อายตาเดินไปล้างหน้าให้รู้สึกสดชื่นขึ้นแล้วมองตัวเองในกระจกภาพที่สะท้อนกลับมายังคงเป็นเด็กอ่อนแอคนนั้นอยู่ดี นี่มันคงถึงเวลาจะเข้มแข็งเพื่อตัวเองและเลิกหลบอยู่ใต้เงาของพ่อแม่ได้แล้วรึเปล่านะ
เธอเดินออกไปห้องครัวแล้วเปิดตู้เย็นหาอะไรกินเนื่องจากอาหารค่ำกินได้ไม่ถึงสามคำเลย แต่ปัญหามันติดตรงที่ทำอาหารไม่เป็นนี่สิ แล้วผลไม้ช่วยชีวิตในยามดึกอย่างก็ไม่เหลือเลย นมสักกล่องก็ไม่มีโยเกิร์ตก็หมดเกลี้ยง เธอไม่ชอบกินขนมเลยไม่ได้ซื้อกักตุนเอาไว้ด้วยสิ
หรือว่าต้องดื่มน้ำประทังชีวิตไปก่อน!
…เศร้าใจจัง!
"ทำอะไรคนเดียว?"
"หนูหิว"
"ทำอะไรเป็นด้วยเหรอ?"
"ก็หาดูเฉยๆเผื่อมีอะไรกินได้บ้าง"
"ทุกอย่างกินได้หมดนั่นแหละแต่หนูแค่ทำอาหารไม่เป็นเท่านั้นเอง ต่อไปถ้าหิวก็ปลุกพี่สิ"
"เห็นหลับสบายอยู่ใครจะกล้าล่ะ!"
"นั่งรอตรงนี้เดี๋ยวพี่ทำอะไรง่ายๆให้กินเอง"
"แล้วพี่มิเกลตื่นมาทำไม?"
"เมียหายเลยนอนไม่หลับ"
