คำพูดของยะห์นาทำให้มาราตีชะงัก หน้าแดงซ่านซับสีเลือดเสียเดี๋ยวนั้น
“งั้นข้าไม่ดื่ม” เธอรีบวางยาสูตรพิเศษของคนสนิทลงอย่างไม่แยแส
“ท่านคิดจะบอกชีคอัฟฟานว่าท่านร่างกายไม่พร้อม ไม่ไหวรึ หากท่านชีคไม่ยอมและต้องการท่านให้ได้จริงๆ ท่านจะต้านไหวหรือไม่ ช่วงนี้ควรกินยาของข้าและพักผ่อนเอาไว้” ยะห์นาเตือนนายสาว
มาราตีมองสบตาคนสนิทนิ่ง นางช่างรู้ใจและความคิดของเธอดีเหลือเกิน
“ก็ได้” มาราตีบีบจมูกและรีบกรอกยาเข้าปาก เมื่อดื่มหมดก็รีบดื่มน้ำตาม เพราะทั้งขมทั้งเหม็นเขียว
“ท่านพักผ่อนเถอะ เวลานี้ท่านควรพักผ่อน ร่างกายจะได้ปรับตัว ตื่นขึ้นมาท่านจะได้สดชื่น”
“แม่เฒ่าอยู่เป็นเพื่อนข้าก่อน อย่าทิ้งข้าไปไหน”
หญิงสาวออดอ้อนเหมือนเด็กๆ แม้ภายนอกจะดูเข้มแข็งแต่ยะห์นารู้ดีว่าจริงๆ มีอีกด้านที่มาราตีอ่อนแอ ต้องการความอ่อนโยน การขาดมารดา ถูกเลี้ยงดูมาท่ามกลางอาและพี่ชายที่เป็นชายชาตรีทั้งสิ้นก็ทำให้มาราตีแข
