ในตอนกลางดึก สไบนางลุกขึ้นมาต้มกาแฟรอสามี อย่างเช่นทุกคืน
เวลาล่วงเข้าไปตีหนึ่งครึ่งแล้ว แต่เขาก็ยังไม่มีวี่แววว่าจะเดินลงมาจากห้อง
“ให้ผมขึ้นไปตามนายให้ไหมครับ”
“ฉันไปตามเองดีกว่า ส่งดื่มกาแฟรอ ไม่พอไปเติมอีกได้เลยนะ ฉันต้มในเครื่องไว้เยอะอยู่” ผู้เป็นนายคนใหม่ของบ้านพูดด้วย ท่าทางที่มีเมตตาและอ่อนโยน
เธอเดินขึ้นไปยังชั้นสอง แล้วเคาะประตูห้องของสุริยนอยู่หลายที แต่ก็ไม่มีวี่แววว่าเขาจะมาเปิดให้
“คุณซันค่ะ คุณซัน” เธอเรียกชื่อเขา แต่ก็ไม่ได้ยินเสียงตอบ
เธอตัดสินใจลองบิดลูกปิดเข้าไปดู โล่งใจที่มันไม่ได้ล็อก จึงเปิดประตูเข้าไป พบว่าสุริยนตอนนี้ยังนอนหลับอยู่บนเตียง แต่ว่าเธอเรียกหลายครั้งเขาไม่ได้ยินอาจจะกำลังไม่สบายอยู่ จึงเดินเข้าไปใกล้เขา แล้วใช้หลังมือแตะที่หน้าผากของเขาเพื่อวัดไข้
“ตายจริงไข้ขึ้นสูงเลย” เธอพูดออกมาด้วยท่าทางที่ตกใจ และห่วงใยเขาเป็นอย่างมาก
สไบนางรีบเดินลงไ
