3
1514 คำ
“คนแบบเฮียเป็นยังไง” พันกรใบหน้าเหลอหลา
“เฮียชอบดูไหมล่ะ ผู้หญิงใส่ชุดว่ายน้ำ อย่าบอกนะ ว่าไม่ชอบดู พิมพ์ไม่เชื่อหรอก”
“เฮียไม่ได้บอกว่าไม่ชอบสักหน่อย” พันกรยักไหล่ไปมา
“นั่นไง เพราะมีผู้ชายลามกแบบเฮียไง หนังสือพวกนี้เลยขายดี”
“แค่กๆๆๆ” พันกรสำลักจนต้องหยิบน้ำมาดื่มอีกรอบ
บัวบูชาอ้าปากค้างไม่คิดว่าพิมพ์นาราจะพูดกับพี่ชายแบบนี้ แต่พันกรก็ไม่ได้โกรธน้องสาวจริงจังอะไร เพราะเธอเห็นอยู่ว่าพันกรค่อนข้างจะรักน้องสาวคนเดียวเอามากๆ
“พอพูดเรื่องจริงทำเป็นรับไม่ได้ ชิ!”
“ปากแกนี่มันจัดจ้านจริงๆ ระวังหาผัวไม่ได้”
“ไม่มีผัวก็ไม่เป็นไร เกาะเฮียกินก็ได้”
“เฮียส่งเรียนจบ จะตัดหางปล่อยวัดเรานะยัยตัวเล็ก หัดทำมาหากินเอาเองบ้าง”
“เฮีย!!!” พิมพ์นาราแทบเต้นเมื่อโดนพี่ชายยั่ว
บัวบูชานึกขำสองพี่น้อง บางทีเถียงกันไปมาก็น่ารักเหมือนกัน เธอพอจะรู้ว่าพันกรอายุห่างกับพิมพ์นาราอยู่มาก เรียกว่าเป็นพ่อลูกกันได้เลย ดังนั้นพิมพ์นาราก็เลยค่อนข้างเอาแต่ใจเพราะถูกตามใจตั้งแต่เด็ก เรียกว่าพี่ชายเลี้ยงมายิ่งกว่าไข่ในหิน แต่ถึงจะเอาแต่ใจเพียงใด เพื่อนของเธอคนนี้ก็เป็นคนจิตใจดี ไม่เคยดูถูกใครและชอบช่วยเหลือคนอื่น เธอจึงรักพิมพ์นารามาก เรียกว่ารู้ใจกันที่สุด เพราะเธอเองก็ไม่มีเพื่อนคนไหนที่สนิทเท่านี้อีกแล้ว
“เรียกอยู่ได้” พันกรทำท่ารำคาญ แต่ไม่จริงจังนัก
บัวบูชาดูออกว่าพันกรรักน้องสาวยิ่งกว่าอะไร ที่เถียงๆ กันนั้นก็ยอมพิมพ์นาราตลอด เพราะถ้าเพื่อนของเธอจะเอาให้ได้ พันกรก็จะยอม ทั้งๆ ที่ก่อนหน้าอาจจะเถียงกันเกือบตายเลยก็ว่าได้
“บัวกินเยอะๆ นะ อย่าไปสนใจปากหอยปากปู” พิมพ์นาราตักกับข้าวให้เพื่อนที่นั่งเงียบมาตลอด ปกติบัวบูชาเป็นคนไม่ค่อยพูด มีอะไรก็จะเก็บเอาไว้ในใจ อะไรที่ช่วยเหลือคนอื่นได้ก็จะช่วยเหลือ พิมพ์นาราจึงรู้ดีว่าเพื่อนจะไม่ทำให้ใครอึดอัดหรือเดือดเนื้อร้อนใจเด็ดขาด เวลาเธออยู่กับพิมพ์นารา เรียกว่าเป็นตัวของตัวเอง ไม่ต้องสวมหน้ากาก ไม่ต้องเก๊กไม่ต้องอะไรเลย เพราะเพื่อนคนนี้ไม่ได้สนใจรูปลักษณ์ภายนอก เป็นกันเองไม่ถือตัว ไม่ปรุงแต่ง แถมยังมองโลกในแง่ดีอีก
“เค้าไม่กล้ากินเยอะๆ เหมือนเราหรอก เดี๋ยวไปแก้ผ้าแล้วไม่มีคนมอง”
“เอ๊ะ! เฮีย ยังจะหาเรื่องกันอีก บัวกินน้อยแล้วมันหนักอะไรเฮียล่ะ อีกอย่างขอแก้ประโยคของเฮียก่อน หลายรอบแล้วนะ บัวเค้าไม่ได้แก้ผ้า มากสุดก็แค่ชุดว่ายน้ำเท่านั้น” พิมพ์นาราออกรับแทนเพื่อนทุกอย่าง
