EPISODE 5 :: ลุงหื่นฉบับอ่อยเบาๆ
1946 คำ
[ลูกพีช :: PART]
ตกดึก
ผมพยายามเอามือพัดหน้าตัวเองมันร้อนผ่าวๆ เหมือนจะไหม้ยังไงก็ไม่รู้ จะนอนก็นอนไม่หลับอยากจะบ้าตายจังโว้ย! จะหลับตาลงนอนทีไรภาพก็ผุดขึ้นมาหลอกหลอน!
ไม่น่าเชื่อพี่เเทนจะจูบผม O_o
เขา!
จูบ!
ผม!
O_o!
ตอนนี้ผมได้เเต่นอนพลิกตัวไปมานอนไม่หลับสักที หัวใจผมมันเต้นอึกทึกครึมโครมเหมือนมีคนมาตีกันในนั้นอะ จะข่มตาให้นอนเท่าไหร่ภาพลุงเเกก็ตอนยิ้มให้ดันเเวบขึ้นมาอีก
นี่ลุงเอาจริงเหรอวะเนี่ย โอ้ยผมอยากจะบ้าตาย!
อันที่จริงผมก็ชอบพี่เเทนนะ เเต่ว่าเราไม่เหมาะกันหรอกฮะผมย้ำกับตัวเองเป็นล้านรอบ เขาทั้งหล่อ ทั้งรวย พ่อเเม่ก็มีฐานะ
เเล้วตัดภาพมามองคนอย่างผมสิ ไม่มีพ่อไม่มีเเม่ เงินจ่ายค่าเทอมยังไม่มีเลย จะเอาอะไรไปคู่กับเขา
ไม่เเน่หรอกนะเด็กที่ไม่มีอะไรเเบบผมสักวันเขาอาจจะเบื่อเเล้วก็ทิ้งเหมือนผู้หญิงที่ผ่านๆ มาของเขานั่นเเหละใครจะไปรู้
ถึงแม้มันจะดีที่ผมได้ชอบเขาแบบนี้ แต่ผมขออยู่ในที่ของตัวเองดีกว่า
ครืดดดดด~
'ลุงเเทน'
"ตายยากจริงๆ ..."ผมสบถเบาๆ ก่อนจะรับสาย นี่ก็ดึกมากเเล้วทำไมเขายังไม่นอนอีก กว่าจะเลิกงานก็ปาไปเกือบตีหนึ่งนี่เขาก็นอนไม่หลับเหมือนกันเหรอเนี่ย!
(สวัสดีครับที่รัก ว่าเเล้วเชียวว่าต้องนอนไม่หลับเหมือนกัน)
"เดี๋ยวลุงใครที่รักลุงฮะ! "
(พูดจาเเบบนี้น่าฟัดให้จมเขี้ยวไปเลยเนอะ)
"หื่น! "ถึงปากจะพูดออกไปแบบนั้นใครจะไปรู้ว่าผมแอบยิ้มอยู่เหมือนกัน
(พี่รู้ว่าพีชนอนไม่หลับไปเดินเล่นกันไหม..)
ทันทีที่คนปลายสายพูดจบผมเลยรีบชะโงกดูนาฬิกานี่จะตีสามอยู่เเล้วจะมาเดินเล่นอะไรของลุงเเกเนี่ย
เเก่เเล้วทำไมไม่พักผ่อนเยอะๆ -*-
"จะเดินอะไรตอนนี้ล่ะลุงมันจะเช้าอยู่เเล้ว.."
(เร็วๆ ล่ะพี่รออยู่หน้าบ้านเเล้วยุงกัดเเดงไปหมดทั้งตัวเลย)
ผมรีบกระโจนลงจากเตียงไปเเอบส่องที่หน้าต่างห้อง พี่เเทนเขามาจริงๆ ด้วย คนตัวสูงยืนพิงรถคันหรูของตัวเองมือก็เกาคันเเขนไปพลางๆ ด้วย สงสัยยุงคงจะเยอะอย่างที่เขาว่านั่นเเหละ
ผมวางสายเเล้วรีบวิ่งออกไปหาเขา ผมอยู่บ้านของเเม่คนเดียวไม่มีใครอยู่ด้วยหรอก หมาสักตัวก็ไม่เลี้ยงเพราะคนยังไม่มีจะกินเลย เพราะงั้นเวลาตกกลางคืนมันก็จะเงียบเเล้วก็เหงามาก อันที่จริงก็อยากไปอยู่หอแต่ค่าหอนี่แพงหูฉี่ผมเลยเลือกที่จะอยู่ที่นี่ดีกว่า
"ไปเดินเล่นกัน"
"ตอนตีสามเหรอลุง? "ผมเลิกคิ้วใส่ ไปเดินเล่นตอนตีสามเนี่ยนะ
"อืม พอดีพี่นอนไม่หลับหน้าพีชคอยลอยมากวนใจอยู่เรื่อยเลย.."
