ตอบด้วยน้ำเสียงทุ้มเครืออยู่ในลำคอ ไม้กวาดทางมะพร้าวที่ถืออยู่ในมือวางพิงไว้กับลำต้นของหูกวาง ก้าวเดินนำหน้าสองสาวขึ้นมาบนเรือนไม้ทรงไทยหลังย่อมที่หลายคนเรียกว่า ‘สำนัก’
“เอ็งนั่งรออยู่ตรงนี้นะ เดี๋ยวข้าไปบอกอาจารย์ก่อน… ”
ลุงดำชี้มือไปยังชานเรือน สองสาวพากันเดินมานั่งรอที่แคร่ไม้ไผ่ใต้ร่มเงาของต้นชมพูที่แผ่กิ่งก้านสูงขึ้นมาถึงหลังคาบ้าน
นีรดารู้สึกถึงความวังเวง หล่อนกวาดสายตาแลไปรอบๆ บ้าน แสงแดดสีทองของยามเย็นสาดลอดพุ่มกระดังงาเข้ามาที่ระเบียง ดอกกระดังงาสีเหลืองส่งกลิ่นหอมอบอวลไปทั้งบริเวณ
ครู่สั้นๆ ต่อมา
ประตูไม้ถูกผลักออกมาพร้อมกับร่างสูงใหญ่ของลุงดำ แกเดินออกมาพร้อมด้วยผ้าถุงลายดอกสองผืนพับซ้อนกันไว้
“เดี๋ยวเอ็งสองคนอาบน้ำชำระล้างให้เนื้อตัวสะอาดสะอ้านทุกซอกทุกมุมแล้วสวมผ้าถุงกระโจมอก… ”
บอกพร้อมกับยื่นผ้าถุงมาให้ ซาร่ารู้สึกตกใจกับประโยคที่ได้ยิน จึงรีบย้อนถามด้วยความสงสัย