“เป็นใบ้หรือไง”
“คะ” บัวบูชาสะดุ้งเมื่อเงยหน้าก็เห็นเขาจ้องมองมา
“ถามว่าเป็นใบ้หรือไง ให้เพื่อนพูดแทนทุกอย่าง”
“เฮียนี่ยังไง พิมพ์พูดก็เหมือนบัวพูดนั่นแหละ พิมพ์รู้ใจบัวทุกอย่าง”
“นึกว่าเป็นใบ้” พันกรพูดลอยๆ แต่คนที่เขาอยากหาเรื่องก็เอาแต่ก้มหน้าก้มตากินอาหาร เหมือนไม่ได้ยินที่เขาพูด นั่นยิ่งทำให้เขาหมั่นไส้หนักขึ้นไปอีก
“บัวน่ะเค้าจะพูดกับคนที่พูดดีๆ คนพูดจาไม่ดีแบบเฮีย ใครจะอยากพูดด้วย” พิมพ์นาราว่าพี่ชาย
“สาวๆ อยากพูดกับเฮียตั้งเยอะแยะ”
“ยัยปากแดง โนตมนมโตพวกนั้นน่ะเหรอ พวกนางไม่อยากพูดกับเฮียแน่ ถ้าเฮียไม่มีเงิน” พิมพ์นาราเบ้ปาก
“ถึงไม่มีเงิน สาวๆ ก็อยากพูดกับเฮียเยอะแยะ”
“มั่นหน้ามากนะเฮีย ถึงให้หล่อขนาดไหน ถ้าเฮียจนพวกหล่อนก็ไม่ชายตาแลหรอก”
“พวกผู้หญิงก็หวังเงินสินะ”
“ยกเว้นพิมพ์กับบัว” พิมพ์นาราพูดอย่างมั่นใจ
“ใครเชื่อก็โง่แล้ว”
“ดูถูกน้องตัวเองขนาดนี้เลยเหรอเฮีย”
“เราน่ะอาจจะไม่หวัง แต่คนอื่นไม่แน่” บัวบูชาสะดุ้งเพราะรู้ดีว่าโดนเขาแขวะเข้าอีกแล้ว
“ไม่ต้องมาหาเรื่องเพื่อนพิมพ์เลย เพื่อนพิมพ์ก็ไม่ใช่คนแบบนั้น บัวกินข้าวกันเถอะ อย่าไปสนใจคนแถวนี้เลย” พิมพ์นาราหันไปตักกับข้าวให้เพื่อนอีก
“พอแล้วจ้ะพิมพ์ ตักมาเต็มจานแบบนี้ บัวกินไม่หมดหรอกจ้ะ” บัวบูชารู้ดีว่าเพื่อนรักกำลังโมโหพี่ชาย เลยระบายอารมณ์โดยการตักอาหารให้เธอจนเต็มจาน ปากเถียงกับพันกร มือก็ตักอาหารให้เธอไม่หยุด เห็นแล้วก็ขำอยู่เหมือนกัน เพราะเธอก็เพิ่งเคยเห็นพี่น้องทะเลาะกัน แต่รักกันจะเป็นจะตาย แค่พิมพ์นาราไม่สบาย พันกรก็รีบเดินทางลงไปหาน้องสาวถึงกรุงเทพฯ ทันที
“กับพี่กับเชื้อไม่ตักให้ ตักให้แต่คนอื่น”
“เอ๊ะ! บัวไม่ใช่คนอื่นนะ” บัวบูชาอดยิ้มไม่ได้ ปากบอกว่าอย่าไปสนใจ พอพันกรพูดมาก็สวนกลับทันควัน ก่อนจะตักของโปรดใส่จานของพี่ชาย พันกรเลยยิ้มออก
“หัวเราะอะไร” พันกรเอ่ยถามเมื่อหันไปมองคนข้างๆ น้องสาว อีกฝ่ายกำลังขำ
“อยากจะพูดกับเพื่อนพิมพ์ละสิ แต่เพื่อนพิมพ์ไม่พูดด้วย” พิมพ์นาราทำหน้ารู้ทันพี่ชาย “เฮียนี่นะ” พันกรแทบสำลักรอบสาม แต่ดีที่เขากลืนข้าวลงคอไปก่อน
“บัวเค้าไม่อยากพูดกับเฮีย เฮียก็พูดอยู่คนเดียว เหมือนพวกมีปัญหาชีวิต”
