เด็กผมช่างร้าย ตอนที่ 16 เป็นแฟนกันนะครับ
ร่างบางนอนซุกหน้ากับอกแกร่งอย่างออดอ้อน แสงอาทิตย์ยามบ่ายลอดผ่านมาตามผ้าม่าน มือหนาเกลี่ยไรผมที่ตกลงมาปรกหน้าให้ร่างบางอย่างเบามือ เขามีความสุขกับช่วงเวลานี้เหลือเกิน เด็กน้อยของเขาช่างน่ารักจนไม่อาจจะหักห้ามใจ เลยต้องโน้มหน้าลงไปฟัดแก้มนิ่มๆ ให้ช้ำไปข้าง
“กี่โมงแล้วคะ” เสียงหวานๆ ถูกเปล่งออกมาจากคนตัวเล็กที่ยังไม่ลืมตาขึ้นมา
“บ่ายกว่าแล้ว”
“อืออ..” ร่างบางส่งเสียงครางในลำคอแล้วเข้าสู่นิทราไปอีกครั้ง...
“ตื่นมากินข้าวได้แล้ว” ร่างหนากระซิบที่หูของคนตัวเล็กเบาๆ
“รถออกกี่โมงอะ”
“หื้มม...เลยเวลารถออกมา 6 ชั่วโมงแล้ว”
“ห๊ะ!!” ฉันดีดตัวขึ้นมาแล้วก้มมองนาฬิกาเรือนหรูที่ข้อมือ
เชี่ยยย...จะบ่ายสองแล้ว อย่าบอกนะว่าฉันตกรถ!!!
“แล้วฉันจะกลับยังไง”
อะไรว่ะเนี่ยยย ฉันขยี้หัวตัวเองแรงๆ แล้วกรอกตาขึ้นลงแบบปลงๆ
“จะรีบกลับไปไหนล่ะ”
“พี่พูดแบบนี้
