"ตักข้าวสิ"
สิงหราชเดินตรวจตราไปรอบๆ โรงอาหารใหญ่ที่เขานั้นสร้างเอาไว้ให้คนงานมานั่งกินข้างร่วมกันและเอาไว้ประชุมแจกจ่ายงาน แวะทักทายคนงานทุกคนที่เข้ามาสวัสดีเขาอย่างเป็นกันเอง จนมืดค่ำดึกดื่นเขาถึงได้พาเธอมายังบ้านพักหลังเล็กที่ทำจากไม้สักทั้งหลังที่อยู่ไม่ไกลจากบ้านพักคนงาน
ที่นี่มีกับข้าววางเตรียมไว้ให้หนึ่งสำรับพร้อมข้าวหนึ่งโถ ร่างใหญ่รีบนั่งลงที่โต๊ะกินข้าวทันทีเพราะหิวมากแล้ว
"นายอย่าแกล้งหนู ข้าวจะหกแล้ว"
ชมจันทร์รีบตักข้าวตามที่เขาสั่ง แต่เธอเผลอไปยืนใกล้เขามากไปนิด มือหนาของเขาก็เลยขย้ำก้นของเธอได้ มือบางที่ถือทัพพีตักข้าวก็เลยสั่นไหวไปมาตามแรงขย้ำ ข้าวเริ่มหกทีละเม็ดสองเม็ด
"นั่งลงกินด้วยกัน"
มือหนาคว้าหมับเข้าที่ข้อมือเล็กของหญิงสาว แล้วให้เธอนั่งลงตรงเก้าอี้ว่างข้างๆ เขา
"คือหนู"
ร่างบางไม่อยากนั่งตั้งท่าจะลุกขึ้น คงไม่ดีที่เจ้านายกับลูกน้องอย่างเธอจะมานั่งกินข้าวด้วยก
