ช่วงนี้ชีวิตของฉันค่อนข้างสงบ เพราะว่าฉันไม่เห็นหน้าเฮียมาหลายวันแล้ว เหมือนสมองก็ได้ผ่อนคลายไปด้วย ถึงแม้จะมีบางทีการที่คิดว่าเขาอาจจะกำลังนอนอยู่กับผู้หญิงคนไหนสักคนมันจะทำให้ฉันเจ็บที่หัวใจ แต่ก็ยังดีกว่าการที่เห็นหน้ากันแล้วต้องทะเลาะกับเฮียอยู่ตลอดเวลา จนถึงตอนนี้ฉันก็ยังไม่รู้ว่าฉันทำอะไรผิด หรือทำอะไรให้เฮียไม่พอใจ เขาถึงได้เกลียดฉัน
"รู้สึกดีขึ้นบ้างมั้ยแก"
เสียงสายไหมถามขึ้นระหว่างที่เรากำลังเดินไปโรงอาหารช่วงพักกลางวัน
"ก็ดีขึ้นแหละแก เพราะเฮียไม่กลับมาที่คอนโดเกือบจะอาทิตย์หนึ่งแล้ว"
ฉันตอบสายไหมไปตามความจริง
"เออ ไม่กลับมาตลอดชีวิตเลยก็ดี แกจะได้ไม่ต้องคิดมากประสาทแดกกับผู้ชายเฮงซวยแบบนั้น"
ฉันหัวเราะเพื่อนออกมาเบา ๆ ที่ดูจะโกรธแค้นเฮียเดวิดแทนฉัน
"ว๊าย!!"
ระหว่างที่เดิน ๆ อยู่ก็เหมือนฉันลื่นอะไรบางอย่างจนเกือบจะล้ม แต่โชคดีมีคนรับตัวฉันไว้ทัน
"เป็นอะไรรึเปล่า"
เจ้าขอ
