ธานต์เมธาได้แต่นิ่งเงียบ ไม่ตอบอะไรบิดาเพราะคราวนี้เขารู้ดีว่าเขาผิดความจริงเขาแค่อยากสั่งสอนพิมพ์วลัญช์เล็กๆ น้อยๆ แต่ไม่คิดว่าคู่ขาของเขาจะลงมือรุนแรงเช่นนี้
“ว่าไงเจ้าธานต์ทำไมแกไม่ตอบ!”ธานุภาพคาดคั้น
“ไม่มีอะไรครับพ่อ แค่เรื่องเข้าใจผิดกัน”
“เข้าใจผิดอะไรถึงได้ทำกันขนาดนี้!”
“คุณธานุภาพคะ พนักงานคนนี้มาหาเรื่องฟ้าก่อนนะคะ”เพียงฟ้าหาข้อแก้ตัวให้ตัวเอง
“หุบปากไปเลย อย่าเจ๋อ!”
เพียงฟ้าหน้าซีดเผือดเมื่อถูกประธานบริษัทต่อว่าเอา หล่อนทำได้แค่เพียงยืนนิ่ง
“หนูพิมพ์เป็นอะไรบ้างไหมลูก?”ธานุภาพสอบถามหญิงสาว
“พิมพ์ไม่เป็นอะไรมากค่ะ”
“อติพิชญ์ขอโทษด้วยที่ทำให้ลูกสาวนายต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ เรื่องนี้ฉันจะจัดการให้!”ธานุภาพบอกกับเพื่อนของตน
“ไม่เป็นไร! แค่พิมพ์ไม่เป็นอะไรก็พอแล้วล่ะแต่ถึงยังไงก็ช่วยจัดการให้ด้วยแล้วกัน”อติพิชญ์บอกก่อนจะเหลือบมองเพียงฟ้า
เพียงฟ้าได้แต่ยืนอึ้งเมื่อรู้ว่าพิม