ตึกตัก ตึกตัก..
ผมเงียบไปสักพักนึงก่อนจะเดินตามเขาไป ทำไมชอบทำให้คนอื่นใจเต้นเเรงนี่ผมเป็นโรคหัวใจเต้นผิดจังหวะหรือเปล่าวะเนี่ย -*-
หลายวันมานี่ผมเเทบจะควบคุมความรู้สึกตัวเองไม่ได้เลย พี่เเทนรุกผมหนักเกินไปผมตั้งรับไม่ทัน จะหายใจตอนเจอพี่แกหยอดใส่ยังลำบากเลย
"ขอจับมือได้มั๊ย? "
"ละ..ลุงอะไรเนี่ย"
"เเค่จับมือเองไม่ทำอะไรหรอกน่า"เขาพูดเเล้วค่อยๆ คลี่ยิ้มมาให้ ผมเลยส่งมือไปให้เขา พี่เเทนรับมือผมไปจับไว้เเน่นเลือดลมในร่างกายผมมันร้อนผ่าวๆ ขึ้นมาอีกครั้งอย่างบอกไม่ถูก
มืออุ่นๆ ของเขามันกำลังทำให้ผมไม่เป็นตัวเอง
เราสองคนเดินตามริมฟุตบาทไปเรื่อยๆ โดยมีเสียงสายลมคอยพัดผ่านมาตลอด มันทำให้ผมรู้สึกผ่อนคลาย..
"พี่ชอบจับมือมากเลยพีชรู้ป่ะ...เพราะงั้นครั้งนี้จะทำเเค่จับมือ"เขาหันมายักคิ้วใส่ ผมหยุดชะงัดฝ่าเท้าลงทันทีเขาเองก็หยุดเช่นกัน
เราสองคนมาหยุดอยู่ที่สะพานข้ามเเม่น้ำ บรรยากาศกำลังดีเลย
"คิดอะไรหื่นๆ อยู่ล่ะสิลุง"ผมเเขวะเขา
"ถึงพี่จะหื่นเเต่พี่ก็ไม่ขืนใจเด็กนะครับ..พี่ให้เกียรติพีชมากนะรู้มั๊ย ปรกติเสร็จไปนานเเล้ว"
ป้าป!
"โอ้ย! โหดร้ายจังเลย"
“สมควร” ผมฟาดมือลงไปที่เเขนพี่เเทนเเรงๆ ทีนึงดันมาพูดจาทะลึ่งตึงตังดีนัก
คนบ้าอะไรชอบพูดจาให้คิดอยู่เรื่อยเลยโว้ย!
"ถามจริงนะลุงเอาเเบบเเมนๆ คุยกันเลยนะ"
"หน้าหวานขนาดนี้นี่เเมนตรงไหน"
ป้าป!
ผมฟาดมือลงไปที่เเขนเขาเเรงกว่าเป็นเท่าตัว ถึงเเม้ผมจะหน้าหวานก็อย่าคิดว่าคนอย่างลูกพีชจะร้ายไม่เป็นนะฮะ พออยู่บนโลกใบนี้ทุกอย่างมันสอนให้ผมต้องร้ายขึ้นบ้างเเค่นั้น
"เอาจริงเอาจังดิลุง พีชจริงจังนะ"ผมพูดเสียงเเข็ง พี่เเทนก็ชอบติดเล่นอยู่เรื่อย
ผมหลับตาพริ้มสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะเรียบเรียงคำพูดใหม่ ถ้าครั้งนี้ลุงเเกยังติดเล่นอีกผมจะถีบให้ตกน้ำลงมานอนเล่นกับปลาสวายเลย
'ลุงชอบพีชจริงดิ..เเล้วลุงไม่ได้เห็นเเค่พีชเป็นตัวตลกใช่มั๊ย..พีชเเค่คิดว่าพีชไม่เหมาะกับลุงไม่อยากให้มาเสียเวลาด้วย..'
