ตอนที่ 3
1108 คำ
มักจะอาภัพในความรัก… ทำกินไม่ขึ้น ชีวิตไม่เจริญรุ่งเรือง”
คำพูดนั้นสะดุดใจของหมวยและชมพู่อย่างแรง มันฟังดูน่ากลัวพิกล
“แล้วเราควรทำยังไงบ้างคะอาจารย์… ”
ชมพู่รีบถาม
ขั้นแรกจะต้องอาบน้ำมนต์ก่อน เพื่อให้เนื้อตัวสะอาดสะอ้านก่อนทำพิธีลงของ
“จ้ะ… ”
ชมพู่พยักหน้า
“แต่ต้องแยกกันอาบคนละห้อง… ”
อาจารย์ยอดกล่าว จากนั้นก็เรียกไอ้เมฆเข้ามาในห้อง
“เอ็งไปกับไอ้เมฆ… เดี๋ยวมันจะพาไปอาบน้ำมนต์อีกห้อง… ”
อาจารย์ยอดกล่าวกับชมพู่
“ส่วนนังหนูคนนี้เดี๋ยวอาบน้ำมนต์ในนี้ ที่ด้านหลังห้องมีที่อาบน้ำเตรียมเอาไว้ เสร็จแล้วข้าจะทำพิธีถอนไฝกาลกิณีให้ทั้งสองคน แต่ต้องทำทีละคนนะ… ”
อาจารย์กล่าว
“จ้ะ… ”
ชมพู่พยักหน้า ก่อนจะก้าวตามไอ้เมฆออกไปอีกห้องที่อยู่ไม่ไกลกัน
หลังจากเมฆกับชมพู่ออกไปแล้ว ภายในห้องจึงเหลือเพียงแค่อาจารย์ยอดกับหมวยสองคนเท่านั้น
“เอ็งเข้าไปอาบน้ำล้างเนื้อล้างตัวให้สะอาดทุกซอกทุกมุมแล้วออกมาทำพิธี… ในห้องน้ำมีผ้าถุงเตรียมเอาไว้… เอ็งสวมกระโจมอกนะ… ไม่ต้องสวมเสื้อผ้า ข้าจะได้ทำพิธีได้สะดวก”
อาจารย์ยอดสั่ง สายตาจ้องมองเรือนร่างเอิบอิ่มของหมวยไม่วางตา หล่อนสวยมาก ผิวพรรณขาวเนียนเกลี้ยงเกลา สองเต้าเต่งตึงเบียดกันแน่น ดันดุนอยู่ภายใต้เสื้อผ้าฝ้ายเนื้อบาง เม็ดกระดุมแทบปริกระเด็นเพราะขนาดของปทุมถันอันใหญ่โตมโหฬาร
“จ้ะ… อาจารย์”
หมวยกล่าว…
ใช้เวลาอาบน้ำล้างเนื้อล้างตัวเพียงครู่สั้นๆ จนมั่นใจว่าเนื้อตัวสะอาดสะอ้าน ก็เดินออกมาจากห้องน้ำในสภาพผ้าถุงกระโจมอก
“เสร็จแล้วรึ… ”
อาจารย์ยอดจ้องมองรือนร่างเอิบอิ่มไปด้วยเลือดเนื้อของวัยสาวสะพรั่งที่อยู่ในสภาพนุ่งผ้าถุงกระโจมอกผืนเดียว ทำให้เห็นเต้านมคัพอีอวบใหญ่สะดุดตา ด้วยความที่มันใหญ่มหึมามาก เนื้อหนั่นปทุมสาวจึงเบียดอัดกันแน่นจนน่าอึดอัด
“เสร็จแล้วจ้ะ… ”
หมวยตอบ…
ผิวพรรณขาวเนียนเปล่งปลั่งของสาวน้อยที่นานๆ จะมีแบบนี้หลงเข้ามา ทำเอาจอมขมังเวทย์หื่นแอบกลืนน้ำลายลงลำคอแห้งผากอีกครั้ง
“มานอนลงบนเก้าอี้… ”
อาจารย์ยอดชี้มือไปยังเตียงหวายที่มีสภาพคล้ายเก้าอี้โยก หมวยเดินมานั่งลงบนเก้าอี้อย่างว่าง่าย
“อย่าเกร็งอย่ากลัวนะ… ระหว่างทำพิธี ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเอ็งต้องอดทน… ถ้าสมาธิแตกของจะเข้าตัว”
อาจารย์สั่งเสียงเข้ม
“จ้ะ… ”
หมวยพยักหน้า… จู่ๆ ก็รู้สึกกลัวขึ้นมา
“ถ้าพร้อมแล้วก็ถ่างขา”
พิธีขยี้ไฟได้เริ่มขึ้นแล้ว
“ห๊ะ… ”
หมวยตกใจ… ทว่าสายตาวามวาวไปด้วยประกายเร่าร้อนอันประหลาดที่เต้นระยับอยู่เบื้องหลังดวงตาของอาจารย์ยอด ก็ทำเอาหมวยรู้สึกใจเต้น เหงื่อซึมออกมาชื้นอยู่ในอุ้งมือทั้งสองข้าง
“ไม่ต้องอายน่ะ.. ถ้าเอ็งไม่ยอมถ่างขาแล้วข้าจะเอาไฝออกมาได้ยังไง… ไฝเม็ดนี้มันต้องขยี้ทำลาย”
อาจารย์ยอดเอื้อมมือไปคว้าแท่งเทียนสีเหลืองวางอยู่ในพาน ใกล้ๆ กันมีปลัดขิกดุ้นเขื่องวางไว้
“เอ่อ… ใช้แท่งเทียนขยี้หรือจ๊ะ”
หมวยสงสัย
“ก็อาจจะใช้หลายๆ อย่างช่วยกัน… พร้อมแล้วใช่ไหม… งั้นข้าจะทำพิธีแล้วนะ”
อาจารย์ไม่รอรี…
เอามือจับขาทั้งสองข้างของหมวยที่หนีบกันแน่นเพราะความกลัว ดันขึ้นมาพาดไว้บนพนักเก้าอี้ ง่ามขาที่แบะอ้าเผยให้เห็นความเป็นสาวของหล่อน โอบล้อมไว้ด้วยเส้นขนสีดำระยับ ปลิ้นอ้าเป็นยวงอยู่กลางง่ามขา
“โอ้ว… ”
สิ่งที่เห็นทำเอาจอมขมังเวทย์ตะลึง เผลออุทานออกมาด้วยความลืมตัว
“งือ… อายยย… ”
หมวยงุดหน้า
“ไม่ต้องอายน่ะ เอ็งอย่าดิ้นนะ… ดูท่าทางไฝจะอยู่ลึก… ลำเทียนมันเล็กไป รูเอ็งทั้งอวบทั้งใหญ่คงต้องใช้ปลัดขิกขยี้ให้มันสิ้นฤทธิ์”
อาจารย์ยอดเอื้อมมือไปหยิบแท่งปลัดขิกขนาดเท่าๆ ดุ้นกล้วยน้ำว้าที่วางอยู่ในพานทองเหลือง เอามาจ่อใกล้กลีบสวาท
“ว้าย… พ่อหมอคะ… งือ… มันจะเจ็บไหม”
หมวยกลัว เมื่อตระหนักได้ว่าปลัดขิกทำจากไม้แข็ง แทงเข้ามาคงเจ็บ
“มันแข็งก็จริง… แต่มันก็ลื่น… หัวถอกเกลี้ยงไม่ทำให้เจ็บหรอกน่ะ… อย่ากลัวนะ… ”
อาจารย์ยอดค่อยๆ จับหัวปลัดขิกที่ทำเลียนแบบอวัยวะเพศชายได้อย่างสมจริง สอดเข้ามาในรูเนื้อฟิตแน่นของหมวย
“ว้ายยย… อ๊ะ… อูยยยยย”
หมวยสะดุ้งคราง น้ำมันที่จอมขมังเวทย์เอามาทาที่หัวปลัดขิกดุ้นเขื่อง ทำให้มันสามารถรุกคืบเข้ามาในกลีบสาวได้อย่างไม่ยากเย็นนัก
“อูยยย… ไม่ไหวแล้วพ่อหมอ… เอาออกไปนะหนูเสียว”
หมวยบิดตัวไปมา แต่กลีบสาวของหล่อนก็ขมิบรัดไปตามสัญชาตญาณ เมื่อมีสิ่งแปลกปลอมรุกรานเข้ามาในโพรงสาว
หึๆ…
จอมขมังเวทย์กระตุกยิ้มชอบใจ รีบขยับปลัดขิกสไลด์เข้าออกเป็นจังหวะ ทำเอาหมวยสะดุ้ง
“โอ้ว… สะ… เสียว… พอเถอะ… ”
ตาของหมวยหลับพริ้ม เม้มปากแน่น แม้จิตใจแข็งขืนปฏิเสธไม่ยอมรับ แต่กลีบสาวก็ทรยศหล่อนด้วยการขยับรัด แอ่นหนอกเนินสวาทรับดุ้นปลัดขิก แหย่ยัดเข้ามาในรูเสียวของหล่อนเป็นจังหวะ ปลุกกระตุ้นอารมณ์จนน้ำหล่อลื่นสาดทะลักออกมาอย่างไม่อาจสะกดกลั้นเอาไว้ได้
ซ่วบๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
“งืออออ… อ๊ะ... อูย เสียวเหลือเกินค่ะ… พะ… พ่อหมอพอเถอะ… หนูเสียว… หยุดเถอะ… ”
หมวยร้องคราง รู้สึกอับอายที่ไม่อาจข่มกลั้นเสียงครางเอาไว้ได้
พ่อหมอตื่นเต้นกับความนุ่มแน่นและดูดรัดของกลีบเนื้อสาวพรหมจรรย์ซึ่งยังเป็นสีชมพูสดสวย ไม่เคยมีสิ่งใดสอดใส่ล่วงล้ำเข้ามาก่อน ตอดรัดดุ้นปลัดขิกเป็นจังหวะหนึบหนับ
“โอ้วววว… ตอนนี้หยุดไม่ได้แล้ว… เดี๋ยวมันจะเสียพิธี… ไฝกาลกิณีเม็ดนี้ของเอ็งอยู่ลึกมาก… ต้องขยี้อีกสักพักถึงจะทำลายมันได้”
เสียงของพ่อหมอกระเส่า…
มือจับแท่งปลัดขิกสไลด์เข้าออกในซอกเสียวของสาวน้อยเป็นจังหวะอย่างเมามัน รู้สึกตื่นเต้นกับรูสวาทของสาวพรหมจรรย์ฟิตแน่น ดูดรัดดุ้นปลัดขิกจนแท่งสั่น มือของพ่อหมอที่กำลังดันเข้ามาก็สั่นไปด้วยความตื่นเต้นมีอารมณ์
ซ่วบๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
เสียงปลัดขิกขยับเข้าออก ไม่หยุด
- ผู้เขียน
