“หึหึ... กลัวเหรอ คิดว่าจะกลัวอะไรไม่เป็นซะอีก ทำไมล่ะ ฉันมันเป็นไอ้พวกประเภทชอบซื้อเนื้อสดเสียด้วย ยิ่งสดๆ สะอาดๆ ไม่เคยผ่านแมลงชอนไชฉันยิ่งชอบ อยากขายไหมล่ะ เท่าไร เรียกได้มากเท่าที่ต้องการ อย่างเธอนี่... อืม... สดๆ ซิงๆ แบบนี้ ฉันให้ 2 หมื่น อะอะ... อย่าคิดว่ามันน้อยไปนะ”
ปณาลีที่อ้าปากจะร้องประท้วงถูกเขาชะงักคำพูดไว้ด้วยปลายนิ้ว ก่อนที่อารมณ์สนุกจะทำให้เขาพูดยั่วเธอต่อพลางใช้นิ้วมือคลึงริมฝีปากของเธอเล่นราวจะกระตุ้นอารมณ์
“ไอ้พวกข้างนอกอีก 10 คน ราคามันก็ลดหลั่นไปตามจำนวนครั้งที่ใช้งาน ไอ้คนไหนที่ต่อจากฉันก็ 1 หมื่น กว่าจะถึงคนสุดท้ายเธอก็ยังได้ถึง 1 พัน แต่ถ้ายังไหว ฉันจะส่งขึ้นเรือข้างๆ เธอก็เปิดให้บริการแบบบุฟเฟ่ต์ไปเลย หัวละ 300 เป็นไง ฉันจะตั้งราคาให้พวกมันเอง รับรองว่ากว่าจะเข้าฝั่ง เธอมีเงินเก็บถอยรถป้ายแดงได้แน่ ว่าไงล่ะ พร้อมบริการหรือยัง ฉันจะได้เริ่ม...”
เขาถามและหวังว่
