รอยแค้นตราบาปรัก

หย่าร้าง

“เธอ...ทำแบบนี้มากี่ครั้งแล้วหนูจ๋า!!! เธอสวมเขาให้ฉันมากี่ครั้งแล้ว!!! ฉันถามก็ตอบ

*!!” มือหนาบีบต้นแขนแน่น แล้วเขย่าร่างบางเพื่อจะเอาคำตอบ*

“ ปล่อยนะหนูจ๋าไม่ได้ทำ หนูจ๋าถูกใส่ร้าย”

“คิดว่าฉันจะเชื่อคำพูดเธออีกเหรอ...ความเชื่อใจของฉันมันหมดไปตั้งแต่เห็นเธอนอนกกชู้แล้ว!!!”

ปัง!!!

พูดจบเมฆาก็ปิดประตูเสียงดังด้วยความโมโห สักพักมีผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามา นัยน์ตาฉายแววเยาะเย้ยเมียลูกชายอย่างไม่ปิดบัง

“ฉันเคยเตือนแกแล้วนะว่าอย่าได้แต่งงานกับตาเมฆ ในเมื่อไม่ยอมฟังแล้วยังกล้ามาท้าทายอีก ฉันก็ต้องทำแบบนี้ ช่วยไม่ได้คนที่ฉันต้องการไม่ใช่แก แต่เป็นหนูอิงอรต่างหากล่ะ นังขยะ!”

มือบางบีบปลายคางเรียวอย่างแรง รอยยิ้มแห่งชัยชนะส่งไปยังลูกสะใภ้ที่นางไม่ต้องการ กว่าจะคิดแผนการนี้ได้เล่นเอาเหนื่อยเหมือนกัน ในที่สุดก็ทำสำเร็จจนได้

“คุณใจร้ายมากเลยนะคะคุณหญิง” หญิงสาวตัดพ้อ ตลอดเวลาที่ผ่านมาเธอพยายามทำดีทุกอย่างเพื่อให้ผู้หญิงตรงหน้ายอมรับ แต่แล้วยังไงล่ะ ความดีของไม่เคยซึมเข้าสู่จิตใจของนางสักนิด สุดท้ายแล้วสิ่งที่ทำมา ตอบแทนเธออย่างเจ็บปวดทรมาน

“ก็ไม่ได้บอกว่าเป็นคนใจดีนิ! ฉันเตือนเธอหลายครั้งแล้ว แต่เธอยังกล้าลองดีกับอำนาจของฉัน เสียใจด้วยนะคนอย่างฉันไม่ต้องการสะใภ้ไร้หัวนอนปลายเท้าแบบเธอมาแปดเปื้อนวงศ์ตระกูล!!!” นางสะบัดมือออกอย่างแรง แล้วเดินออกไปอย่างสะใจ

ไพลินทร์เอาแต่ร้องห่มร้องไห้ เมื่อแม่สามีเดินออกไป ทำไมทุกคนต้องทำแบบนี้กับเธอ เธอไม่ดีตรงไหน…ทำไมต้องใส่ร้ายกันด้วย และสิ่งที่เธอเสียใจที่สุดคือ คนรักไม่ยอมเชื่อใจ

หยดน้ำตาพาลไหลออกมาเมื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น และยังถูกตราหน้าว่าคบชู้สู่ชาย ไม่มีสิทธิ์ที่จะได้พิสูจน์อะไร มันคงเป็นเวรกรรมสินะที่ต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ พวกนั้นคงสะใจมากที่สามารถกำจัดผู้หญิงอย่างเธอได้

ร่างบางลุกขึ้นจากที่นอนเพื่อจัดการกับร่างกายของตนเอง ร่างที่เปลือยเปล่าไร้ร่องรอยของการมีเซ็กซ์ คนพวกนั้นคงวางยาในน้ำส้มแล้วเอามาให้เธอดื่มสินะ อีกทั้งยังจัดฉากให้เหมือนกับว่าเธอพาผู้ชายนอน และสามีก็เชื่อด้วยสิ ตอนนี้เธอได้แต่ทำใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นและรอคอยวันพรุ่งนี้ วันที่เธอต้องหย่าขาดกับคนรัก สิ้นสุดความสัมพันธ์สามีภรรยากัน

******************************************

ภายในห้องรับแขกเงียบสงัดแทบได้ยินเสียงลมหายใจของกันและกัน นัยน์ตาคมจับจ้องหญิงสาวที่เป็นภรรยาด้วยสายตาว่างเปล่า ความรู้สึกเคยรักแทนที่ด้วยความเกลียดและความแค้น เหตุการณ์เมื่อคืนยังตามหลอกหลอนเขาไม่หยุด

ความรักถูกตอบแทนด้วยการหักหลัง...

