บทที่8. ผมจะรอให้คุณใช้งานนะครับ

1893 คำ

ตลอดระยะทางที่ขับรถจากใจกลางกรุงเทพฯ จนมาถึงบ้านเกิดของเปรมวดีใช้เวลาราวสามชั่วโมงเศษ แม้จะไม่ไกลเมืองหลวงนักแต่หญิงสาวก็ไม่ยอมให้หนุ่มอาหรับเป็นพลขับแม้ว่าเขาจะอาสาก็ตามที “ฉันไม่ไว้ใจพวกที่ขับรถยุโรป” “ผมขับรถพวงมาลัยขวาได้นะ” คานันหัวเราะในลำคอ เขายอมรับว่าการนั่งเฉยๆ มีคนขับรถให้ย่อมสบายกว่าการเป็นฝ่ายควบคุมรถเสียเอง แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่อยากเอาเปรียบหญิงสาวให้เป็นฝ่ายขับรถคนเดียวเพียงเพราะเธอระแวงว่าเขาจะไม่รู้กฎจราจรของคนเอเชีย “เดี๋ยวถึงเวลาขอความช่วยเหลือแล้วฉันจะบอกคุณเองแหละ” เปรมวดีทำจมูกย่นเธอเสียเวลากว่าจะฝ่าการจราจรจากกรุงเทพฯ อยู่เกือบหนึ่งชั่วโมงเต็มๆ แต่เมื่อออกมาชานเมืองได้สำเร็จการเดินทางผ่อนคลายมากขึ้น “ผมจะรอให้คุณใช้งานนะครับ” “เอ่อ! ถ้าถึงบ้านฉันแล้วห้ามทำตัวสนิทสนมกับฉันนะ!” “ยังไงครับ” คานันทำหน้างงกับคำพูดของหญิงสาว “ก็...” เปรมวดีอ้ำอึ้งพยายามหาคำอธ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม