ล่วงเข้ายามอู่สองเค่อในที่สุดเจียงซูเยว่ก็ตื่นเสียที ได้ยินเสียงเคลื่อนไหวของนายหญิงเสี่ยวถิงกับหงหลินรีบวางงานที่ทำอยู่ เรียกคนยกอ่างล้างหน้าเข้ามา ระหว่างช่วยเปลี่ยนเสื้อผ้าทำผมเสี่ยวถิงจึงถามเสียงเบา “นายหญิงให้คนตั้งโต๊ะเลยดีหรือไม่”
เพราะไม่รู้สึกอยากอาหารจึงส่ายหน้า ตอนนี้แม้ตื่นแล้วแต่ยังรู้สึกง่วงนอนอยู่มาก หากไม่กลัวว่าสาวใช้ทั้งสองจะคิดว่าตนหลับสนิทจนตายไปแล้วก็คงไม่ส่งเสียงหรอก
เหลือบตามองเห็นหงหลินทำท่าจะพูดแต่ไม่ยอมพูด น้ำเสียงจึงดูเยือกเย็นขึ้น “มีเรื่องใดก็พูดมาเถิด”
“ฮูหยินรองกับอี๋เหนียง รวมถึงสาวใช้ห้องข้างมารอพบนายหญิงอยู่ห้องโถงเจ้าค่ะ”
“พวกนางมาทำไม”
เจียงซูเยว่กะพริบตาปริบๆ ถาม ในหัวคิดเพียงว่าไม่อยากข้องเกี่ยวกับสตรีของฟางจิ้งห้าวแม้แต่น้อย หลายเดือนมานี้ก็ต่างคนต่างอยู่ไม่เห็นต้องข้องเกี่ยวกันมิใช่หรือ
“พวกนางมายกน้ำชาคารวะท่าน” เสี่ยวถิงบอก “คุณชายสามเป็นคนส
