รอยรักพันธนาการเถื่อน

บทที่3 คราบน้ำรัก

ช่วงย่ำรุ่ง

"น้องพิมพ์ตื่นแล้วเหรอครับ" คมกริชถามสาวเจ้าที่นอนอยู่ในอ้อมแขนแข็งแรงของตนเอง

"ค่ะ แล้วพิมพ์..."

"พี่เป็นเพื่อนของไอ้หมึกพี่ชายของน้องพิมพ์นะครับ"

"ค่ะ แล้วพิมพ์มาอยู่ที่นี่ได้ยังไงคะ"

"น้องพิมพ์เข้าห้องผิดครับ"

"เข้าห้องผิดเหรอคะ งั้นพิมพ์ต้องขอโทษพี่ด้วยนะคะ พี่อย่าฟ้องพี่หมึกนะคะว่าพิมพ์เมาแล้วเข้าห้องผิด"

"ครับ พี่ไม่บอกไอ้หมึกมันหรอก"

"ขอบคุณค่ะ พิมพ์กลับห้องแล้วนะคะ" พิมพ์ลภัสยกมือไหว้ขอโทษที่เข้าห้องผิดมาสร้างความเดือดร้อนให้และขอบคุณคมกริชด้วยที่ไม่ถือสาตนเอง

"เดี๋ยวก่อนสิน้องพิมพ์" คมกริชดึงแขนเรียวของสาวเจ้าเอาไว้แล้วก้มไปมองที่เรือนร่างอรชรของพิมพ์ลภัส

"อ๋อ เสื้อของพี่ใช่มั้ย เดี๋ยวพิมพ์ไปเปลี่ยนชุดแล้วเอามาคืนพี่นะคะ"

"ไม่ใช่ พี่ไม่ได้อยากได้เสื้อคืนแต่พี่อยากได้ตัวพิมพ์" คมกริชบอกความต้องการของตนเองออกไปแล้วดึงพิมพ์ลภัสลงมานอนบนเตียงแล้วตนเองก็ขึ้นไปคร่อมตัวของพิมพ์ลภัสเอาไว้

"เอ๊ยคุณ อย่า..."

"น้องพิมพ์พี่ขอเถอะนะ พี่ไม่ไหวแล้วจริงๆ พี่สัญญาพี่จะรับผิดชอบน้องพิมพ์อย่างดีที่สุด เรื่องของเราพี่จะคุยกับไอ้หมึกมันเองนะครับ" คมกริชพูดเสร็จก็ปล้ำจูบพิมพ์ลภัสอย่างเอาแต่ใจ ใช้ชั้นเชิงในเกมรักที่ผ่านการฝึกปรือซ้อมรักมาหลายสนามอย่างเจนจัดทำให้พิมพ์ลภัสเผลอไผลจูบตอบคมกริชไปด้วยความเคอะเขิน

"ถอดเสื้อออกนะครับน้องพิมพ์" คมกริชรีบดึงเสื้อเชิ้ตของตัวเองที่สวมให้พิมพ์ลภัสเมื่อตอนช่วงตอนดึกออกแล้วทิ้งลงข้างเตียงอย่างรวดเร็ว หลังจากนั้นก็รีบจัดการถอดเสื้อยืดและกางเกงบ็อกเซอร์ของตนเองออกแล้วทิ้งลงไปกองข้างเตียงที่เดียวกับเสื้อเชิ้ตของพิมพ์ลภัสด้วย

"พี่ขอชิมนมหน่อยนะครับ นี่ของแท้แม่ให้มาใหญ่ขนาดนี้น้องพิมพ์ไม่แน่นหน้าอกบ้างเหรอ" คมกริชถามขึ้นตามสไตล์คนปากปีจอ คงความเป็นตัวตนของตัวเองไว้ตลอดเวลา

"ก็หายใจปกติดีนะคะ เพราะถ้ามันหนักถึงขนาดนั้นคงไม่เห็นว่ามีสาวๆ หลายคนที่พยายามดิ้นรนเก็บเงินเพื่อเอาเงินไปเสริมหน้าอกกันหรอก จริงมั้ยคะ หรือว่าพี่กริชไม่ชอบใหญ่ๆ ละคะ"

