"นายคะ"
ร่างบางรีบงอตัวกอดตัวเองเพื่อปกปิดเรือนร่างที่ไร้เสื้อผ้าอาภรณ์ สายตาหวานก็คอยเหลือบมองว่าเขานั้นมองอยู่หรือเปล่า โชคดีที่เขานั้นนอนหลับตา
"มีอะไร"
สิงหราชที่เหมือนคนจะหลับรีบลุกขึ้นคร่อมร่างบาง สองแขนตั้งฉากกับที่นอนเพื่อให้มีระยะห่างจากตัวเธอ
"หนูกลับห้องได้หรือยัง"
ชมจันทร์ต้องกลับมานอนหงายเหมือนเดิมเพราะเขา สองมือของเธอก็เลยรีบยกขึ้นปิดบังหน้าอกของตัวเองพัลวัน
"แล้วเธออยากกลับหรือยัง อืม"
สะโพกแกร่งที่ทาบทับอยู่บนร่างบางกดหนักๆ เข้าหาตัวเธอ ส่งความใหญ่โตที่ยังไม่สงบเข้าไปเบียดเสียดปากทางคับแคบของเธอที่ยังคงเยิ้มไปด้วยน้ำของเขาและน้ำของเธอ
"นาย"
ร่างบางสั่นสะท้านไปตามสัมผัสหวามที่เขาส่งมาให้ อารมณ์ที่คิดว่าสงบลงแล้วเริ่มก่อมวนๆ ตรงท้องน้อยอีกรอบ
"ฉันยังอยากกินเธออยู่เลยกระต่ายป่า"
ใบหน้าหล่อคมโน้มลงมาหาชมจันทร์ จุมพิตแผ่วเบาบนหน้าผากมนของเธอ
"นายเหนื่อยแล้ว"
ชมเอาแต
