อิสระ
1085 คำ
คำพูดที่ไม่คาดคิดที่หลุดออกจากปากเด็กหนุ่มเรียกทุกสายตาให้หันไปมองในทันที ไม่เว้นแม้แต่ไทที่รับคำสั่งให้มาถามเรื่องของขวัญวันเกิด
เมื่อครู่นี้...เด็กนั่นพูดว่าอยากขอปลดแอกตัวเองจากการเป็นทาสอย่างนั้นหรือ?
ใช่...ไม่ผิดแน่ เด็กหนุ่มพูดอย่างนั้น แต่ก็ไม่มีใครแน่ใจนักเพราะทวิชไม่ใช่ทาสที่กระด้างกระเดื่อง ออกจะว่านอนสอนง่ายด้วยซ้ำ สั่งให้ทำอะไรอย่างไรก็ทำตามอย่างไม่มีบ่ายเบี่ยง อีกทั้งยังรูปร่างผอมบาง เป็นที่ให้ถูกทาสด้วยกันรังแกเอาเปรียบอยู่ร่ำไป
แต่...จู่ๆ ก็มาประกาศกร้าวว่าอยากจะปลดแอกตัวเองจากการเป็นทาส
เมื่อคืนนี้นอนน้อยจนหัวสมองเบลอไปหมดแล้วหรือยังไงกันนะ!?
“เมื่อกี้มึงพูดว่าอะไรนะ”
แม้แต่หัวหน้าทาสยังไม่เชื่อหูตัวเองเลยว่าเด็กหนุ่มพูดอะไร ทวิชซึ่งถูกทุกสายตากดดันอ้ำๆ อึ้งๆ อยู่ครู่หนึ่ง ลังเลว่าจะพูดออกไปอีกครั้งดีหรือไม่ ก่อนจะต้องสะดุ้งเฮือกเมื่อถูกตวาด
“กูถามว่ามึงพูดอะไร!”
“ผม...ผม...”
ทวิชตัวสั่นงันงก ขณะที่สีหน้าของหัวหน้าทาสแลดูกราดเกรี้ยว
ไม่โกรธสิแปลก ทวิชเป็นทาสใต้ความดูแลของเขา จู่ๆ ก็มาพูดเรื่องขอปลดแอก ไอ้พวกทาสกบฏพวกนี้ถ้าเกิดคิดทำอะไรบ้าๆ ขึ้นมา เขานี่ล่ะจะจับพลัดจับผลูซวยไปด้วย
แต่ยังไม่ทันที่ทวิชจะได้พูดซ้ำและความเดือดดาลของหัวหน้าทาสจะได้ทวีไปมากกว่านี้ ไทที่ได้รับคำสั่งจากนายมาก็เดินเข้ามาแทรกกลาง ก่อนพยักหน้าเป็นเชิงว่าให้หัวหน้าทาสหลบไป
“แต่คุณธาม...”
“ไม่เป็นไร ฉันจัดการเอง”
‘คุณธาม’ หรือ ‘ธาม’ เป็นที่รู้กันว่าเป็นคนชนชั้นไทและเป็นลูกน้องคนสนิทของนายแห่งสังกัดจันทรานิรันดร์ อายุอานามไล่เลี่ยกับนายใหญ่ เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่สมัยเด็ก เมื่อเรียนจบก็มาทำงานด้วย พูดง่ายๆ ก็คือนอกจากเพื่อนแล้วก็ยังเป็นมือขวา และที่เขามายืนอยู่ตรงนี้ก็เพื่อทำหน้าที่ตามคำสั่งนั่นล่ะ
“นายอยากปลดแอกเหรอ”
เป็นคำถามแรกที่หลุดออกจากปากของชายหนุ่ม ทวิชพยักหน้ารับทั้งที่ยังก้มหน้า ธามระบายลมหายใจ เขาไม่รู้จักเด็กคนนี้เป็นการส่วนตัว เคยเห็นหน้าค่าตาบ้างเป็นบางครั้ง แต่เขากลับจำเจ้าของใบหน้านี้ได้แม่นยำทั้งที่ทาสในคฤหาสน์ของจันทรานิรันดร์จะมีหลายร้อยคนก็ตาม นั่นก็เพราะทวิชเป็นทาสที่หน้าตาผิวพรรณดีกว่าทาสคนอื่นๆ ธามเคยเห็นทาสในสังกัดนี้มามากมายหลายหมื่นชีวิต ไม่ว่าจะเขตพื้นที่ไหน ก็ไม่มีใครเลยที่เหมือนกับคนตรงหน้า
เป็นคนหน้าตาดี แล้วก็ยังดูเป็นคนหัวอ่อน ท่าทางเซื่องๆ ไม่สู้คนอย่างนี้ ใครจะไปคิดว่าจะกล้าพูดอะไรบ้าๆ ออกมา
“ปีนี้นายอายุเท่าไร”
พอถูกถาม ทวิชก็เอ่ยเสียงแผ่ว
“สิบเก้าครับ”
เท่านั้นธามก็ขมวดคิ้ว “อายุยังไม่ถึงเกณฑ์ มาขออะไรบ้าๆ อย่างนี้ทำไม ไม่รู้เหรอว่าการขอปลดแอกจะต้องมีอายุยี่สิบขึ้นไป”
เรื่องนี้ทวิชรู้ แต่ที่เขาพูดน่ะ ก็เพราะ...