"ชอบครับ ชอบมาก" คมกริชยิ้มแล้วรีบตอบออกไป ก่อนที่จะก้มลงไปจัดการดูดเลียเต้าอวบสวยทั้งสองเต้าสร้างความกระสันเสียวให้กับพิมพ์ลภัส

"อือ อ้า.." พิมพ์ลภัสร้องขึ้นด้วยความเสียวซ่านเพราะว่านอกจากปากหนาที่กำลังทำหน้าที่ดูดเลียเต้างามอยู่ นิ้วเรียวยาวของคมกริชก็กำลังกระตุ้นบิดบี้ติ่งเสียวให้พิมพ์ลภัสอยู่ด้านล่างด้วยเช่นกัน

"เสียวใช่มั้ยน้องพิมพ์คนสวย"

"อือ อ้า เสียวค่ะ เสียวมาก"

"พิมพ์ลุกขึ้นมาครับ นั่งแบบนี้นะครับ ป้อนนมให้พี่ด้วย" คมกริชดึงพิมพ์ลภัสขึ้นมานั่งในท่าควบขี่ตนเอง เมื่อเห็นว่าสาวเจ้ามีความพร้อมสำหรับการสอดใส่แล้ว

"พิมพ์พร้อมแล้วใช่มั้ย พี่ว่าน้องพร้อมแล้วนะ" คมกริชใช้นิ้วปาดน้ำรักที่ไหลเยิ้มอันเนื่องมาจากการกระตุ้นให้เกิดอารมณ์เสียวของเขา

"อ้า เสียวค่ะ พิมพ์เสียวพี่กริช" พิมพ์ลภัสร้องครางออกมาด้วยความเสียวซ่าน คมกริชจึงไม่รอช้านำพาท่อนเอ็นใหญ่ที่ชูชันแข็งขันพร้อมออกรบเข้าไปในช่องทางสวาทแล้วออกแรงโยกตัวเบาๆ

"พิมพ์ป้อนนมให้พี่หน่อย พี่ดูดให้จะได้เสียวไง" คมกริชออกคำสั่งพิมพ์ลภัสก็ยินยอมทำตาม คมกริชออกแรงโยกตัวรับส่งกับพิมพ์ลภัสในท่านั่ง

"อือ เสียว" พิมพ์ลภัสร้องครางหลังจากนั้นคมกริชก็เปลี่ยนท่าทำรักไปอีกหลายท่า สุดท้ายก็ทำรักโดยให้พิมพ์ลภัสนอนคว่ำหน้าลงกับหมอนใบใหญ่ แล้วคมกริชทำรักจากทางด้านหลังแล้วปลดปล่อยน้ำรักออกมาทุกหยาดหยด

"อ้า พิมพ์จ๋า เมียจ๋า" คมกริชกอดพิมพ์ลภัสไว้ในอ้อมแขนหลังจากเสร็จกิจกรรมรักแล้ว

"อือ ปล่อยพิมพ์อย่ากวนมากพี่หมึก พิมพ์จะนอน" เสียงแหวเสียงดังของพิมพ์ลภัสปลุกให้คมกริชตื่นจากความฝันอันเร่าร้อน

"ฉิบหาย ไอ้กริชนี่มึงฝันไปหรอกเหรอวะ" คมกริชตื่นจากความฝันแต่ตอนนี้ยังนอนตะแคงข้างตระกองกอดพิมพ์ลภัสอยู่ในอ้อมแขน ส่วนกางเกงบ็อกเซอร์นั้นโดนรูดร่นลงไปกองอยู่ด้านล่าง งูยักษ์ก็ไปชนถูไถอยู่กับก้นงอนของคนสวยในอ้อมแขน เสียงอุทานตกใจกับอาการสะดุ้งตัวสุดแรงของคมกริชปลุกให้พิมพ์ลภัสตื่นขึ้นมาเต็มตาเหมือนกัน เมื่อเสียงที่ได้ยินนั้นมันไม่ใช่เสียงของพี่ชายตัวเอง พิมพ์ลภัสจึงค่อยๆ ขยับตัวหันหน้ากลับมาดูให้แน่ใจแล้วภาพที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าเมื่อตาประสานตาเข้าอย่างจัง พิมพ์ลภัสถึงกับกรีดร้องออกมาเสียงดัง

