ร่างบางยืนมองตัวเองหน้ากระจกแล้วถอนหายใจออกมา ไม่อยากไปทำงานเลยแต่ไม่อาจขัดคำสั่งของคุณท่าน หล่อนกลัว! แต่อีกใจอยากที่เผชิญหน้ากับเขาให้มันรู้แล้วรู้รอด พิมพ์วลัญช์มองหาเสื้อผ้าตัดสินใจเลือกชุดแซกสีชมพูอ่อนสั้นเหนือเข่านิดหน่อย ผมถูกปล่อยยาวติดด้วยกิ๊บฝั่งเพชรที่บิดาบุญธรรมซื้อให้เป็นของขวัญตอนเรียนจบ ใบหน้าเนียนใสถูกแต่งแต้มด้วยสีชมพูอ่อนๆ หญิงสาวมองตัวเองในกระจกรีบคว้าสูทสมัยใหม่สำหรับผู้หญิงกับกระเป๋าสะพายแบรนด์เนมยี่ห้อดังเดินออกมาจากห้องทันที
ร่างบางสตาร์ทรถออกมาใจหล่อนกำลังเต้นโครมคราม ห้ามหัวใจตัวเองไม่ได้เลย ไม่นานนักรถราคาแพงเลี้ยวเข้ามาในบริษัท พิมพ์วลัญช์เปิดประตูรถออกมารีบเดินเข้าตักตึกป่านนี้บิดาบุญธรรมคงถึงก่อนหล่อนได้สักพักแล้ว
“เตรียมเอกสารพร้อมหรือยัง”ชายหนุ่มถามเลขาหน้าห้องของเขาทันที
“เรียบร้อยแล้วค่ะ”
“ดี”
ธานต์เมธานั่งตรวจสอบเอกสารจนถึงเวลาประชุม ชายหนุ่มนั่งประจำ
