ตอนที่ 17
ซึ่งหล่อนเพิ่งรู้นอกจากเขาเป็นคนมีเหลี่ยมเล่ห์แล้วก็ยังฉลาดเฉลียวอีกด้วย
แต่ว่าไม่ชอบคำที่เขาว่าดูถูกตัวหล่อนว่าหล่อนนั้นต้องทำขนาดที่ว่าเอาเนื้อตัวเข้าแลก ไม่หรอก ไม่ใช่ นั่นไม่ใช่พาลิณี
“ถูกค่ะ” หากแต่สารภาพในตอนท้าย พร้อมกับเมินดวงตาทางอื่น ในขณะที่รัมธ์เขาก็ไม่ยอมเบนสายตาห่างจากหล่อน แต่กลับจ้องอยู่เช่นเดิม ด้วยคิดว่า ลึกๆนั้น รู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้ เธอมีมนต์เสน่ห์บางอย่างเมื่อใครได้อยู่ใกล้แล้ว มีความหวงแหน แม้จะปากร้าย แต่ปากคงไม่ตรงกับใจ เพราะลึกๆหล่อนดูอ่อนหวาน อีกอย่างนั่นเป็นเพราะไฟแค้นก็ลุกโชนในใจเขาด้วย จึงแกล้งทำแบบไม่รู้ไม่ชี้ และเห็นหล่อน เพื่อให้วางใจเขา ยินยอมนิ่งสงบ
“แต่เสียดาย ผมรู้เท่าทันคุณไปแล้ว พาลิณี”
และพาลิณี ก็ถอนใจออกมาอีกครั้ง เพราะนี่ เรื่องมันผ่านไปแล้ว หากหล่อนทำไม่สำเร็จเลย เกือบจะสำเร็จ เป็น เพราะเขามาขวาง และรู้ทันหล่อน ตามเฝ้าอย่างใกล้