"อ้ายๆ กรี๊ดๆ พี่หมึกช่วยน้องด้วย ไอ้บ้า ไอ้ชั่ว แกเป็นใคร แกทำอะไรฉัน แล้วแกมาอยู่ในห้องของฉันได้ยังไง" พิมพ์ลภัสกรีดร้องแล้วยิงคำถามออกไปมากมาย ทั้งตกใจกลัวและมึนงงปนเปสับสนไปหมดแล้ว

"หยุด หยุดกรีดร้อง หยุดโวยวาย หยุดถามแล้วผมจะบอกคุณทีละคำถาม"

"แกเป็นใคร ปล่อยฉันนะ" พิมพ์ลภัสยังคงถามแล้วดิ้นให้คมกริชปล่อยตนเองออกจากอ้อมแขนที่กำลังกอดตนเองเอาไว้

"ยังไม่ปล่อย ผมจะตอบคำถามคุณทีละคำถาม ผมชื่อคมกริช วัชรเดชาชาญ ผมทำอะไรคุณใช่มั้ย ผมก็ทำเหมือนที่ผัวทำกับเมีย ผู้ชายทำกับผู้หญิงที่เดินเมาเข้ามาในห้องให้เขาเอาไงครับคุณหนูพิมพ์ แล้วที่บอกว่าแกมาอยู่ในห้องฉันได้ยังไง ขอโทษนะครับคุณหนูพิมพ์ช่วยแหกตาดูใหม่ด้วยนะครับ คุณน่ะมาอยู่ในห้องผมไม่ใช่ผมที่ไปอยู่ในห้องของคุณ"

"อะไรนะ ไม่ใช่ห้องฉันเหรอ ไม่จริง" พิมพ์ลภัสมองไปรอบๆ ห้อง หัวใจเต้นแรงด้วยความกลัวและตกใจ

"เออใช่ มันไม่ใช้ห้องฉัน เมื่อคืนฉันเมา ฉันจำได้ว่ากุญแจฉันหาย ฉันไปขอกุญแจสำรองแล้วฉันก็เปิดประตูเข้าห้องมาได้แล้ว แล้วหลังจากนั้น...." พิมพ์ลภัสค่อยๆ คิดทบทวนเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับตัวเอง

"ไม่ มันต้องไม่เป็นแบบนี้ แก ไอ้คนชั่ว ไอ้คนเลว ถึงฉันจะเมาเดินเข้าห้องผิดแต่แกก็ไม่ควรกับฉันแบบนี้ ไอ้คนชั่วไอ้คนเลวปล่อยฉันนะ" พิมพ์ลภัสเริ่มสติแตกขึ้นมาอีกครั้งควบคุมตัวเองไม่ได้จึงทุบตีคมกริชด้วยความคับแค้นใจ

"หยุดตีพี่เดี๋ยวนี้นะน้องพิมพ์ พี่ทำอะไรพี่ยังไม่ได้ทำอะไรน้องเลย"

"ปล่อยฉัน ฉันบอกว่าให้ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้"

"เออ ปล่อย พี่จะปล่อยน้องพิมพ์ แต่เราต้องมาคุยกันดีๆ เรื่องที่เกิดขึ้นถ้าพี่ทำให้พิมพ์เสียหายพี่ก็จะรับผิดชอบ"

"ไม่ต้อง ฉันไม่ต้องการ ฉันไม่ต้องการให้ไอ้คนมักง่าย ชอบรังแกผู้หญิงไม่มีสติแบบคุณมารับผิดชอบชีวิตของฉัน"

"เออ มักง่ายก็มักง่ายเว้ย ไม่ให้รับผิดชอบก็จะไม่รับผิดชอบ" คมกริชยอมปล่อยพิมพ์ลภัส พิมพ์ลภัสจึงขยับตัวขึ้นลุกขึ้นแล้วดึงเสื้อเชิ้ตตัวใหญ่ลงมาคลุมขาอ่อนเนียนสวยของตนเองให้พ้นจากสายตาของคมกริช แต่ตอนที่ดึงมือก็ไปโดนน้ำเมือกเหนียวๆ ที่ติดอยู่ที่ติดเปรอะเปื้อนเสื้อเชิ้ตบริเวณสะโพกเป็นจำนวนมาก

