เมียรักเล่ห์มัดใจ

ตอนที่ 5 ภรรยา

นัยน์ตาสีเข้มจ้องมองหญิงสาวที่นั่งข้างๆ ด้วยความสงสัย เจ้าหล่อนเองก็ยังไม่เคยเจอหน้ากับเขา แต่กลับยิ้มเขินอายที่กำลังจะได้จดทะเบียนสมรสกัน ทั้งๆ ที่ไม่รู้จักกันมาก่อน

เขาหันไปมองมารดาของเขาแล้วมารดาของอีกฝ่ายที่มาเป็นพยานในการจดทะเบียนสมรส ทั้งสองนั้นสีหน้าที่เหมือนลุ้นอะไรบางอย่างอยู่ตลอดเวลา

แววตาที่เป็นกังวลใจของมารดา ทำให้สุริยนไม่รีรอที่จะลงชื่อในเอกสารตรงหน้า แล้วเลื่อนให้อีกฝ่ายที่เขาไม่รู้จักแม้กระทั่งชื่อ ให้เธอลงชื่อต่อจากเขา

หลังจากนั้นไม่นานผู้หญิงที่นั่งข้างๆ เขา ก็กลายเป็นภรรยาของเขาทางกฎหมาย สร้างความดีใจให้กับหญิงวัยกลางคนทั้งสองเป็นอย่างมาก

“งั้นเรากลับกันเลยนะครับ” เขาลุกขึ้นแล้วหันไปพูดกับมารดา ไม่ได้สนใจภรรยาและแม่ยายของตนเองเลยสักนิด

“ถ้าอย่างนั้นนางก็ไปเก็บของย้ายตามไปที่บ้านของซันเลยนะลูก ป้า อุ๊ย ไม่ใช่สิ แม่จะไปรอที่บ้าน” ดวงดาวบอกกับลูกสะใภ้แล้วหันไปยิ้มให้กับเนื้อนวลที่ยิ้มตอบกลับมาด้วยความดีใจไม่ต่างกัน

“ค่ะ” สไบนางรับปากด้วยน้ำเสียงที่ดูเอียงอาย

สุริยนมองดูชุดกระโปรงสีหวานที่ดูเชยของเธอ เขานึกถึงพวกผู้หญิงที่น่าเบื่อ รวมถึงท่าทีเชื่องช้าจนน่าหงุดหงิดนั้น มันทำให้เขารีบอยากออกไปจากที่นี่

“ตกลง แม่จะเล่าให้ผมฟังได้หรือยังครับ ว่าทำไมผมต้องแต่งงานกับผู้หญิงคนนั้น” เขาถามมารดาหลังจากอยู่บนรถด้วยกันสองต่อสองแล้ว

“เอาไว้แม่ค่อยเล่าให้ฟังตอนเราฉลองที่บ้านนะ” ดวงดาวลดท่าทีลง ยังไม่ยอมพูดถึงเรื่องนี้ ราวกับว่ามันเป็นเรื่องที่เขาไม่ควรรู้

สุริยนจึงไม่อยากเซ้าซี้ต่อ รู้ว่าอย่างไรมารดาก็คงมีเหตุผลถึงได้ขอร้องกึ่งบังคับให้เขาเอาชีวิตไปผูกไว้กับใครสักคนอย่างนี้

“นางเขาทำงานบ้านงานเรือนเก่ง ทำอาหารก็เก่ง รับรองว่าแม่เลือกคนให้ลูกไม่ผิดแน่ คนอย่างนี้แหละที่เหมาะสมให้มาดูแลลูกชายของแม่”

“ครับ” เขาได้แต่เออออตามมารดา ไม่อยากพูดขัดใจเธอในวันที่ทุกคนเห็นว่ามันเป็นวันมงคล ยกเว้นเขา

**********************

ในตอนเที่ยงก้องภพและเด่นชัย บิดาของทั้งคู่ที่เสร็จจากงานแล้ว แวะมาทานอาหารกลางวันเพื่อฉลองให้กับลูกๆ ของทั้งคู่ ที่ตอนนี้ได้จดทะเบียนสมรสกันอย่างถูกต้องตามกฎหมายเป็นที่เรียบร้อย

“ต้องขอบคุณนะคะ ที่ไว้วางใจให้ตาซันดูแลหนูนาง” ดวงดาวพูดขึ้นมาแล้วยิ้มให้กับเพื่อนรักและสามีของเธอ ด้วยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความสุข

“ลูกชายเศรษฐีใหญ่ ใครจะไปปฏิเสธล่ะจ๊ะดาว” หญิงสาววัยกลางคนพูดหยอกล้อกันอย่างมีความสุข

สไบนางลอบมองสามีแล้วยิ้มออกมาด้วยความดีใจ ลุ้นว่าเมื่อไหร่เขาจะชวนเธอคุยบ้าง หรือว่าเขาก็กำลังเขินเธออยู่เหมือนกัน

“ตอนแรกผมก็ตกใจนะครับ ที่นวลบอกว่าจะให้ลูกเราแต่งงานเพื่อแก้เคล็ดอะไรแบบนั้น แต่ว่าพอรู้ว่าเป็นลูกชายคุณก้องกับคุณดาว ผมเต็มใจมากๆ เลยครับ”

“ขอบคุณท่านผอ.เด่นด้วยนะคะ”

“อย่าเรียกแบบนั้นเลยครับคุณดาว” เด่นชัยพูดแล้วหัวเราะเบาๆ ก่อนจะหันไปชนแก้วกับก้องภพที่เอาแก้วเบียร์มาชนกับแก้วน้ำเปล่าของเขา เพราะต้องกลับไปทำงานต่อในช่วงบ่ายจึงต้องดื่มน้ำเปล่าเท่านั้น

“เอาไว้ตอนเย็นเราค่อยนัดกันดวลเบียร์ที่บ้านสวนอีกที เด็กๆ เขาจะได้มีเวลาทำความรู้จักและรีบมีหลานให้เรา”

สุริยนนั่งนิ่งข่มความไม่พอใจเอาไว้ ตั้งแต่ที่พ่อตาพูดเรื่องแต่งงานแก้เคล็ด ทั้งหมดนี้ที่เขาต้องจดทะเบียนกับหญิงสาวเชยระเบิดที่เหมือนหลุดออกมาจากหนังสือกุลสตรีไทย เพียงเพราะต้องแก้เคล็ดอะไรสักอย่างเท่านั้น คิดแล้วมันน่าเจ็บใจ

แต่เขาก็ไม่สามารถโวยวายหรือแสดงความไม่พอใจออกมาขายหน้าบุพการีต่อหน้าพ่อตาแม่ยายของตัวเองได้ จึงได้แต่ส่งสายตาไปยังสไบนาง รู้สึกชิงชังและสะอิดสะเอียนผู้หญิงตรงหน้า ที่ยอมแต่งงานกับเขาเพียงเพราะเรื่องเล็กน้อยแค่นี้ ยิ่งคิดเขาก็ยิ่งหงุดหงิด

สไบนางเห็นแววตาขุ่นเคืองใจของสามี เธอก็รู้สึกได้ทันทีว่าเขาคงไม่เต็มใจกับการแต่งงานในครั้งนี้ มันทำให้เธอรู้สึกใจหาย และมีความเป็นกังวลใจ เพราะท่าทางเขานั้นชัดเจนว่าไม่ชอบเธอ

นัยน์ตาคมเข้มจับจ้องมาที่สไบนางด้วยแววตาที่แข็งกร้าว ฉายแววที่เกลียดชังออกไปจนอีกฝ่ายนั้นคงรู้สึกได้ เพราะตอนนี้เธอเริ่มมีสีหน้าที่เป็นกังวล ทำให้สุริยนนั้นนึกออกว่าจะจัดการกับเรื่องนี้อย่างไร

‘ดีล่ะ ผมจะจะทำให้คุณอยากหย่าจากผมเอง ก่อนที่งานแต่งงานของเราจะเกิดขึ้น’

เขาตัดสินใจที่จะบีบให้สไบนางอยากหย่ากับเขาด้วยตัวเธอเอง ถึงตอนนั้นมารดาเขาจะได้รู้ ว่าไม่ควรบังคับให้เขาต้องแต่งงานกับใครอีก

**********************

เนื้อนวลอยู่ช่วยลูกสาวจัดของเข้าบ้านของลูกเขย โดยมีดวงดาวนั้นคอยอธิบายความชอบและเรื่องส่วนตัวให้สุริยนให้กับลูกสะใภ้ได้รับรู้ เพื่อให้เธอนั้นรู้จักเขามากขึ้น

สุริยนใช้สายตาของเขากดดันให้สไบนางต้องเป็นกังวล เธอจึงพยายามไม่หันไปสบตากับสามี แล้วหันไปสนใจกันดวงดาวและเนื้อนวลแทน

“ฤกษ์งานแต่งงานต้องรอไปอีกหลายเดือนเลย แต่โชคดีที่จดทะเบียนสมรสเอาไว้ก่อน เท่านี้ก็โล่งใจแล้ว แม่ขอบใจนะนาง ที่ยอมแต่งงานกับตาซัน”

“โธ่ นางเขาไม่เคยมีแฟนเลยสักคน ใครมาจีบก็ไม่เคยสนใจ เป็นโสดขึ้นคาน อายุก็ปามาสามสิบเอ็ดแล้ว โชคดีที่เธอโทรมาเอาลูกฉันลงจากคานได้สำเร็จ ไม่อย่างนั้นชาตินี้คงไม่ได้อุ้มหลานหรอก” เนื้อนวลพูดพลางยิ้มให้สุริยน

เขารีบยิ้มรับตอบ ก่อนที่จะพิจารณาว่าเคยเห็นสไบนางมาก่อนหน้านี้หรือเปล่า แต่ว่าก็ไม่มีเธออยู่ในเศษเสี้ยวของความทรงจำเลยแม้แต่นิด

“งั้นต่อไปนี้ นางจะดูแลเรื่องงานบ้าน ทำอาหารเช้า และอาหารเย็นไว้รอคุณนะคะ” เธอบอกเขาแล้วส่งยิ้มให้

เขารับยิ้มจากเธอต่อหน้าผู้ใหญ่ตามมารยาท สักพักพอไม่มีใครเห็นเขาก็ลดยิ้มแล้วมองเธอด้วยแววตาที่ดุดันเหมือนเดิม จนสไบนางแน่ใจแล้ว ว่าเขานั้นไม่ต้อนรับเธอเข้ามาในบ้านหลังนี้

‘แต่เราก็ต้องทำหน้าที่ภรรยาให้ดีที่สุด’

‘ฉันจะบีบเธอออกไปให้พ้นเลย ยายจืดเอ๊ย’ เขานึกอย่างไม่พอใจ

หากต้องร่วมหอกับคนที่ดูจืดชืด ไร้สีสันอย่างเธอ เขาคงเฉาตาย มากกว่าจะเป็นการปลดปล่อยให้ตัวเองนั้นสบายกายเสียแล้ว

**********************

เมื่อมารดาของทั้งคู่กลับออกไปแล้ว สุริยนจึงเดินเข้าบ้านไปแล้วนั่งลงรอให้เธอเดินตามเข้ามาเพื่อพูดกันถึงเรื่องการแต่งงานของทั้งคู่

สไบนางเดินเข้ามาแล้วนั่งลงต่อหน้าเขา รู้สึกถึงรังสีที่น่ากลัวผ่านออกมาจากดวงตาคู่นั้น

“นาง..”

“ผมไม่เต็มใจแต่งงานกับคุณ” เขารีบบอกเธอออกไปตรงๆ ทำให้สไบนางถึงกับสะอึก ไม่คิดว่าเขาจะกล้าพูดทำร้ายจิตใจเธอตรงๆ แบบนี้

“ไม่เป็นไรค่ะ อยู่ๆ กันไปเดี๋ยวก็รักกันเอง” เธอพยายามใจดีสู้เสือ แล้วพูดไปตามที่มารดาเธอนั้นสั่งสอนเอาไว้เมื่อคืนนี้ โดยที่ไม่รู้ว่าเธอเต็มใจแต่งงานกับเขามากๆ

“หน้าด้าน หน้าทน คุณแต่งงานกับผม เพราะแก้เคล็ดบ้าบออะไรกัน ต้องการอะไรจากผมกันแน่”

“ก็ถ้านางไม่แต่งงานกับคุณ คุณป้าบอกเอาไว้ว่าคุณจะมีเคราะห์หนักถึงแก่ชีวิต ต้องหาผู้หญิงที่...”

“ช่างเถอะ เรื่องบ้าบออะไรนี่ ผมไม่อยากฟัง คุณรู้ไหมที่ผมยอมแต่งงานก็เพราะคิดว่ามันเป็นเรื่องใหญ่ ถ้ารู้นะว่าแต่งแก้เคล็ดอะไรนี่ ผมไม่แต่งกับคุณหรอก” เขาพยายามพูดทำร้ายจิตใจเธอให้มากที่สุด

“ซัน ทำไมคุณถึงใจร้ายแบบนี้” เธอพูดออกมาเสียงเบา ก่อนจะลุกขึ้นแล้วเอามือปิดปาก เดินร้องไห้ออกไปจากห้องรับแขก

“ย้ายของของคุณไปนอนห้องข้างๆ ผมด้วยนะ” เขาร้องบอกไล่หลังเธอ

สไบนางเสียใจเป็นอย่างมาก เดินร้องไห้ขึ้นห้องไป เก็บเสื้อผ้าและข้าวของของตัวเอง ย้ายไปอยู่อีกห้องตามที่เขาบอก

‘ฉันจะใช้ความดีของฉัน ทำลายกำแพงหินของคุณลงมาให้ได้’

**********************