หลังจากปรับความเข้าใจกันแล้วพริมาก็ขนข้าวของย้ายเข้ามาอยู่ในบ้านของโยธินตามคำสั่ง เมื่อก่อนเขาจะพาตัวเองมานอนค้างที่ห้องเธอ หอบผ้าหอบผ่อนมาทิ้งไว้เต็มตู้ ทำเหมือนกับเป็นห้องตัวเอง แต่ตอนนี้สถานะเธอเปลี่ยนไปแล้ว เขาจึงไม่เห็นด้วยที่จะเทียวไปเทียวมาให้คนอื่นเอาไปนินทา
โยธินมองผู้หญิงร่างอวบอัดเย้ายวนในชุดแม็กซี่เดรสสีม่วงลายดอกไม้ เส้นผมสีไวน์แดงดัดลอนคลอเคลียใบหน้ารูปไข่ตัดกับผิวขาวอมชมพูเป็นธรรมชาติ ริมฝีปากเอิบอิ่มฉ่ำวาวน่าสัมผัสด้วยลิปกลอสสีส้มอ่อน การแต่งหน้าด้วยเฉดสีส้มดูเข้ากันดีกับสีชุดที่ใส่อยู่
พรีมเป็นผู้หญิงที่มีเสน่ห์น่าค้นหาในตัวเองสูง ผู้ชายคนไหนได้อยู่ใกล้ก็อดใจไม่อยากเชยชม
“จ้องพรีมทำไมคะ มีอะไรติดอยู่ที่หน้าพรีมเหรอ”
“ไม่มีหรอก แค่คิดว่าพรีมสวยขึ้นอีกแล้วหรือเปล่า”
“ไม่หรอกค่ะ พรีมก็สวยเท่าเดิมเหมือนทุกวัน”
“ผมว่าไม่น่าใช่นะ ยิ่งมองดูพรีมก็ยิ่งรู้สึกว่าสวยขึ้น สวยจนผม