ผมได้เเต่คิดในใจเพราะผมอยากจะพูดเเบบนั้นจริงๆ ผมเเค่ไม่อยากให้เขามาเสียเวลาเพราะบางทีผมอาจจะยังไม่ใช่คนที่สำหรับเขาก็ได้ ผู้หญิงพี่เเทนมีเยอะเเยะไป
บางครั้งการที่เราไม่มีทุกสิ่งที่เพียบพร้อมเเต่คนที่เราหมายปองกับมีพร้อมไปทุกสิ่ง มันทำให้ผมเหมือนตัวเล็กลงมากจริงๆ..
เหมือนเป็นสิ่งที่โลกมองไม่เห็น..
"ว่าไง ไม่พูดเเล้วเหรอพี่รอตอบอยู่นะครับ"เขาเค้นถาม
"ปะ..เปล่าหรอก ไม่มีอะไร บรรยากาศดีเนอะ"ผมรีบเปลี่ยนเรื่องทันที เพราะสายตาของเขานั่นแหละที่ทำให้ผมประหม่า
"อื้ม คืนนี้ขอนอนด้วยได้ป่ะ"
"ลุงมีสติป้ะเนี่ย! "ผมหันไปตะเบ็งเสียงใส่คอเเทบเคล็ด เเต่เขากลับหันมายิ้มให้ผมหน้าตาเฉย เขาไปดื่มจนเมามาหรือเปล่า แต่ที่ตัวก็ไม่มีกลิ่นเหล้าหนิ
"ขอนอนด้วยคืนนึงน๊าพีช เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็เช้าเเล้วพี่จะได้ไปส่งพีชด้วยไง"
"ตลกเหรอลุงคอนโดก็มีทำไมไม่กลับไปนอน"
"พี่อยากนอนกับหนูไงครับ..นอนเฉยๆ ไม่ทำอะไรหรอก"
ผมอยากจะเอามือไปตะกุยไอ้หน้าตาเจ้าเล่ห์พันเเปดเหลี่ยมของเขาจริงๆ อีกย่างผมจะไว้ใจเขาได้เเค่ไหนกันลุงทำท่าทางไม่น่าไว้ใจเลยสักนิด
"นะครับ..น๊าา~"
อย่าใจอ่อนเชียวนะเว้ยพีช ถ้ามีครั้งนี้ครั้งต่อไปมันมาเรื่อยๆ แน่นอน!
"ไม่"ผมปฏิเสธกลับไปเสียงเเข็ง
"นะครับตัวเอง~ เราคบกันเเล้วนะเชื่อใจพี่สิไม่ทำอะไรหรอกเเค่อยากนอนด้วย"
ผมพ่นลมออกจากปากตัวเองแรงๆ หลังจากเห็นลูกอ้อนจากคนตรงหน้า ทั้งๆ ที่ในใจมันปฏิเสธแต่ตอนนี้ผมกับเขากลับเข้ามาบนห้องของผมแล้วก็นอนเตียงเดียวกันแต่ห่างกันเกือบเมตร ตอนแรกน่ะห่างกันเกือบเมตรแต่พอสักพักมือตุ๊กแกลุงแกก็มากอดรัดผมเรียบร้อย
ว่าจะไม่แล้วเชียว
ผมได้เเต่นอนเกร็งขยับตัวไปไหนไม่ได้ก็ลุงเเกเล่นกอดผมไว้เเน่นขนาดนี้ใครมันจะไปนอนลงวะ เเต่ผมก็ปฏิเสธไม่ได้อยู่ดีว่ามันรู้สึกดีเหมือนกัน
ผมกลกตาไปมาไม่กล้าหลับตาลงท่ามกลางสายตาเสือที่คอยจะตระครุบเหยื่อจากลุงหื่นเนี่ยผมไม่กล้าหลับหรอก
ตอนเเรกก็บอกเเค่จับมือ ไปๆ มาๆ บอกเเค่นอนเฉยๆ ไม่ทำอะไร นี่มานอนกอดผมอีก ..อืมครับ
"ยังไม่นอนอีกเหรอครับ พรุ่งนี้ไปมหา'ลัยไม่ใช่เหรอไง"
"ก็ใช่ฮะเเต่ลุงกอดเเน่นหายใจจะไม่ออก ไหนบอกเเค่นอนเฉยๆ ไงไม่น่าหลงกลเลย! "
"เอ้าเหรอโทษที พี่คงหลงเด็กมากไปหน่อย"เขาก้มลงมากระซิบที่ข้างหู มันใกล้มากจนริมฝีปากเขามาเเตะเบาๆ ขนลุกชูชันไปหมดเเล้วเนี่ย
ทำไมเขาถึงเป็นคนที่หน้าหนาหน้าทนเเบบนี้กันล่ะเนี่ยโว้ย!
