บทที่ 19
“แล้วก็อีกเรื่อง” อู่จางหมิ่นเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะพูดขึ้น "เจ้าไม่ได้ทำอะไรผิด แต่ข้าก็ไม่ชอบที่พวกขุนนางคุยกับเจ้าแบบนั้น ข้าไม่ไว้ใจพวกเขา"
เฉิงเหยาเข้าใจในทันทีว่านี่คือสิ่งที่ทำให้อู่จางหมิ่นเย็นชาใส่นาง
"ข้าเข้าใจแล้ว ข้าขอโทษหากทำให้ท่านไม่สบายใจ ข้าจะระมัดระวังมากขึ้น"
อู่จางหมิ่นมองนางด้วยสายตาอ่อนโยนขึ้นเล็กน้อย "ข้าไม่ได้โกรธเจ้า เพียงแค่เป็นห่วง ข้าขอโทษที่ไม่ได้บอกเจ้าให้ชัดเจน"
นางพยักหน้าเบา ๆ รู้สึกได้ถึงความอ่อนโยนที่เริ่มเกิดในความสัมพันธ์ระหว่างกันมากขึ้น
"ข้าจะไม่ทำให้ท่านต้องกังวลอีก" และแม้จะเป็นเช่นนั้น แต่นางก็ยังรู้สึกไม่วางใจอีกฝ่ายอยู่ดี
อู่จางหมิ่นสังเกตใบหน้างดงามของชายาของตน ที่ครั้งหนึ่งเคยแย้มยิ้มเสมอ แม้นางในตอนนั้นจะจำเรื่องราวเกี่ยวกับตัวตนที่แท้จริงของตนเองมิได้เลย แต่ในยามนี้ นางมีความทรงจำทุกอย่างครบถ้วน แต่ความสดใสที่เคยอยู่บนใบหน้า แ
