วันนี้ผมมารอรับไข่มุกด้วยตัวเองโดยที่ไม่พาลูกน้องมาด้วย เพราะผมต้องพาเธอไปธุระด้วยกัน รออยู่หน้าคณะไม่นานเท่าไหร่ เธอก็ออกมาพร้อมกับเพื่อนสาว ที่ตอนนี้กำลังส่งสายตาอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อให้ผม ให้เดาผู้หญิงคนนั้นคงจะเป็นเพื่อนสนิทไข่มุก ก็ตอนที่มารับเธอผมมักจะเห็นไข่มุกกับเพื่อนคนนี้ประจำ
ร่างเล็กหย่อนตัวลงที่นั่งข้างคนขับทันทีที่เปิดประตูเข้ามา โดยไร้เสียงทักทายและรอยยิ้มเหมือนกับทุกวัน
"วันนี้ไปห้างก่อน ต้องไปซื้อของ"
"เฮียก็ไปคนเดียวสิ มุกไม่อยากไป อยากจะกลับไปนอน"
บางทีถ้าเธอทำตัวดี ๆ พูดง่าย ๆ ผมอาจจะไม่ใจร้ายกับเธอขนาดนี้ก็ได้นะ แต่นี่อะไรชอบขัดคำสั่งอยู่เรื่อย
"ไม่ได้! เธอต้องไปด้วย เพราะต้องไปซื้อของให้เธอ"
ดวงตาคมหันมามองผมอย่างต้องการคำตอบ
"อีกไม่กี่วันจะเป็นงานแต่งงานของเพื่อนฉัน เธอจะต้องไปด้วย"
ผมบอกเธอออกไป
"มุกไม่ไป"
"ไข่มุก! จะมีสักครั้งมั้ยที่ไม่ต้องให้บังคั