“พิมพ์!” บัวบูชาปรามเพื่อน ไม่ใช่เธอไม่อยากพูดกับพันกร แต่เขาต่างหากไม่อยากพูดกับเธอ พิมพ์นาราไปพูดแบบนั้น เดี๋ยวเขาจะหาว่าเธอรังเกียจ มีเรื่องมีราวกันอีก เธอไม่อยากมีเรื่องกับใคร
“ไม่อยากคุยก็ไม่ต้องคุย ทำยังกับว่าใครอยากคุยด้วยงั้นละ” หลังจากนั้นบัวบูชาก็เห็นสองพี่น้องเถียงกันไปมา การกินอาหารฝืดๆ ในคราแรก กลายเป็นกินหมดชามไปโดยไม่รู้ตัว
“ดีใจจัง บัวกินข้าวหมดด้วย อาหารที่บ้านของพิมพ์อร่อยใช่ไหม” พิมพ์นารายิ้มแก้มปริ
“อร่อยจ้ะ”
“แบบนี้ต้องมาอยู่สักเดือนสองเดือน ปกติบัวกินข้าวยังกับแมวดม วันนี้ดีใจจังที่กินหมดชาม”
“อยู่นานขนาดนั้น บัวเกรงใจจ้ะ” บัวบูชาบอกอย่างเกรงใจ
“บัวน่ะชอบเกรงใจ ไม่เห็นต้องเกรงใจเลย”
“ความเกรงใจเป็นสมบัติของผู้ดี” เสียงไม่เป็นมิตรหาเรื่องอีกแล้ว พิมพ์นาราเอ่ยขอตัวจากพี่ชาย สะบัดหน้าใส่ก่อนจะคว้าแขนเพื่อนพาเดินขึ้นห้อง โดยมีสายตาของพันกรมองตามไปไม่วาง
“ระหว่างถ่ายละคร บัวมานอนกับพิมพ์ทุกคืนเลยนะ”
“ถ้าวันไหนมีคิวถ่ายดึกก็ต้องเข้าฉาก อาจจะไม่ได้มานอนด้วยนะพิมพ์”
“แบบนั้นไม่เป็นไร แต่ถ้าไม่มีคิวก็มานอนกับพิมพ์นะ”
“ได้จ้ะ”
“อย่าถือพี่ชายของพิมพ์เลยนะ เฮียก็ปากเสียแบบนั้นแหละ แบบนี้ไงเลยหาเมียไม่ได้”
“เป็นธรรมดาที่พี่ชายย่อมห่วงน้องสาว เฮียพันห่วงพิมพ์ กลัวอยู่กับบัวแล้วจะเสียคน”
“อยู่กับบัวแล้วเสียคน ก็ไม่ต้องคบใครแล้ว บัวนิสัยดีไม่เคยเอาเปรียบพิมพ์เลย” พิมพ์นาราส่ายหน้าไปมา
..ไม่รู้ทำไมโดนพี่ชายเธอว่า เพื่อนรักยังเข้าข้างอีก
“บัว... พิมพ์ถามหน่อยสิ”
“ถามอะไร”
“ไม่โกรธเฮียเหรอ เฮียคอยหาเรื่องว่าบัวตลอดนะ”
“บัวไม่ถือสาหาความใครอยู่แล้ว ใครอยากพูดอะไรก็พูดไป พิมพ์ก็รู้ว่าบัวไม่ชอบสุงสิงยุ่งกับใครหรือใส่ใจเรื่องที่คนอื่นพูดแล้วไม่เป็นความจริง”
“ต้องยกนิ้วให้คุณยายที่สอนบัวมาแบบนี้ เป็นพิมพ์นะไม่ได้ มาว่าพิมพ์แบบนั้น พิมพ์ใส่ไม่ยั้งแน่”
“เฮียเขาเป็นห่วงพิมพ์ไง ภาพพจน์ของบัวไม่ค่อยดีเท่าไหร่” บัวบูชาพูดเป็นกลาง
“แค่การแสดงเท่านั้น เป็นนางร้ายแล้วยังไง ใส่ชุดวาบหวามถ่ายแบบแล้วยังไง” พิมพ์นาราไม่เห็นด้วยที่จะมองคนแค่ภายนอกและปกติพี่ชายของเธอก็ไม่ใช่คนแบบนั้น แต่ไฉนตอนนี้ถึงได้อคติกับเพื่อนเธอนักก็ไม่รู้
“บัวชอบเฮียรึเปล่า”ที่ถามเพราะรู้สึกสิ้นหวัง ถ้าบัวบูชาชอบพี่ชายของเธอสักนิด ก็จะยุให้จีบเองเสียเลย
- ผู้เขียน