ผู้หญิงที่เขารักทรยศด้วยการคบชู้...

มันคงไม่มีอะไรที่น่าสมเพชไปมากกว่านี้อีกแล้ว...

ร่างบางนั่งลงตรงหน้าสามีเมื่อคนใช้เรียกเธอมาพบเขาที่ห้องรับแขก พลางมองชายหนุ่มที่ไม่ยอมพูดคุยกับเธอเลยตั้งแต่เข้ามานั่ง และอีกไม่กี่นาทีข้างหน้าจะกลายเป็นอดีตสามี เธอพยายามอย่างสุดความสามารถที่จะกั้นอารมณ์ไว้ไม่ให้เผยด้านอ่อนแอออกมา

มันน่าตลกไหมล่ะ...เธอถูกกล่าวหาว่ามีชู้ ทั้งที่ตัวเองไม่รู้สติ

...ไม่มีแม้แต่สิทธิ์ที่จะยื่นอุทธรณ์เพื่อตามหาความจริง

เขาตัดสินเธอเพียงแค่สิ่งที่เห็น เชื่อคำพูดของมารดาผู้ประเสริฐมากกว่าเธอที่เป็นภรรยา เธอคือสะใภ้กาฝากที่แม่ผัวไม่ยอมรับ เพราะไม่มีหัวนอนปลายเท้า ไม่สามารถเชิดหน้าชูตาให้แก่ท่านได้...

ตอนนี้เธอเข้าใจกระจ่างแจ้งแล้วว่า...ต่อให้รักกันมากแค่ไหน ก้าวผ่านอุปสรรคมาด้วยกันมากมาย ก็ไม่สามารถยืนยันได้ว่าจะรักกันยืนยาวตลอดไปได้ เหมือนเธอตอนนี้ยังไงล่ะ ชายที่ขึ้นชื่อว่าเป็นสามี พิพากษาว่าเป็นหญิงมักมาก คบชู้สู่ชาย

“เชิญคุณเมฆาเซ็นชื่อตรงนี้ครับ” เจ้าพนักงานอำเภอพูดทำลายความเงียบ

ใบหย่าถูกยื่นไปยังตรงหน้าของเมฆา มือหนาหยิบปากกาขึ้นมาแล้วจรดเซ็นชื่อลงอย่างไม่ลังเลใจ จากนั้นก็เลื่อนไปหาหญิงสาวตรงหน้า

"เซ็นซะ" น้ำเสียงที่ใช้ดูห่างเหินรวมทั้งนัยน์ตาเต็มไปด้วยอาการเฉยเมยเมื่อมองเข้าไปลึก ๆ จะพบกับความเจ็บปวดที่ไม่สามารถเอ่ยออกมาได้

มือเรียวบางหยิบปากกาขึ้นมา นัยน์ตาคู่สวยสั่นระริก พลางกะพริบตาเพื่อขับไล่น้ำตาไม่ให้ไหลออกมา แม้จะพยายามไม่ให้คนตรงหน้าเห็นความอ่อนแอ แต่มันไม่สามารถกั้นเอาไว้ได้

หมดแล้วซึ่งความรักของเธอ ความรักที่บ่มเพาะมานานหลายปีกับอีก สามเดือนที่แต่งงานกันมา เธอถูกคนใจร้ายลงทัณฑ์อย่างเจ็บปวดทรมาน พวกเขายัดเหยียดความอดสูมาให้ราวกับเป็นตราบาปในชีวิต เธอถูกตราหน้าว่าเป็นหญิงชั่วช้า คบชู้สู่ชาย

ไพลินทร์จัดการเซ็นเอกสารตรงหน้าทั้งน้ำตา ไม่คิดเลยว่าจะมีวันนี้วันที่เธอกับเขาตัดขาดความเป็นสามีภรรยากัน

“คุณทั้งสองได้สิ้นสถานภาพการเป็นสามีภรรยากันเรียบร้อยแล้วครับ” เจ้าพนักงานพูด แล้วยื่นเอกสารใบหย่าให้กับชายหนุ่มตรงหน้า จากนั้นก็จัดการเก็บเอกสารของตนเองเพื่อเตรียมตัวกลับ

“ก้องส่งแขก” เสียงทุ้มเรียกลูกน้องเข้ามาเพื่อจัดการส่งเจ้าหน้าที่

ภายในห้องเหลือเพียงแค่สองคน เมฆาจับจ้องมองอดีตภรรยาด้วยความเสียใจ เขาไม่ดีตรงไหน ทำไมเธอต้องมาทำแบบนี้ คำถามมากมายผุดขึ้นมาในหัว