ตอนที่ 41
“เปล่าค่ะ ไม่ใช่ ผี นี่แพมเองจริงๆนะคะคุณน้า แพมจริงๆค่ะ หยิกเนื้อดูได้” พาลิณีพยายามยืนยัน มารดาของเพื่อน ที่เธอก็ไม่ทราบว่า ในช่วงเวลาเช่นนี้ ที่ไม่ใช่วันหยุด เมวิณีจะกลับมาจากมหาวิทยาลัยแล้วหรือยัง แต่ว่า นี่มันบ่ายสามโมงเข้าแล้ว
นางอิ่มใจมองจ้องหญิงสาวตรงหน้า อย่างหายตกใจ ตรงเข้าไปลูบสัมผัสต้นแขนของพาลิณี ที่ยื่นออกไปให้ ก็พึมพำกับตัวเอง
“ใช่ เนื้อคนจริง โอ้ย น้านึกว่า หนูไม่อยู่ในโลกนี้แล้วเสียอีก เพราะทุกคนก็คิดว่า หนูถูกโจรมันจับไปเรียกค่าไถ่..”
นางอิ่มใจหายตกใจ แต่หญิงสาวยังตระหนกและพยายามตั้งสติ นั่นเป็นเพราะว่าเรื่องเกิดเช่นนี้จริง ฝ่ายชายหนุ่มที่เขาเป็นคนขับรถมาส่งหล่อน ยังจอดรออยู่ตรงนั้น
แต่พาลิณีไม่ได้ยืนยันออกไป และพาลิณีต้องรีบอธิบาย
“ขอโทษนะคะ ที่ทำให้ทุกคนตกใจ เอ้อ แต่หนูกลับมาแล้ว หนูหนีออกมาได้ค่ะ”
พาลิณีต้องเอ่ยไปเช่นนั้น เพื่อความสบายใจของตัวเอง
