แป้งแต่งตัวเรียบร้อยแล้วก็เดินออกมานอกห้องโดยมีอั๋นที่แต่งตัวเสร็จก่อนนั่งรอเธอที่ห้องนั่งเล่นเพื่อจะได้ไปทำงานพร้อมกัน
"ไปเถอะ.."
"เดี๋ยว.."
เขายื่นมือไปจับแขนเธอไว้จนเธอหยุดชะงักแล้วหันมามองเขาด้วยความสงสัย
"มีอะไรหรอ..?"
เขามองดูเสื้อผ้าที่เธอใส่ตั้งแต่หัวจรดเท้าอย่างรู้สึกหงุดหงิด
"ใส่ชุดนี้ไม่อึดอัดหรอ..?"
"ไม่นี่..ทำไมหรอ.?"
"ก็ปกติเราเห็นเธอใส่ชุดเดรสตลอดเลยหรือไม่ก็เสื้อคอกว้างกว่านี้อีก ทำไมวันนี้ใส่เสื้อคอเต่าแล้วยังมีเสื้อคลุมอีกเห็นแล้วอึดอัดแทน.."
"ก็วันนี้อยากใส่แบบนี้นี่.."
"ทำไม กลัวคุณคากาว่าเห็นรอยดูดที่คอเธอหรือไง..?"
"ฉันไม่ได้กลัวแค่คุณคากากาว่าเห็นนะ ทั้งบอสและก็ทุกคนในบริษัทด้วยถ้าพวกเขาได้เห็นรอยดูดที่นายทำบนคอฉัน ทุกคนก็จะต้องอยากรู้ว่าใครเป็นคนทำจะให้ฉันบอกหรอว่าเป็นนาย.."
"..."
"ไปทำงานกันได้หรือยัง..?"
"อืม.."
เขาเดินตามเธอมาด้วยสีหน้าหงุดหงิด