“ผมก็แค่อยากขอให้คุณท่านรับปากว่าพอผมอายุถึงเกณฑ์ ท่านจะอนุญาตให้ผมขอปลดแอกตัวเองน่ะครับ”
มองก็รู้เลยว่าที่แท้เด็กหนุ่มก็เป็นห่วงว่าจะไม่ได้รับอนุญาต แต่ถึงอย่างนั้นมันก็เป็นเรื่องโง่ๆ อยู่ดี ธามส่ายหน้าพรืด ว่าออกมาแทบจะในทันใด
“เปลี่ยนใจซะ ขอของขวัญอย่างอื่น อย่าขอเรื่องไร้สาระ”
ทวิชเหลือบมองหน้าคนพูด
เรื่องไร้สาระอย่างนั้นเหรอ? เขาอยากได้อิสระ อยากเป็นเจ้าของชีวิตของตัวเอง ไม่ตกอยู่ใต้คำสั่งของใคร อยากเป็นไทเหมือนธาม... มันไร้สาระอย่างนั้นเหรอ?
สำหรับทาสมันดูไร้สาระจริงอย่างที่ธามว่า ทว่าเด็กหนุ่มก็ยังยืนยันหนักแน่น
“แต่ผมอยากจะขอเรื่องนี้จริงๆ ครับ”
“คิดใหม่ ลองคิดดูให้ดีว่าเธอมีอย่างอื่นที่อยากได้นอกจากนี้หรือเปล่า อย่าเสียเวลากับเรื่องแบบนี้”
ธามพยายามโน้มน้าวให้เปลี่ยนใจ ทว่าทาสที่ใครต่อใครมองว่าหัวอ่อนกลับส่ายหน้าอีกครั้ง
“ผมอยากได้นี่ครับ”
“อยากได้อะไร”
“อิสระ”
ไม่มีใครพูดอะไรออกมาหลังจากนั้น แม้แต่ธามเอง เขาไม่ได้เห็นใจหรือเอ็นดูทาสตรงหน้าหรอก ได้แต่มองอย่างเวทนามากกว่า
“เมื่อกี้ไม่เห็นหรือไงว่าจุดจบของทาสที่พยายามจะปลดแอกตัวเองเป็นยังไง”
ธามว่าขึ้น เขาหมายถึงชายหนุ่มที่ถูกหามร่างโชกเลือดออกมาจากสังเวียนเมื่อครู่นี้ ส่วนสังเวียน... มันคือการที่ทาสถูกส่งตัวไปขึ้นสู้กับนักสู้ที่พวกนายใช้เป็นเกมการพนันกับนายสังกัดอื่นๆ โดยมีสิ่งเดิมพันคือจำนวนของทาส แต่เมื่อทาสขึ้นสังเวียน สิ่งที่ทาสใช้เดิมพันนั้นก็คือชีวิต ขณะที่นายใช้อิสระของทาสเป็นตั๋วเบี้ยเดิมพัน
การต่อสู้มีทั้งหมดสิบยก...กับนักสู้สิบคน
กติกามีเพียงอย่างเดียว... ทาสจะต้องชนะนักสู้ทั้งหมด ถ้าไม่ชนะ บาดเจ็บสาหัสหรือตายไประหว่างการต่อสู้ก็จะถือว่าการเดิมพันสิ้นสุดลงทันที
การปลดแอกตัวเองจากการเป็นทาสนั้นไม่ง่าย ไม่มีทาสคนไหนที่มีความเป็นอยู่หลังจากการขอปลดแอก
ไม่ตาย...ก็พิการ ทุกสิ่งที่มีอยู่ในตอนนี้จะหายไปจากอุ้งมือทันทีหากไม่เจียมตน
ทั้งๆ ที่รู้ว่าตัวเองเป็นทาส และทาสก็ไม่สามารถอยู่ได้โดยไม่มีนาย แต่ถึงอย่างนั้นทวิชก็ยังอยากจะอยู่ด้วยตัวเอง อิสระมันชวนให้หลงใหลเกินกว่าเขาจะละทิ้งมันได้โดยง่าย
ทำไมน่ะหรือ?
ก็เพราะชีวิตใต้อำนาจของนายมันไม่ได้ดีสำหรับเขา ต่อให้ได้มาอยู่ในสังกัดจันทรานิรันดร์ที่ขึ้นชื่อว่าเป็นนายที่ใจดีหลังจากถูกจำหน่ายเป็นเดิมพัน เป็นทาสของนายหลายต่อหลายคน เขาก็ยังไม่ไว้ใจนายของที่นี่
- ผู้เขียน
