บทที่ 14 ลูกไก่ในกำมือ

1110 คำ

คนฟังหงุดหงิดกับคำตอบ เลยย้อนถาม “เพราะอะไร!” ไม่อยากบอกเหตุผล ถ้าพูดความจริง สุดท้ายแล้วชายผู้นี้ต้องหาว่าหล่อนรอเวลากอบโกยสมบัติแล้วจากลาแน่นอน ไม่ว่าทางไหนคนอย่างหล่อนก็ดูแล้วร้ายเสียหมด “เพราะญายังมีเรื่องต้องทำค่ะ” “ทำอะไรงั้นเหรอ อย่างเธอมีอะไรต้องทำด้วย อย่ามาโกหกเพื่อประวิงเวลาหน่อยเลย!” “ไม่ได้โกหกนะคะ” “อยากได้เงินใช่ไหม! ฉันจะให้ศศิรญา ต้องการเท่าไหร่บอกมา!” เงินงั้นเหรอ อยากได้ก็จริง แต่ต้องไม่ใช่เงินของเขา หล่อนต้องการหามันด้วยตัวเองต่างหาก “ฉันไม่ต้องการเงินของคุณ!” เอี๊ยด! รถของชายหนุ่มจอดลงที่ข้างทางทันที คนกำลังโมโหหันมาจ้องมองอีกฝ่ายแล้วยิ้มเยาะ “เธออยากได้ตัวฉันสินะศศิรญา เพราะถ้าได้ตัวฉันเธอจะได้สมบัติมหาศาลด้วยใช่ไหม!” “คุณ!” ร่างบางกัดริมฝีปากตอบโต้ออกไปด้วยความโกรธ “ถ้าญาต้องการทรัพย์สมบัติของคุณจริง ญาก็สามารถจะทำได้ เพียงแค่ญาเอาใจคุณธานุภาพเพียงไม่น

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม