หลังจากไม่สบายมาสองวัน สุริยนคิดว่าตัวเองอาการดีขึ้นมากแล้ว ถึงจะรู้สึกขอบคุณสไบนางที่ดูแลเขาอยู่ไม่ห่าง แต่ว่ามันก็เป็นคนละเรื่องกับที่เขาต้องการบีบให้เธอออกไปจากชีวิตเขาไป
เขาตื่นมาในตอนตีหนึ่งแล้วเปลี่ยนเป็นชุดที่จะออกไปสวน ยางพารา เสื้อผ้าในตู้ตอนนี้ทุกตัวมีกลิ่นหอมกรุ่น เป็นกลิ่นหอมอ่อนๆ เป็นธรรมชาติ ที่ทำให้เขารู้สึกยิ้มได้เสมอที่ได้กลิ่นมัน
เขาลงไปข้างล่าง หงุดหงิดที่สไบนางไม่ได้เตรียมกาแฟเอาไว้ให้เขา เธอคงไม่รู้ว่าวันนี้เขาจะไปที่สวน
บุญส่งที่ออกมาจากห้องน้ำเห็นเจ้านายแต่งตัวเตรียมพร้อมก็ตกใจ ที่เขาจะไปทำงานในวันนี้
“นายหายแล้วเหรอครับ ทำไมถึงจะไป” เขาพูดพลางรีบเดินไปต้มน้ำที่เตาแก๊สเพื่อชงกาแฟให้เจ้านาย เพราะว่าให้ต้มในเครื่องต้มกาแฟตอนนี้ก็คงไม่ทันแล้ว
สุริยนดื่มกาแฟตรงหน้าด้วยความรู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อย รสชาติมันไม่เหมือนกับที่เขาเคยทานในช่วงหลายวันก่อนหน้านี้ แต่ก็ไม่ได