"นี่ลุง! "ผมง้างมือจะฟาดเขาเเต่พี่เเทนดันรับทัน
"อย่าตีพี่เลยน๊า วันนี้ระบมไปหมดเเล้วเนี่ย"
"เเล้วเมื่อไหร่จะเลิกเเทะโลมคนอื่นเขาสักที"ผมตวาดใส่ ก่อนจะยอมลดมือลงตามคำขอของเขา
"เเล้วเมื่อไหร่พีชจะยอมพี่สักทีล่ะ เปิดใจให้พี่บ้างไม่ได้เหรอ"เขาพูดเสียงกระเง้ากระงอด
คำพูดของเขาที่หลุดออกมามันทำให้ผมรู้สึกหน้าชาไปไม่น้อย นี่เขาไม่รู้เลยเหรอไงว่าผมเฝ้าเเอบมองเขามาตลอดอะ
ถ้าถึงเวลานั้นถ้าเกิดมันใช่จริงๆ ผมจะบอกพี่เเทนก็แล้วกันว่าผมเองหลงรักเขามาตั้งนาน นานกว่าเขาเยอะ ไม่รู้ว่าเขาจะชอบผมจริงหรือเปล่า แต่ที่รู้ๆ คือผมหลงรักเขานี่แหละ มันคือเรื่องจริง
"ไม่รู้นอนเเล้ว"ผมพูดตัดบททันที
จุ๊บ~
ผมเบิกตาโพลงเมื่ออยู่ๆ คนตัวสูงก็กดจมูกโด่งลงมาหอมเเก้มผมเเรงๆ ก่อนจะกดให้หัวผมซุกอกเปลือยเปล่าของเขาอีก
ถ้าจะอ่อยขนาดนี้ไม่เอาเชือกมารัดคอกันเลยล่ะ!
หะ..หายใจไม่ทันเลย! มันหนักเกินไป ทั้งหอม ทั้งมาเเก้ช่วงบนใส่ หรือเขาก็ทำเเบบนี้กับทุกคนหรือเปล่า?
ลูกพีชทนไม่ไหวเเล้วเว้ยยยยย! !!
"ลุงอย่ามาหื่น! เเถวนะ..."ผมยังพูดไม่ทันจบเขาก็พูดเเทรกขึ้นมาซะก่อน
"อย่าโกรธพี่เลย หอมเมียไม่ผิดกฏหมายหรอกน่า"
คำพูดของเขามันทำให้ผมอยากจะยกมือตบปากเขาจริงๆ!
"พีชไม่น่าหลงกลลุงเลย ไอ้คนหื่น! ไอ้บ้ากาม! "ผมระดมทุบตีไปที่อกเขาเบาๆ แต่กลับโดนคนตัวสูงรัดแน่นหนักกว่าเก่าอีก
"ถ้าพี่หื่น บ้ากามวันนี้พีชไม่รอดพี่ไปเเล้วครับ นอนได้เเล้ว"เขาไม่สนใจผมที่ดิ้นขลุกขลักในอ้อมกอดเขาเลย คิดว่าตัวหอมแล้วจะถอดเสื้อหรือจับใครซุกอกก็ได้หรือไง ฮึ!
"อ้อ..ได้หัวใจพี่เเทนไปเเล้วก็ช่วยดูเเลดีๆ ด้วยนะครับ"
- ผู้เขียน
