เด็กผมช่างร้าย ตอนที่ 20 คำเตือน
ป้าบ!! โอ้ยยยย!
“ไอ้สัสปัง แกตบฉันทำไมว่ะ”
“ไอ้บ้า ฉันเรียกแกตั้งนานแล้วเถอะ”
“เหรอ ทำไมฉันไม่ได้ยิน”
“นั่งเม่อแบบนี้คงจะได้ยินหรอก นั่นอาจารย์เขาปล่อยแล้วไปกินข้าวได้ยัง”
“เออๆ แล้วไอ้นายอะ”
“แม่งท้องเสียวิ่งออกไปจากห้องตั้งนานแล้ว มีแต่แกนี่แหละฉันแหกปากเรียกตั้งนานไม่ตอบ”
“แกนี่ขี้บ่นจังว่ะ”
“ขี้บ่นเท่าผัวมึงรึเปล่าล่ะ 555”
“ไอ้บ้า!”
จะว่าไปก็คิดถึงพี่เขาเหมือนกันนะ ช่วงนี้ปี 4ไม่ค่อยมีเรียนกันหรอกจะเน้นไปทางฝึกงานมากกว่า ส่วนพี่เขาก็เข้าๆ ออกๆ ที่บริษัทตัวเองนั่นแหละ จะมีแวะมาส่งรายงานบ้าง บางทีก็นั่งทำเอกสารเกี่ยวกับกิจกรรมของมหาลัยที่ห้องสโมสร แต่ถึงพี่เขาจะยุ่งแค่ไหน ก็ยังมีเวลาไปรับไปส่งฉันอยู่เสมอ มีสามีดีเป็นศรีแก่ตัวจริงๆ 55555
โรงอาหารคณะวิศวะ
จนตอนนี้ฉันยังคงคิดไม่ตกกับเรื่องที่เห็นเมื่อวาน ทำไมตอนทิวยืนคุยกับยัยชมพูสีหน้
