถามเธอ

แก้วเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้ทั้งหมดให้จ๋าฟัง ทั้งคำพูดแปลกๆ ของพี่แสบนั่นอีก เธอไม่รู้ว่าจะคิดเข้าข้างตัวเองได้ไหม

“พี่แสบพูดแบบนั้นหมายความว่าไงก็ไม่รู้” แก้วถามจ๋าหลังจากที่เล่าจบ ตอนนี้ทั้งคู่ขึ้นมานอนคู่กันที่เตียงของแก้ว

“พี่เขาอาจจะชอบแก้วก็ได้นะ” จ๋าคิดตามสิ่งที่ได้ยิน

“จะเป็นไปได้เหรอ” แก้วว่ามันเป็นไปไม่ได้ คนที่ไม่ได้เจอกันเลยสองปี จะมารักชอบกันในเวลาสั้นๆ นี่นะ

“ลองดูใหม่ไหมละ สิ่งที่มันค้างคาเมื่อตอนนั้น” จ๋าออกความเห็น

“มันจะดีเหรอ วันนั้นจ๋าก็รู้นี่ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง” แก้วเล่าเรื่องเมื่อสองปีก่อนให้จ๋าฟังหมดแล้ว

“ตอนนั้นกับตอนนี้มันคนละช่วงเวลานะแก้ว ลองดูก็ไม่เสียหายนี่นา แก้วก็ชอบพี่เขาไม่ใช่เหรอ” จ๋าพูดยิ้มๆ พวกเธอไม่เคยปิดความรู้สึกตัวเองได้สักคน เพราะเป็นเพื่อนที่คบกันมาตั้งแต่เด็ก เลยดูออกว่าเพื่อนคิดอะไรกับใคร

“อ่า ถ้ามีโอกาศได้เจอนะ” แก้วพูดจบก็หลับตาลงทันที จะมีโอกาศได้เจอไหมนะ

“เอาชุดนั่นไปคืนซะสิ” จ๋าหันมามองแก้วที่นอนอยู่ข้างๆ ก่อนจะมองชุดที่แก้วใส่

“อื้อ” แก้วยิ้มน้อยๆ ก่อนจะหลับตาลงแล้วหลับไปในที่สุด จ๋าที่เห็นเพื่อนหลับ จึงเดินกลับห้องตัวเองไปเหมือนกัน