หนึ่งฤทัยเห็นภีมพัฒน์เข้าก็หน้าแดง สายตาของเขาในเวลานี้ทำให้เธอใจสั่นอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
“คิดถึงแม่หนึ่งจังเลยครับ” ประโยคของเด็กน้อยทำให้ผู้ใหญ่ทุกคนถึงกับอมยิ้ม กิตเข้าไปกอดหอมหนึ่งฤทัยด้วยความคิดถึง ออดอ้อนขอหมูทอดกรอบๆ หอมๆ ที่สองยายหลานเพิ่งทำเสร็จใหม่ๆ
“หิวข้าวจังครับ” ทำเอาผู้ใหญ่เอ็นดูไม่น้อย
“ผมได้เจอกับคุณแม่แล้วนะครับ” กิตเล่าไปด้วยความยินดี หนึ่งฤทัยเองก็เพิ่งรู้ว่าเนตรดาวนั้นพลาดตั้งท้องเมื่อตอนวัยรุ่นจนมีลูก แต่เธอก็ไม่ได้คิดตำหนิอีกฝ่ายเพราะว่าคนเราทุกคนย่อมมีสิ่งที่ทำผิดพลาดหรือพลาดพลั้งด้วยกันทุกคน แม้แต่ตัวของเธอเองก็ยังเคยทำสิ่งผิดพลาดมามากมายหลายอย่าง อาจไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะไม่เคยทำอะไรผิดพลาดเลยในชีวิต
“ขอบคุณสำหรับอาหารเย็นแสนอร่อยนะครับ” ภีมพัฒน์เอ่ยกับหนึ่งฤทัยเมื่อเธอเดินออกมาส่งเขากับบุตรชายที่หน้าบ้าน
“ไม่เป็นไรค่ะ” เธอตอบเขาแต่ไม่
