บทที่10. ใจหวิวๆชอบกล?

2104 คำ

ร่างสูงใหญ่นั่งอ่านเอกสารที่ปริ๊ตมาจากคอมพิวเตอร์รายงานดังกล่าวทำให้เขาผิวปากออกมาไม่รู้ว่ามันเป็นเรื่องดีหรือไม่ที่เขาเกิดอาการ ‘เอะใจ’ ตั้งแต่เห็นพฤติกรรมของจาตุรงค์กับอาหารมื้อพิเศษในวันนั้น ความจริงบางเรื่องก็เป็นเรื่องส่วนตัวที่ไม่น่าจะดึงมาเกี่ยวกับธุรกิจ แต่หากประเมินแล้วว่าหุ้นส่วนมีพฤติกรรมอันจะนำพาความล่มจมมาสู่บริษัทฯ เขาจำเป็นต้องกำจัดสิ่งนั้นอย่างไร้ความปราณี คงไม่มีใครคาดคิดว่าหน้าตายิ้มแย้มอย่างเขาจะเชือดใครได้อย่างไม่มีคำว่าเมตตา “เลขาเราทำงานได้ดีเกินคาดสงสัยต้องให้รางวัลพิเศษเสียหน่อย” คานันพึมพำกับตัวเองก่อนโยนเอกสารลงบนโต๊ะทำงานในโรงแรมสุดหรูใจกลางกรุง เขาลุกขึ้นจากเก้าอี้ที่นั่งมานานหลายชั่วโมง แล้วบิดตัวไปมาไล่ความเมื่อยล้าจากแผ่นหลัง แล้วเขาก็ก้าวยาวๆ เดินไปที่ระเบียงมองความเคลื่อนไหวของกรุงเทพฯ ที่แสนวุ่นวาย ไม่ว่าเมืองหลวงของประเทศไหนก็ไม่สามารถหนีปัญหาการจรา

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม