เช้าวันต่อมา
ซูซี่มาดักรอดาราพรตั้งแต่เช้าเพราะมั่นใจว่าผู้หญิงคนนั้นต้องมาหาคุณโยอีกแน่ แล้วก็เป็นจริงอย่างที่คิดไว้ เธอจึงขอไปคุยกันที่ร้านคอฟฟี่ช็อปใกล้ๆ บริษัท ดาราพรมองผู้หญิงตรงหน้าด้วยสายตาเรียบนิ่งไม่แสดงอารมณ์ ไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนี้เป็นใครถึงอยากคุยเรื่องโยธินกับเธอ แต่ดูๆ ไปก็คงไม่มีเจตนาดีสักเท่าไหร่
ทั้งการแต่งตัวแต่งหน้า ทำเหมือนอยากจะมายั่วยวนใครยังไงยังงั้น ผู้หญิงแบบนี้ถ้าเลี่ยงได้เธอก็ไม่อยากจะเสวนาด้วย
“คุณรู้หรือเปล่าว่าคุณโยเลี้ยงผู้หญิงคนหนึ่งไว้เป็นนางบำเรอ” ซูซี่ไม่อยากเสียเวลาพูดมากอีก ตอนนี้แค่ได้เอาคืนนังพริมาได้จะใช้วิธีอะไรเธอก็ยอมทั้งนั้น
“ผู้หญิง…นางบำเรอ คุณโยธินเลี้ยงผู้หญิงไว้ด้วยหรือ ไม่อยากเชื่อ” ดาราพรหลุบตาลงมองแก้วกาแฟอย่างใช้ความคิดด้วยท่าทีใจเย็น
เรื่องนี้เธอก็เคยคิดอยู่บ้าง แต่ถ้าถึงขั้นเลี้ยงดูปูเสื่อเช่าห้องให้อยู่สบายๆ ไม่ต้องทำอะไร เธอยัง
