บทที่ 5.1
ทางรอด
“ข้าไม่ได้โกรธเคืองเจ้า แต่เป็นห่วงเจ้า”
ซ่งต้าลู่เป็นเพียงเด็กหนุ่มชาวบ้าน คำพูดสับซ้อนปลอบโยนเขาล้วนไม่ถนัด ดังนั้นจึงเลือกเอ่ยความจริงจากใจออกไป ซ่งไป๋ลู่ยิ้มกว้างขยับตัวโอบกอดเอวหนาของคนเป็นพี่ ดูเหมือนสี่เดือนที่ผ่านมานี้เขาจะตัวโตขึ้นมาก แขนของนางจึงโอบกอดเขาได้ไม่สุด อีกทั้งศีรษะก็สูงเพียงแค่เอวหนาเท่านั้น
“น้องรอง ครั้งหนึ่งข้าเคยได้ยินท่านแม่ของเจ้ากล่าวว่าเพราะโดดเด่นเกินตัวจึงมีภัย ข้าไม่อยากให้เจ้าพบเจออันตรายจึงได้...”
“ข้ารู้แล้วเจ้าค่ะ ต่อไปจะระวังให้มาก”
ซ่งไป๋ลู่ไหนเลยจะไม่รู้เรื่องนี้ ในนิยายที่นางรับรีวิว นางเอกที่ข้ามมิติมาทำสวนทำไร่ ใช้เวลาไม่นานก็สร้างเนื้อสร้างตัวร่ำรวยขึ้นมาในทันที แน่นอนว่ากลยุทธเหล่านั้นซ่งไป๋ลู่ต่างรู้ดี แต่ที่นางยังคงเป็นชาวสวนธรรมดาผู้หนึ่งนั้น เพราะในชีวิตจริงความรุ่งโรจน์ที่มาเร็วเกินไปมักจะมีภัยตามมาด้วยนั่นเอง
“เจ
