“พี่มาร์ทำถูกแล้วละค่ะที่พาพี่มาที่นี่ เมื่อคืนพี่ไม่ได้สติเลยนะคะ”
พริ้มเพราเปิดประตูห้องน้ำออกมา มองหน้าสาวน้อยแล้วส่ายหัว “เมื่อคืนมันเกินจะทนค่ะ เลือดสดๆ นี่กลิ่นเตะจมูกมาก มันเพลียๆ ด้วยก็เลยเป็นลม ตอนเช้ายังมาอ้วกอีกรอบ แต่ไม่เป็นไร พอได้อาบน้ำก็ดีขึ้นมานิดหน่อยแล้วล่ะ พี่ไปทำงานดีกว่า”
“แต่ว่าพี่มาร์...”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ คุณศิไม่ต้องกังวลนะ พี่จะคุยกับบอสเอง พี่ไปนะคะ”
พริ้มเพราร่ำลาสาวน้อยผู้น่ารักแล้วรีบหิ้วกระเป๋าออกมา เธอจะกลับไปที่ห้องก่อน หาชุดทำงานดีๆ สักชุดแล้วค่อยไปที่บริษัท ป่านนี้มาร์คินจะเป็นอย่างไรบ้าง มณีนุชจะรับมือกับงานไหวหรือเปล่า เธอขาดงานไม่ได้หรอก หน้าที่เลขาที่ดีมันค้ำคอ!
ในห้องทำงานของมาร์คิน ตอนใกล้เที่ยงวัน
กาแฟควันฉุยมิได้ถูกจิบเลยสักอึก มาร์คินเอาแต่นั่งมองมัน รู้สึกหดหู่อย่างไม่เคยเป็นไม่เคยมาก่อน ก่อนจะมาที่นี่เขาเพิ่งแวะไปที่โรงพัก ตำรวจทำงานกันไว