"เอ๊ะ! นี่มัน" พิมพ์ลภัสยกมือที่มีคราบน้ำเมือกเหลวข้นขึ้นมาดูใกล้ๆ เพื่อพิจารณาว่ามันคืออะไร แต่ดูยังไงก็ไม่แน่ใจแต่มันคล้ายน้ำมูกแต่ก็ไม่ใช่ คมกริชจึงพูดเฉลยบอกพิมพ์ลภัสขึ้นว่า

"มันคือคราบน้ำรักของพี่เองพิมพ์ เข้าใจมั้ยเราได้กันแล้ว มันก็ต้องมีการหลั่งน้ำรัก" คมกริชพูดอธิบายทำทีเหมือนเป็นเรื่องปกติ แต่พิมพ์ลภัสที่นั่งฟังอยู่ได้ช้อนตาขึ้นมองคมกริชแวบหนึ่ง หลังจากนั้นสมองก็หนักอึ้ง หูอื้อ ตาพร่า ก่อนที่จะสติแตกแล้วกรีดร้องออกมา

"กรี๊ดๆ ไอ้คนชั่ว ไอ้คนเลวแกทำแบบนี้กับฉันได้ยังไง ฉันจะฆ่าแก ไอ้ชั่ว ไอ้เลว ไอ้..... อือๆ " พิมพ์ลภัสใช้หมอนฟาดคมกริชแบบไม่ยั้ง ทั้งด่าทอด้วยความโกรธแล้วก็ร้องไห้ออกมาอย่างคนสติหลุดควบคุมตัวเองไม่ได้ รู้สึกเสียใจกับเรื่องที่ตนเองได้ทำผิดพลาด เพราะความเมาจนทำให้ตนเองพลาดพลั้งเสียท่าไป

"เออพี่ชั่วก็ได้ แต่พิมพ์หยุดโวยวายก่อนได้มั้ย พี่จะรับผิดชอบพิมพ์เองนะครับ" คมกริชปัดป้องการทุบตีของพิมพ์ลภัส

"รับผิดชอบเหรอ ไอ้ผู้ชายหน้าด้านมักง่ายอย่างคุณมันจะเอาปัญญาที่ไหนมารับผิดชอบคนอย่างฉันได้" พิมพ์ลภัสพูดต่อว่าออกไปด้วยแรงอารมณ์

"แล้วทำไมคุณหนูพิมพ์ลภัสถึงได้คิดว่าคนอย่างผมไม่มีปัญญารับผิดชอบคนหนูแบบคุณล่ะครับ อย่าลืมนะผมมีปัญญาเอาคุณไปแล้ว"

"กรี๊ดๆๆ ไอ้เลว ไอ้คนฉวยโอกาส ภูมิใจมากเลยใช่มั้ยที่ได้เอาเปรียบผู้หญิงที่ไม่ได้สติและไม่มีทางสู้ จำไว้เลยนะถ้าฉันไม่เมา ไอ้คนหน้าเหี้ยแบบคุณไม่มีทางได้เห็นขาอ่อนของฉัน"

"เออ แต่ตอนนี้ผมได้เห็นมากกว่าขาอ่อนของคุณแล้ว ต่อไปก็จำไว้เลยว่าอย่าไปเมารั่วที่ไหนให้ใครมันมาซ้ำรอยผมอีกนะครับคุณพิมพ์ลภัส เมียรัก" คมกริชแกล้งพูดเน้นคำว่าเมียรักเพราะอยากเอาคืนในคำพูดร้ายๆ ของพิมพ์ลภัสที่ด่าเขาว่าไอ้คนหน้าเหี้ย

"ไอ้เลว ฉันไม่ใช่เมียแก แล้วนี่มารู้จักชื่อฉันได้ยังไง" พิมพ์ลภัสถามออกไปด้วยท่าทีเกรี้ยวกราด

"เออ ไม่ใช่เมียก็ไม่ใช่ ผมลืมไปคุณอยู่เมืองนอกมานานได้กันแค่ครั้งสองครั้งคุณคงยังไม่นับผมเป็นผัวของคุณหรอก"

