“ใช่ครับ แหวนวงนั้นสวยมาก และมีราคาแพงมาก มีมหาเศรษฐีชาวไต้หวันและชาวจีนขอซื้อในราคาสิบห้าล้าน แต่นายหัวโมกข์ไม่ขาย เพราะเป็นแหวนที่ทำจากหอยมุกเม็ดใหญ่น้ำงามที่สุดเท่าที่เคยมี และยิ่งมีคนต้องการมากเท่าไร ราคาก็ยิ่งสูงมากเท่านั้น ผมคิดว่าตอนนี้ราคาน่าจะถูกปั่นไปเกือบยี่สิบล้านแล้วครับ”
“ยี่สิบล้าน!” รินรดาเบิกตาโตทวนตัวเลขเสียงหลง ก่อนจะถามซ้ำอีกครั้งว่า “ยี่สิบล้าน แหวนวงเดียวราคายี่สิบล้านเลยหรือคะ”
“ใช่ครับ” พสินพยักหน้ารับ อดหัวเราะขำไม่ได้กับท่าทีของรินรดาที่เผยความตกใจให้เห็น “แหวนวงนั้นถูกบรรดามหาเศรษฐีที่ชื่นชอบเครื่องประดับจากหอยมุก และชอบสะสมอัญมณีที่มีวงเดียวในโลกปั่นราคาจนแพงหูฉี่เลยครับ”
“แหวนวงเดียวขายได้ยี่สิบล้าน แบบนี้นายหัวโมกข์ก็รวยเละเลยสิค่ะ”
รินรดาหัวเราะเบาๆ หลังจากสัพยอกถึงผู้เป็นเจ้าของแหวนมูลค่าแพง
“ใช่ครับ ถ้าขายแหวนแค่วงเดียวก็ทำให้นายหัวโมกข์รวยเละ แต่
