พิมพ์วลัญช์ฮึดฮัดทำท่าไม่พอใจหันหน้าหนีให้เขาทำธุระส่วนตัว เขาอาบน้ำเสร็จใส่เสื้อผ้าล้มตัวลงนอนบนเตียงข้างๆ ที่หล่อนนั่งอยู่ ร่างบางรีบลุกขึ้นหลบเข้าไปในห้องน้ำทันที สักพักเสียงเคาะประตูด้านนอกห้องดังขึ้น แม้จะรู้สึกสงสัยเพียงใดแต่หญิงสาวก็ยังคงทำธุระส่วนตัว ไม่นานเสียงหยอกกระเส่าเสียงครวญครางของผู้หญิงดังแว่วเข้ามา พิมพ์วลัญช์รู้สึกชาไปทั่วร่าง เสียงเหล่านั้นทำให้หล่อนต้องรีบเร่งกับธุระส่วนตัวจนเสร็จ เพียงแค่เปิดประตูห้องน้ำออกมาภาพที่เห็นตรงหน้าทำเอาแทบช็อก
“นั้นคุณทำอะไร!”ร้องถามดวงตาเรียวเบิกกว้างอ้าปากค้าง
“แล้วเธอเห็นว่าฉันทำอะไรล่ะ!”ธานต์เมธาหันมามองแล้วตอบอย่างไม่แยแส
ร่างบางเม้มริมฝีปากแน่นเดินหนีออกไปนอนอีกห้องซึ่งประตูติดกัน เสียงหัวเราะต่อกระซิกพร้อมกับเสียงครวญครางอย่างสุขสม เจ้าสาวคนใหม่นอนกัดฟันด้วยความโกรธ ธานต์เมธาหยามศักดิ์ศรีหล่อนมากเกินไปแล้ว
“มันจะหยามกันเกินไปแล้ว