"ไอ้... นี่นายมารู้เรื่องราวในชีวิตของฉันได้ยังไง ฉันไม่เคยรู้จักนายมาก่อนนะ ฉันบอกไว้เลยนะอย่ามายุ่งกับชีวิตของฉัน นายคิดจะแบล็กเมล์ฉันเหรอ ทำไมอยากได้เงินมากใช่มั้ย อยากได้เท่าไหร่ก็ว่ามาเลยขอแค่ให้เรื่องในวันนี้มันจบลงตรงนี้ ที่เสียไปฉันจะถือว่าทำบุญทำทานไป"

"อะไรนะ นี่อุตส่าห์เปลี่ยนสรรพนามจากที่เรียกผมว่าแก มาเรียกผมว่านาย แต่คำพูดคำจานี่คือฟังไม่ลงเลย นี่คุณคิดว่าผมเป็นผู้ชายขายน้ำเหรอคุณหนูพิมพ์ลภัส ผมเป็นได้มากกว่าที่คุณคิดจำเอาไว้ด้วย คุณเก็บเงินของคุณเอาไว้เถอะผมไม่ได้ต้องการเงินของคุณ"

"แล้วนายต้องการอะไร ทำไมถึงมารู้เรื่องของฉัน แล้วทำไมฉันต้องมาอยู่ในห้องนี้แล้วโดนนายฉวยโอกาสถ้าไม่ใช่เพราะนายวางแผนเอาไว้แล้วตั้งแต่ต้น ฉันต้องการให้เรื่องวันนี้มันจบแล้วนายก็ช่วยออกไปจากชีวิตของฉันด้วย จะเอาเท่าไหร่ก็ว่ามา"

"คุณนี่นอกจากจะเมารั่วแล้ว จินตนาการคุณนี่ยังก้าวไกลอีกนะ ผมนี่นะที่จะวางแผนเอาไว้ คุณจะบ้าไปกันใหญ่แล้ว คุณนั่นแหละเมาเข้ามาให้ห้องผม คุณเข้ามาเสนอให้ผมเองนะ แล้วก่อนที่ผมจะพาใครขึ้นเตียงผมก็ต้องดูบัตรประชาชนอย่างน้อยก็จะได้รู้ว่าตัวเองไม่ได้พรากผู้เยาว์มั้ยวะ ผมไม่ได้ต้องการเงินของคุณเลย เก็บเงินของคุณเอาไว้เถอะ"

"แล้วนายอยากได้อะไร จะเอายังไงก็บอกมาสิวะ แต่เรื่องทั้งหมดเมื่อคืนนี้มันต้องจบลงในวินาทีนี้ อย่ามายุ่งกับฉันอีก"

"ยังคิดไม่ออกเว้ยว่าจะเอายังไง ถ้าจะไม่ให้ผมรับผิดชอบคุณก็ไม่เป็นไร คุณอยากเสียฟรีก็ไม่เป็นไรแต่เรื่องเมื่อคืนจะจบมั้ยผมจะเป็นคนตัดสินใจเองอีกที แล้วนี่จะเอายังไงเช้าแล้วจะอาบน้ำที่นี่ให้ผมไปส่งหรือจะเอายังไง วันนี้ผมต้องไปทำงานต่อด้วยจะได้เข้ากรุงเทพพร้อมกัน"

"ฉันไม่ไปกับนาย แยกย้ายจบกันตรงนี้ตั้งแต่วันนี้อย่ามาเจอกันอีก" พิมพ์ลภัสพูดเสร็จแล้วลุกขึ้นเดินไปเก็บเสื้อชุดแดงแสนสวยและกระเป๋าถือเอาไว้เตรียมตัวจะกลับห้องไปเก็บของกลับกรุงเทพ

"เออ ไม่ไปด้วยก็ไม่ต้องไปแต่จะให้แยกย้ายเลยคงไม่ได้ เมื่อคืนผมรีบไม่ได้ใส่ถุงยางคุณก็เห็นคราบน้ำรักว่ามันล้นเลอะเทอะออกมาเยอะมากขนาดไหน แล้วคุณมั่นใจได้ยังไงว่าคุณจะไม่เอาลูกผมติดท้องคุณไปด้วย"

"อะไรนะ ลูกเหรอ ไม่ ฉันไม่มีวันท้องลูกของแกไอ้บ้า" พิมพ์ลภัสพูดเสียงสั่นด้วยความกลัวแล้วตัดใจรีบเดินออกไปจากห้องของคมกริชในทันทีแบบไม่เหลียวหลังมามองอีก