EP.08
1164 คำ
“เมี่ยง... พี่ไม่เถียงว่าสิ่งที่เมี่ยงทำมันดี แต่ถ้ามันต้องเสี่ยงกับความปลอดภัยของเมี่ยง พี่ไม่เอาด้วยหรอกนะ ยิ่งรู้ว่าคนอย่างนายหัวไกรไม่ธรรมดา พี่ยอมรับว่าพี่ไม่กล้าแตะเขา เพราะพี่ให้ความคุ้มครองอะไรเมี่ยงไม่ได้เลย และพี่ก็ขอสั่งให้เมี่ยงกลับมาเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างงั้นเรื่องนี้ถึงหูอาโพธแน่” สุดท้ายไม้แข็งก็ถูกงัดมาใช้อีกจนได้ ไม่อย่างนั้นคนอย่างปณาลีหรือจะยอม
ปณาลีหน้าแหยแต่ไม่มีเสียล่ะที่จะยอม อุตส่าห์ตามเรื่องมาจนถึงขนาดนี้ ถ้าจะให้ทิ้งไปง่ายๆ ก็คงจะไม่ใช่ ‘ไอ้เมี่ยงหัวดื้อ’ ที่พ่อตั้งฉายาให้อย่างแน่นอน ใบหน้าสวยหวานยิ้มแหยในสิ่งที่ตัวเองกำลังจะทำ โทรศัพท์ถูกเคลื่อนให้ห่างจากตัวก่อนจะโบกไปมาราวกับว่าเธอกำลังอยู่ในทะเลที่มีคลื่นลมแรง
“ฮัลโหล... ฮัลโหล... อะไรนะคะ พี่วิทิตพูดว่าอะไรนะ เมี่ยงไม่เห็นได้ยินเลย พี่วิทิต ฮัลโหล! พี่วิทิต ฮู้! พี่วิทิต! ได้ยินเมี่ยงไหม เฮ้อ! ใกล้ทะเลดันคลื่นไม่มีอีก สงสัยต้องออกไปโทรในทะเลซะแล้ว พี่วิทิต! ฮู้! เดี๋ยวเมี่ยงโทรกลับนะคะ ขอเมี่ยงเดินหาคลื่นแป๊บ”
มือกดวางสายก่อนจะกดปิดเครื่องเพื่อให้สมบทบาท แม้จะได้ยินเสียงวิทิตตะโกนโหวกเหวกว่าเธออย่ามาใช้ลูกไม้นี้กับเขา เธอก็ไม่สน เพราะกว่าวิทิตจะหาทางแก้ปัญหาได้ เธอก็คงจะได้ข่าวคืบหน้าไปแล้ว มือกระชับย่ามใบเก่งเข้าหาตัว พร้อมจัดแต่งเสื้อผ้าหน้าผมของตัวเองให้พร้อม ยังไงวันนี้เธอต้องได้ความคืบหน้าไปอีกขั้น
ผู้คนในร้านอาหารหันไปสนใจกับชายต่างชาติร่างสูงใหญ่หล่อเหลาราวกับเทพบุตรที่ควงแขนมาพร้อมกับสาวไทยใจกล้าที่แต่งตัวได้เข้ากับบรรยากาศที่ร้อนอบอ้าวของภาคใต้ได้เป็นอย่างดี เพราะผ้าบาติกที่ตัดเย็บเป็นเดรสสั้นคล้องคอนั้น มันทั้งพลิ้วทั้งแนบเนื้อจนคนมองจินตนาการได้บรรเจิดเพริศแพร้วว่าอะไรๆ ภายใต้ผืนผ้านั้นจะมีขนาดเท่าไหน
เพียงแค่เขาพาร่างสูงใหญ่นั้นเข้ามา เหล่าพนักงานก็ดูเหมือนจะพร้อมใจกันออกมายืนต้อนรับ บ้างก็ไหว้ บ้างก็โค้งคำนับราวกับฝรั่งตัวโตนี้มีคนนับหน้าถือตาหรือไม่ก็กระเป๋าหนักและเป็นพ่อบุญทุ่มสั่งไม่อั้นจนกลายเป็นแขกวีไอพีของทางร้าน
“วันนี้พี่ไกรอารมณ์ดีเรื่องอะไรคะ ถึงได้โทรชวนมุกมาทานอาหารได้ ปกติเห็นมีแต่บอกไม่ว่างๆ”
เสียงอ่อนหวานใส่จริตเล็กๆ เอ่ยออกมาจากริมฝีปากสีแดงสดของหญิงสาวผิวสีน้ำผึ้ง เครื่องหน้าสวยคมตามแบบฉบับสาวใต้ ก่อนจะส่งรอยยิ้มทั้งริมฝีปากและแววตาให้กับเจ้าของร่างสูงใหญ่ด้านข้าง
มือบอบบางเกาะเกี่ยวท่อนแขนแกร่งพลางเสียดสีเต้าอวบอิ่มเข้าหา เพราะต้องการให้คนที่เธอพูดด้วยรู้สึกถึงความใหญ่โตที่เธอลงทุนไปผ่านมีดหมอมาเพื่อความมั่นใจในเรือนร่างของตัวเองมากขึ้น
“ก็วันนี้มีของพิเศษนี่ครับ นานๆ จะได้ที พี่ก็อยากให้น้องมุกได้ทาน” ไกรหันไปตอบเสียงแผ่ว เพื่อให้คนด้านข้างสะท้านเล่น ทั้งเสียงหวานและดวงตาคมเข้มก็ทำให้ ‘มุกดา’ เจ้าของสถานเสริมความงามในตัวอำเภอถึงกับสะท้านสั่นไหวไปทั้งร่าง และคงกำลังแทรกซึมเข้าไปถึงหัวใจ เมื่อสาวเจ้าเอียงใบหน้าเข้าหาช้อนดวงตาที่แต่งแต้มจนสวยขึ้นมองเขา
“อะไรเอ่ย... ของพิเศษ จะพิเศษจริงไหมน้า...”
