14
“ฟ้า” เขาเอ่ยชื่อเรียกหญิงสาวที่นอนอยู่บนเตียงนอน “ฟ้าอยู่นี่เอง”
ดิตถพงศ์ยิ้มเมื่อพบกับนิสารัตน์ ทว่ารอยยิ้มของเขาค่อยๆ เลือนหายไปจากใบหน้า เนื่องจากร่างของสตรีที่นอนบนเตียงยังคงนอนนิ่ง ราวกับว่าไม่รับรู้การมาของเขา แม้แต่เสียงของเขาดูเหมือนเธอก็ไม่ได้ยิน มันน่าแปลกเหลือเกิน นิสารัตน์ไม่น่าจะหลับลึกขนาดนี้
“ฟ้า ฟ้า พี่ขอโทษนะฟ้า” เขามาหยุดยืนริมเตียง นำมือไปเขย่าลำแขนของนิสารัตน์ แต่เธอก็ยังคงนอนนิ่งอยู่ในท่าเดิม ระหว่างที่เขาขยับตัวปลายเท้าสัมผัสกับอะไรบางอย่าง ดิตถพงศ์จึงก้มลงไปดูก็พบว่าสิ่งนั้นคือ กระปุกยา แล้วยังมองเห็นเม็ดยาสีขาวสามสี่เม็ดตกอยู่ใกล้ๆ อีกด้วย
ดิตถพงศ์ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอ เหตุใดจึงมีกระปุกยาซึ่งไม่รู้ว่าเป็นยาชนิดใดตกอยู่ใกล้กับเตียง และไม่มั่นใจว่าจะเกี่ยวกับการนอนหลับสนิทของนิสารัตน์หรือไม่ แต่ดูจากรูปการที่เห็น มันไม่สู้ดีเอาเสียเลย
“ฟ้า ฟ้า ตื่นสิ ฟ
