"นี่น่ะเหรอสภาพของผู้หญิงที่ลูกชายของฉันบอกว่าเหมาะสมกับเขานักหนา เหอะ ก็แค่ลูกสาวแม่ค้าขายขนมไทยจน ๆ มีร้านเล็ก ๆ เท่ากับรังหนูดิ้นตาย เหอะ กระจอก"
"คุณหญิงรจนา"อิงฟ้ามองคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าด้วยสายตาที่งุ่นงงปนหวาดกลัว เธอรู้ดีว่าผู้หญิงคนนั้นนั่นร้ายกาจขนาดไหน
"หึ พ่อแม่ของเธอไม่เคยอบรมสั่งสอนหรือยังไงว่าเจอผู้ใหญ่ควรจะทำยังไง แต่เอ๊ะ เหมือนฉันลืมอะไรไปเธอมีแต่แม่นี่ ส่วนพ่อเธอไม่มี"สองมือที่จะยกขึ้นไหว้ในตอนแรกหลังที่ถูกต่อว่ากลับนิ่งค้างเอาไว้เช่นดังเดิม เมื่อถูกพูดถึงปมที่เธอมีมาตั้งแต่เด็ก แต่มันผิดหรืออย่างไรที่เธอเกิดมาไม่รู้ว่าพ่อเป็นใคร มีแต่แม่ที่เลี้ยงดูเธอมาจนเติบใหญ่ เมื่อก่อนเธอก็เคยถามแม่นะว่าพ่อของเธอเป็นใคร แต่ก็ไม่ได้คำตอบอะไรแต่สายตาของท่านยามเมื่อเธอถามถึงผู้เป็นพ่อนั้น มันเต็มไปด้วยความรักและความเศร้าในคราเดียวกัน และบางครั้งเธอจะเห็นแม่ไปแอบนอนร้องไห้พร้อมกับดูร