เสียงหวานยานคางใส่จริต ดวงตาแพรวพราวสื่อความหมาย ของอร่อยอย่างนายหัวไกร เคยได้กินไปครั้งเดียวแต่ก็ติดใจไปจนตาย ผู้ชายหล่อรวยแบบนี้แค่เธอมีวาสนาได้ขึ้นเตียงกับเขา เธอก็เก็บไปฝันว่าได้เป็นนายหญิงแห่งแพปลาบุญโชคช่วยซะแล้ว แม้จะรู้ดีว่านายหัวไกรไม่มีทางมากินของซ้ำ แต่เธอก็ยังพยายามจะเพียรโทรหาเขา ซึ่งที่ผ่านมาเขาไม่เคยตอบตกลงที่จะพบกันอีกครั้ง แต่แล้วใครจะรู้เล่าว่าฝันของเธอจะเป็นจริง
เมื่อวันนี้นายหัวสุดหล่อโทรชวนเธอมาทานอาหารกลางวันถึงที่ร้านอาหารบุญโชคช่วยของเขา และแค่เขาบอกว่าของพิเศษ ใจเธอก็เต้นเสียจนอยากจะกระเด็นออกมานอกอกขนาด 39 นิ้วที่ลงทุนไปอัพมาใหม่ เพื่อความสวยและเด่นที่สุดในอำเภอ ผู้ชายคนไหนที่ไม่อยากกินนมเธอ ก็คงต้องไปไถนาแล้วล่ะ และเธอก็ได้รู้ว่านายหัวไกรก็เป็นคนหนึ่งที่ยังชอบหาปลามากกว่าไถนาจริงๆ
“พิเศษสิจ๊ะ กะพงแดงจากทะเลสดๆ ของอร่อยแบบนี้พี่ไกรนึกถึงน้องมุกคนแรก อยากให้น้องมุกได้ทาน และพี่ก็อยากจะ... ทานน้องมุกด้วย”
คำสุดท้ายค่อยๆ ทอดลมหายใจแผ่วเบาให้กระเส่าอยู่ข้างใบหูสาวสวย ซึ่งสาวเจ้าก็อายม้วนและทำท่าจะร้อนวูบวาบจนเขาสัมผัสได้
ดวงตาคมเข้มของไกรทอดมองมุกดา หนึ่งในสาวที่เขาเคยควงอยู่ช่วงสั้นๆ และแน่นอนว่าเขากินแล้ว จากที่ไม่คิดจะกินใครซ้ำ ครั้งนี้คงต้องเปลี่ยนความคิด เพราะมุกดานับเป็นคู่ขาคนล่าสุดของเฮียมังกร และได้ข่าวว่าเฮียมังกรก็หลงมุกดามากถึงขนาดลงทุนตกแต่งร้านเสริมความงามให้กับมุกดาใหม่ทั้งหมด ทั้งยังมองดูทำเลใหม่เพื่อเปิดสาขา 2 ให้กับเธออีกด้วย แล้วอย่างนี้จะให้เขามองข้ามเธอไปได้ยังไงกัน ทั้งแซ่บและมีประโยชน์ขนาดนี้ให้กินซ้ำๆ อีกหลายที เขาก็สน
ดวงตาสวยหวานมองลอดแว่นกันแดดอันโตเมื่อเห็นภาพอุจาดนัยน์ตาอยู่ใกล้ ออกจะอึ้งๆ กับฝรั่งตัวโตและสาวไทยใจกล้าที่กำลังเดินควงแขนกันเข้ามา เพราะมันช่างแนบแน่นใกล้ชิดกันเสียจนนมขนาดเท่าแตงโมของหล่อนแทบจะถลาขึ้นไปอยู่บนหน้าของฝรั่งสุดหล่อนั่นอยู่แล้ว และฝรั่งนั่นก็ดูจะชื่นชอบมากเป็นพิเศษ เพราะดวงตาคมเข้มคู่นั้นทอดมองดูเนินหน้าอกหน้าใจของสาวเจ้าที่กระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะก้าวเดินของหล่อนเสมอ และเมื่อฝ่ามือบอบบางที่แต่งแต้มปลายเล็บสีเดียวกับปากกระชับต้นแขนให้แนบชิดกับความยิ่งใหญ่ของเธอ ฝรั่งสุดหล่อก็ดูราวจะอมยิ้มอย่างพอใจ
- ผู้เขียน
